Το πολιτικό κίνημα Αlba Dorata (Χρυσή Aυγή) αργά ή γρήγορα θα ιδρυθεί, άλλωστε μιλάμε για μια απλή αναβολή. Το θέμα όμως δεν είναι αυτό.

Έχουμε να κάνουμε με μία άρνηση. Μια άρνηση που δηλώνει κατά κύριο λόγο στάση, δίνει στίγμα και βροντοφωνάζει το παρόν. Οι Ιταλοί, η Νάπολη, η ιστορία της, δεν θέλουν να το αφήσουν να συμβεί.

Το δίκτυο «αντιφασιστική και αντιρατσιστική Νάπολη» αρνείται αυτό το οποίο εμείς τόσο εύκολα δεχτήκαμε για χάρη της Δημοκρατίας. Ναι, η Δημοκρατία είναι πολυφωνία, αλλά το να επιτρέπεις στο όνομα αυτής, την επικράτηση ακραίων παρατάξεων είναι τουλάχιστον εγκληματικό.

Ακόμα πιο εγκληματικό αν με ρωτάς, είναι να τους αφήνεις να εκμεταλλεύονται τις εποχές, το φόβο, την ένδεια και έπειτα να τους σταυρώνεις δίνοντάς τους ακόμα ένα βήμα για την καθιέρωση στη συνείδησή σου. Να τους βάζεις στη Βουλή. Να τους παρέχεις «προνόμια». Να τους χαρίζεις τη δυνατότητα να περνιούνται για σπουδαίοι και να περιφέρονται δεξιά και αριστερά με ύφος σαράντα καρδιναλίων.

Οι μαϊντανοί των καναλιών που πουλάνε τσάμπα μαγκιά, τσαμπουκάδες και αντριλίκι, προωθώντας την ελληνική ιθαγένεια και τον τραμπουκισμό ως λύση σε όλα τα προβλήματα δεν είναι παρά νεφέλες.

Ο δήμαρχος της Νάπολης Luigi de Magistris δείχνει τουλάχιστον να ξέρει που βρίσκεται υποστηρίζοντας πως «Πρωτοβουλίες σαν και αυτή, στην Νάπολη, σε μια πόλη που έδωσε μεγάλο αγώνα της κατά του φασισμού, είναι απαράδεκτες και κατάπτυστες».

Και η ερώτηση είναι, στην Ελλάδα δηλαδή όλα τα παραπάνω είναι αποδεκτά; Λες και ο τόπος δεν έχει περάσει από χουντικούς και ταγματασφαλίτες. Λες και οι φυλακές, τα βασανιστήρια και οι εξορίες από την ΕΣΑ ήταν ένα ανοιγοκλείσιμο του ματιού.

Σαφέστατα οι «θέλω να γίνω ιδρυτικό μέλος» τύποι, αρνούνται κάθε ταύτιση, συγγένεια ή όπως θέλετε πείτε το, με την ελληνική Χρυσή Αυγή. Ναι, ο χώρος της δεξιάς είναι το μοναδικό κοινό και εγώ βρήκα στον ΟΠΑΠ καλύτερες αποδόσεις από το internet.