Μία ωραία θερμή Τρίτη, τέλη μήνα Μαγιού, η άνοιξη έχει μετατραπεί σε καλοκαίρι και ο Θεόδωρος Πάγκαλος τιτιβίζει ανέμελα στο τουίτερ. Μέσα απ’ το φίνο κελάηδημά του, μίλησε για τα ψηφιακά οικονομικά, μάλλον πιο σωστά για την ψηφιακή πολιτική, ένα νέο πεδίο διαχείρισης της ελληνικής κατάστασης.

 
 

 
 

Μπορούμε όλοι κι όλες να φανταστούμε τις επιπτώσεις της ιντερνετικής αλητείας και αναρχίας στο επιχειρηματικό επίπεδο. Θα πεις στον ριψοκίνδυνο επενδυτή, σ’ αυτόν τον Ιντιάνα Τζόουνς των επενδύσεων, “λοιπόν, σου ‘χω εδώ να στήσεις μπίζνα μούρλια, φτηνές υποδομές, πάμφθηνα εργατικά, σχεδόν ανύπαρκτη φορολόγηση” και θα σου απαντήσει με όλη του την πολυθρύλητη τόλμη ο καμικάζι “but Pangalos… too many trolls on the internet”.

Η άποψη χρεώνεται στον υπουργό εξωτερικών των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ίσως να αποτελεί και δικό του ιντερμέτζο, καθώς η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι χαρακτηριστικότατη), αλλά καθώς θεωρείται άξια αναδημοσίευσης από τον αγαπημένο ημών πολιτικό, μπορούμε να πούμε ότι την ασπάζεται και ο ίδιος, μάλιστα μ’ έναν αέρα επίκλησης στην αυθεντία. Καθόλου τυχαία. Το ίντερνετ είναι γνωστό πως παγκοσμίως πια γίνονται απόπειρες να τεθεί υπό πολιτικό έλεγχο, μέχρι στιγμής μέσα από τα νομοσχέδια ACTA, SOPA, PIPA, CISPA αλλά και απ’ τη συγκρότηση κρατικών φορέων “δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος” με χόμπι την αυθαιρεσία.

Το ενδιαφέρον της υπόθεσης, που αντανακλάται πλήρως στο “αθώο” τουίτ του Πάγκαλου, είναι φυσικά οι προτεραιότητες αυτού του πολιτικού ελέγχου. Υπάρχουν εργαζόμενοι στα ειδησεογραφικά σάιτ, δουλεύοντας μαύρα με σκατά λεφτά και ωράρια χωρίς καμία δυνατότητα θεσμικής εκπροσώπησης, αλλά πρώτα θα κυνηγήσουμε την πειρατεία με τις επιθέσεις στο blue-whitegt και το gamato.info. Υπάρχουν ένα κάρο κίτρινα μπλογκς που παραβιάζουν κάθε δεοντολογία, τα πιο κραυγαλέα απ’ τα οποία είναι πέριξ του κυβερνητικού κόμματος, αλλά η επίθεση πρέπει να γίνει στη διαδραστική πλατφόρμα του Indymedia (που ως πλατφόρμα με υλικό που διαμορφώνουν οι χρήστες, σε καμία περίπτωση δεν υπόκειται στα επαγγελματικά κριτήρια της δημοσιογραφικής δεοντολογίας). Υπάρχουν λάκκοι παραληρηματικών βλαμμένων που λένε όλα αυτά τα λίγα και ανορθόγραφα που τους κατεβαίνουν στο κεφάλι, αλλά φυσικά παρέμβαση γίνεται μόνο όταν οι εν λόγω παραληρηματικοί βλαμμένοι ζητούν τη φυλάκιση του… γέροντα Παστίτσιου.

 
 

 
 

Το θέμα όμως δεν είναι να υπάρξει “καλή κυβέρνηση” για το ίντερνετ. Απ’ τη στιγμή που ξεκινάει η κεφαλαιοποίηση του ίδιου του δίαυλου, είναι αναπόφευκτο να ζητηθεί και η υπαγωγή του στην κυβερνητική διαχείριση. Το ίντερνετ ως χώρος των χάκερ, του 4chan και των bulletin boards, της κυκλοφορίας των ψηφιακών κοινών και της “δημοσιογραφίας-απ’-τα-κάτω”, έρχεται σε αντίθεση με την επιχειρηματική βούληση που χρειάζεται τη διαμόρφωσή του με το μέγιστο δυνατό περιθώριο κέρδους. To Instagram λέει πως του ανήκουν οι φωτογραφίες που παράγει ο χρήστης. Το Facebook δηλώνει πως του ανήκουν οι πληροφορίες του χρήστη. Η φυσιολογική κατάληξη θα είναι το Soundcloud και το Bandcamp να ανοίξουν δισκογραφικές χωρίς να χρειάζεται να πληρώνουν τους καλλιτέχνες και το Youtube να κάνει τηλεοπτικό κανάλι προβάλλοντας εκπομπές που φιλοξένησε. Η γενική τάση είναι η μη-υλική παραγωγή των χρηστών του ίντερνετ να μετατραπεί σε εμπόρευμα, ανοίγοντας την οικονομία του διαδικτύου, η οποία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την πολιτική της υπεράσπιση, ενώ παράλληλα ας μην ξεχνάμε ότι τα παραδοσιακά μίντια φέρουν το πρόσημο του Μπόμπολα και του Αλαφούζου και το ίντερνετ έχει υπάρξει σημαντικότατο για την άσκηση πολιτικής κριτικής.

Στην παραπάνω πορεία, λοιπόν, το σχόλιο του Πάγκαλου – ενός ανθρώπου που προκαλεί συνεχώς θλίψη με την ασταμάτητη προσπάθεια να τραβήξει πάνω του τα βλέμματα – κρύβει έναν φόβο που βασίζεται σε πραγματικά δεδομένα: το ίντερνετ ελέγχεται από τους “αλήτες” που λέει, καθώς τα πιο υγιή στοιχεία του είναι ακριβώς αυτή η ελευθερία των διενέξεων και των συγκρούσεων, εκεί που τα πράγματα δεν κρύβονται κάτω απ’ το χαλί ή πίσω από κάποια βλακώδη αμπελοφιλοσοφία. Και γι’ αυτό το τουίτ της ημέρας του αγαπητού Πάγκαλου θα γίνει περίγελος, όχι επειδή αυτό που λέει δεν είναι κάτι που θα βρούμε μπροστά μας, αλλά επειδή λέγεται από μία γραφική φιγούρα που φιλοδοξεί στα γεράματα να ανέλθει κοινωνικά από γελωτοποιός σε δικτατορίσκο, αποτυγχάνωντας παταγωδώς. Οπότε αράζουμε και περιμένουμε το ίντερνετ να βγάλει όλο του το χιούμορ.

Καλή ανάρρωση Τέο. Προσπάθησε ξανά αύριο.