Αλλά τα κρατάμε ακόμα μέσα μας τώρα που είμαστε μαντράχαλοι
Ο Βέβηλος έχει επιστρέψει για τα καλά πίσω στην ενεργό δράση και αυτό είναι μια υπέροχη φάση για τη μουσική σκηνή της χώρας, για εμάς, για την οικογένειά μας και για τα πάντα. Αυτή την περίοδο μάλιστα, ο χιπ χοπ βετεράνος με τις πολλές άγνωστες όψεις (όπως γράφαμε πέρσι) βρίσκεται σε peak δραστηριότητας, καθώς έχει ήδη προγραμματίσει μια σειρά ζωντανών εμφανίσεων εντός και εκτός πρωτεύουσας για την παρουσίαση του νέου του δίσκου με τίτλο «Το βιβλίο των τεσσάρων στοιχειών».
Το πιο σημαντικό ραντεβού όμως είναι αυτή την εβδομάδα στην Αθήνα, με το Σάββατο να είναι η μεγάλη μέρα και το Piraeus 117 Academy ο τόπος, ενώ αυτή είναι η επίσημη fb σελίδα του Βέβηλου και αυτή του event. Με την ευκαιρία της πολυαναμενόμενης συναυλίας, αποφασίσαμε να κάνουμε μια βουτιά στο παρελθόν και να ξεθάψουμε όλους τους παλιούς στίχους που έκανε αξέχαστους η φωνή του Βέβηλου.
Όχι να θυμηθούμε τα παλιά, αλλά για να τσεκάρουμε το πόσο κόβουν ακόμη όλοι αυτοί οι στίχοι:
«Δε θα φοβάμαι και δε θα ντρέπομαι για μένα
θαναι τριγύρω μου τα πάντα ευτυχισμένα
δε θα ζηλεύω αυτά που φόραγαν οι άλλοι
θα συνηθίσω εδώ κοντά σου καρναβάλι.»
Μπορεί να μην το καταλαβαίνεις όταν μπεις και όταν βγεις, αλλά το σχολείο ή η εφηβεία γενικά είναι πιο tricky κατάσταση από αυτό που περίμενες. Κι εκεί που καμιά φορά τα πράγματα φαίνονται λίγο απάλευτα, μπορεί να πέσεις πάνω σε αυτό: «Δε θα φοβάμαι και δε θα ντρέπομαι για μένα, θαναι τριγύρω μου τα πάντα ευτυχισμένα».
Και να γίνουν όλα κάπως καλύτερα, έστω για λίγο.
«Εγώ βουτάω ένα χαρτί και ένα μπουκάλι κρασί
για να στα γράψω όπως τα γούσταρες και συ
Γιατί όταν φεύγει ένας αλήτης ένα αγκάθι φυτρώνει
για να υπάρχει κάτι εδώ να μας πληγώνει»
Μπορεί η λέξη αλήτης να είναι από τις κακοχρησιμοποιημένες στα ελληνικά, η φράση «χαρτί και ένα μπουκάλι κρασί» είναι όλα όσα χρειαζόμαστε όλοι, καμιά φορά.
«Τότε μ’ ανοίξανε την τσάντα και σε βρήκανε μαγκιά μου
μαζευτήκαν και σ’ αδειάσανε μπροστά μου
πρώτη φορά σε είδα πεσμένη κάπου εκεί
και δε μ’ αφήσαν να σε ντύσω στα χακί»
Το τραγούδι που ακούς το προηγούμενο βράδυ πριν περάσεις την πύλη του στρατοπέδου και το πρώτο βράδυ που ξαπλώνεις σε ένα άγνωστο κρεβάτι, σε έναν άγνωστο χώρο, δίπλα σε άγνωστους ανθρώπους, για έναν άγνωστο σκοπό.
«Και εγώ τι φταίω ένα κουρέλι ακόμα
με δυο λέξεις στο στόμα και λιώμα
ξεσπάω όπου βρω κι αν σου φαίνομαι λίγος
τι ντροπή με έχει πιάσει ένα ρίγος»
Ένας τίτλος – φόρος τιμής σε μια από τις πιο γλυκές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Και μην ξεχνιόμαστε, όλα ξεκίνησαν όταν εκείνος ο κρετίνος ο Πέρι Κόμο τραγούδησε τη Γκλεντόρα.
«Στο σώμα ασφαλείας κάποιου επισήμου
θα κρύβεται η gay ψυχοσύνθεσή μου
τη δασκάλα που με χτύπαγε δε θα κατηγορώ,
αφού το γκλομπ μου τώρα θα ’ναι συνέχεια σκληρό»
Ας το παραδεχτούμε, ο στίχος με τη «gay ψυχοσύνθεση» κακογέρασε. Από την άλλη, θα μας θυμίζει κάθε φορά να αποφεύγουμε με τη μέγιστη συνέπεια να δούμε το οτιδήποτε θετικό σε αυτή την κολόνα του Έθνους μας, την Ελληνική Αστυνομία.
«Σκέψου καριέρα, σκέψου φώτα και λεφτά
μη σκέφτεσαι το τίμημα καθόλου για όλα αυτά
έτσι κι αλλιώς με όνειρα ιμιτασιόν
ταιριάζεις σε έναν κόσμο ιλουστρασιόν»
Το μόνο που άλλαξε στη μιζέρια και στον εξευτελισμό της ζωής του φωτομοντέλου από τότε είναι ότι η μιζέρια και ο εξευτελισμός έχουν γίνει ριάλιτι για να τα βλέπει όλος ο κόσμος και να κάνει memes.
«Δυνατός πολύ για πρώτη μου φορά
μέχρι που σκέφτηκα γιατί και μου κόπηκε η χαρά
ένοιωσα κυνηγός εν ελέω θηραμάτων
ένας αλήτης στη χώρα των θαυμάτων»
Ό,τι κι αν λέγαμε πριν γι’αυτή τη λέξη, το «αλήτης στη χώρα των θαυμάτων» είναι ένα λογοπαίγνιο που έπρεπε να γίνει.
«Φώναζες πατέρα φώναζα αφεντικό
εσύ είχες πάντα δίκιο εγώ ήμουν το κακό
και μου ζητάς να κατεβάσω τη φωνή μου
εγώ που πρώτα απ’ όλα είχα σκοτώσει τη ζωή μου»
Έχετε ακούσει σίγουρα ότι η οικογένεια είναι υπέροχο πράγμα, έτσι δεν είναι; Ε, καμιά φορά είναι σκατά.
«Τα’μαθες ρε κέρδισε η δικιά μας πόλη
και τηρεί προϋποθέσεις που θα ζήλευαν όλοι
όλο καμάρι οι άρχοντές μας γιορτάζουν το καλό
με πανηγύρια μνημεία και αρχαίο φελλό»
Εδώ το θέμα δεν είναι ότι ο στίχος έπεσε μέσα, το θέμα είναι ότι έπεσε τόσο πολύ μέσα και πονάει πιο πολύ από τη χαρά που επιβεβαιώθηκε.
«Κι αν θα με δείτε να γελάω στην TV
κράξτε με όλοι σε καλό ρε θα μου βγει
και μη με ψάχνετε στα show η φάτσα μου καλά δε γράφει
κι αν βάλω πούδρα στον ιδρώτα θα ξεβάφει»
Αυτό το όραμα για το μέλλον του ελληνικού ραπ που είχε ήδη αρχίσει να σκέφτεται την καριέρα και τα χαϊλίκια θα μπορούσε να το πει κανείς προφητικό, αν και το τελευταίο κύμα του ελληνικού trap μπορεί να πει κανείς ότι έχει ξεπεράσει x666 την πρόβλεψη
Από παϊδάκια δεν έχουμε ιδέα, αλλά από βίντεο στο Tiktok σκίζει
Η μεγάλη Luben ανθολογία πολιτικής μαλακίας για το 2023
Τα απόλυτα κριντζοχαϊλάιτς της χρονιάς που πέρασε
Παράγουμε περισσότερα μπάχαλα από όσα μπορούμε να καταναλώσουμε οπότε τα εξάγουμε