Η μέρα ξεκινάει καλά με απεργία. Είναι η στιγμή εκείνη που όλοι οι καταφρονεμένοι ενώνονται και σχηματίζουν μια γροθιά ενάντια στο κάθε καπιταλιστικό γωγουρούνι, ζητώντας τίποτα λιγότερο από τα πάντα. Με αφορμή τη χθεσινή ημέρα, κλέβουμε απ’ το Yahoo ένα άρθρο για τις πιο καυτές απεργίες στην ιστορία, εμπλουτίζοντάς το με αναγκαίο τρόπο ώστε να αποδοθεί δικαιοσύνη.
 
 

Η Απεργία στο Χόμστεντ (1892)

 
 

Στις 27 Ιουνίου του 1892 στο Χόμστεντ της Πενσυλβάνια ξεκίνησε ίσως μία από τις αιματηρές απεργίες του 19ου αιώνα. Η ένωση εργατών της χαλυβουργικής Carnegie ζητούσε αυξήσεις στους μισθούς των εργατών μιας και εκείνη την περίοδο η εταιρία βρισκόταν στο ζενίθ της. Αντ’ αυτού όμως η διεύθυνση απείλησε με απολύσεις και περικοπές μισθών και έτσι προφανώς τα πράγματα οδηγήθηκαν σε μια μαζική απεργία και κατάληψη των κτιρίων από τους 800 εργαζομένους τους. Δυστυχώς είχαμε άσχημη κατάληξη στις 6 Ιουλίου αφού ύστερα από την αστυνομική παρέμβαση σκοτώθηκαν 11 απεργοί ενώ απολύθηκαν όλοι και αντικαταστάθηκαν από ανειδίκευτους μετανάστες.
 
 

Η Απεργία στην Πούλμαν (1893 – 1894)

 
 
Στην ίδια περίοδο η αυτοκινητοβιομηχανία Pullman Palace είχε την φαεινή ιδέα να κατασκευάσει αποκλειστικά πολυτελή τραίνα (τα ιδιωτικά τζετ της εποχής). Μια τέτοια κίνηση τους έφερε σε ύφεση και έτσι ήταν «αναγκασμένοι» να απολύσουν κόσμο και να μειώσουν μισθούς. Αυτή την φόρα όμως οι εργαζόμενοι εναντιώθηκαν πιο βίαια καίγοντας αμαξοστοιχίες και κτίρια της εταιρείας ωσότου επέλθει η βάναυση αστυνομική καταστολή και άδοξο τέλος της απεργίας με 13 νεκρούς και 57 τραυματίες.
 
 

Η Σφαγή του Λάντλοου (1914)

 
 
Το 1914 η Ένωση Ανθρακωρύχων της Αμερικής κήρυξε μαζική απεργία στο Νότιο Κολοράντο ενάντια στις 3 μεγαλύτερες εταιρείες εξόρυξης Colorado Fuel & Iron Company, Rocky Mountian Fuel Company kai Victor-American Fuel Company για τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας των εργαζομένων. Όταν ξεκίνησε η απεργία, οι οικογένειες των απεργών εγκατέλειψαν τα σπίτια που τους είχαν παραχωρήσει οι εταιρείες και εγκαταστάθηκαν σε σκηνές έξω από τα ορυχεία. Καθώς η απεργία συνεχιζόταν, οι εταιρείες και η Πολιτεία του Κολοράντο κάλεσαν τον στρατό προκειμένου να την καταπνίξουν και αναπόφευκτα ύστερα από σύγκρουση των κατασταλτικών δυνάμεων με τους εργάτες είχαμε τον θάνατο 32 γυναικών και παιδιών και 16 απεργών. Μετά το περιστατικό οι συγκρούσεις δυναμώθηκαν έως ότου Η Ένωση δε μπορούσε να χρηματοδοτήσει την απεργία και να λήγει άδοξα.
 
 

Η Απεργία των Ταχυδρομικών Υπαλλήλων (1970)

 
 
Η πρώτη Απεργία των Ταχυδρόμων στην αμερικάνικη ιστορία ξεκίνησε στην Νέα Υόρκη με στάση εργασίας των εργαζομένων του Ταχυδρομείου. Η απεργία γιγαντώθηκε με 210.000 από τους 750.000 εργαζομένους των ταχυδρομείων να εντάσσονται στην απεργία και ουσιαστικά να μην μεταφέρεται γράμμα σε Ντιτρόιτ, Φιλαδέλφεια και Νέα Υόρκη. Η κατάσταση έφτασε σε τέτοιο σημείο μάλιστα που ο Πρόεδρος Nixon ανέθεσε στον στρατό να εργαστούν σαν ταχυδρόμοι. Η απεργία τελείωσαν έπειτα από 2 βδομάδες με τους απεργούς να κερδίζουν ( 😀 ) πολλά από αυτά που επεδίωξαν, όπως τις συλλογικές συμβάσεις.
 
 

Η Απεργία των Ελεγκτών Εναέριας Κυκλοφορίας (1981)

 
 
Οι Ομοσπονδιακοί ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας κατέβηκαν σε απεργία ζητώντας να μειωθούν οι εβδομαδιαίες ώρες εργασίας τους. Για την ακρίβεια 13.000 εργαζόμενοι αρνήθηκαν να εργαστούν μετά τους όρους της σύμβασης που τους πρότεινε η κυβέρνηση του Ρίγκαν. Δεν είχαν βέβαια την ίδια τύχη με τους ταχυδρόμους με τους περισσότερους εν τέλει να απολύονται.
 
 

Η Άγρια Απεργία του Luben (2013)

 
 
Οι εργάτες του Luben είναι μαρξιστές της τάσης Γκράουτσο: δεν θα γράφονταν ποτέ σε ένα σωματείο που θα τους δεχόταν για μέλη. Όποτε κάνουν το λάθος να περάσουν έξω απ’ την ΕΣΗΕΑ λιθοβολούνται. Οι πραγματικοί εργαζόμενοι τους κρεμάνε κουδούνια και τους ψαλιδίζουν τις καμπάνες. Η ζωή τους είναι δύσκολη στην άμισθη σκλαβιά· μπορείς να κλέψεις μόνο περιορισμένο αριθμό αλκοόλ και τσιγάρων. Νομάδες, χωρίς γραφεία, περιφέρονται από γωνιά σε γωνιά της πόλης ρίχνοντας πιστόλες σε μπαρ. Την 1η Μαΐου του 2013, ωστόσο, αυτό το εξαθλιωμένο στοιχείο συσπειρώθηκε και χωρίς την έγκριση κανενός κατέβασε τα πληκτρολόγια και αφοσιώθηκε στην πιο επαναστατική ασχολία που ξέρει: τις μπύρες. Την επόμενη ημέρα όλοι ξύπνησαν άφραγκοι.