Με το περίφημο «Τάμα του Έθνους», δηλαδή το λαμογιοπρότζεκτ της Χούντας προκειμένου να αποκτήσει η Αθήνα την ολόδικιά της Παναγία των Πατησίων (aka την Αθηναϊκή Αγιά Σοφιά), τελικά εξανεμίστηκαν 406 εκατομμύρια δραχμές. Μέχρι τον Ιανουάριο του ’74 ένα μυστήριο κάλυπτε το θεάρεστο αυτό πρότζεκτ, μέχρι που δημοσιεύτηκε ο απολογισμός του «Ειδικού Ταμείου» στο οποίο το ποίμνιον άφηνε τον οβολό του για την αποπεράτωση του καθεδρικού ναού των Αθηνών. Στο «Ταμείο» είχαν εισρεύσει 453,3 εκατομμύρια δρχ, εκ των οποίων είχαν εξαφανιστεί τα 406 εκατομμύρια.

Ο διπλασιασμένος πρωθυπουργικός μισθός δεν έφτανε στον Γιώργο Παπαδόπουλο, ο οποίος εκτός από πρωθυπουργός, ήταν ταυτόχρονα και υπουργός Προεδρίας και Αντιβασιλέας, θέσεις για τις οποίες πληρωνόταν επιπλέον.

Δεξαμενόπλοιο του γνωστού Έλληνα εφοπλιστή Σταύρου Νιάρχου πέφτει το 1972 πάνω στο αρματαγωγό σκάφος του Πολεμικού Ναυτικού,  «Μέρλιν» και το κόβει στα δύο. 44 άνθρωποι πνίγηκαν, αλλά το θέμα κουκουλώθηκε.

Από 109 εκατομμύρια το 1968 τα φορολογικά έσοδα από τις ναυτιλιακές εταιρείες μειώθηκαν σε 29 εκατομμύρια το 1972, περίοδο κατά την οποία ο ελληνικός στόλος αυξήθηκε κατά 16,7 εκατομμύρια τόνους . Ο Παπαδόπουλος ανακηρύσσεται ισόβιος πρόεδρος των εφοπλιστών.

Όπως κατέθεσε στο Αμερικανικό Κογκρέσο ο Έλληνας δημοσιογράφος Ηλίας Δημητρακόπουλος, που ζούσε στην Ουάσιγκτον: H χούντα ενίσχυσε το ταμείο της προεκλογικής εκστρατείας του Νίξον με 549.000 δολάρια.

Ο Παπαδόπουλος φέσωνε το δημόσιο με 600.000 δραχμές το μήνα για το φωτισμό και την ασφάλεια των βιλών του (ο μισθός εργάτη – υπαλλήλου ήταν γύρω στις 4.500 δρχ)

Το δημόσιο έλλειμμα προδιδακτορικά βρισκόταν στο 2,1% επί του ΑΕΠ. Η χούντα το σκαρφάλωσε στο 4,8%.

YOLO σκέφτηκαν οι συνταγματάρχες όταν ήρθαν στα πράγματα, οπότε σχεδόν διπλασίασαν τον πρωθυπουργικό μισθό: Από τις 23.600 δραχμές μηνιαίως τον ανέβασαν στις 45.000 δραχμές.

Η σύμβαση για την υδροδότηση του Μόρνου που υπήρχε έτοιμη από ντόπιους τεχνικούς πριν τη χούντα, τελικά και πατριωτικά πήγε στη γερμανική εταιρεία Lahmeyer για το φράγμα και τη γαλλική Gersar για το υδραγωγείο με μόλις 212% ανατίμηση προς τα πάνω.

Η χούντα έκανε γενναίο σκόντο στην εταιρεία Πεσινέ, που πλήρωνε το ρεύμα που κατανάλωνε μόλις στο 43,2% του κόστους του και το πετρέλαιο το έπαιρνε χίλιες δραχμές φτηνότερο ανά τόνο, απ’ όσο κόστιζε στο Δημόσιο.

Για να μην έχει βιλάρες μόνο ο Παπαδόπουλος, το 1970 οι δικτάτορες θεσμοθέτησαν τη στεγαστική αποκατάσταση «αξιωματικών διαδραματισάντων εξέχοντα ρόλον» στο πραξικόπημα.

O Στυλιανός Παττακός ανέθεσε στον γαμπρούλη του, Αντρέα Μεϊντάνη, την κατασκευή υπόγειου γκαράζ στην πλατεία Κλαυθμώνος.

Μέχρι το 1975 το Δημόσιο είχε μπει μέσα 1.372.000.000 δραχμές με την σύμβαση με τον Αμερικανό εργολάβο Ρόμπερτ Μακντόναλντ για την Εγνατία Οδό, η οποία όμως ξεκίνησε να φτιάχνεται το 1974.

Χουντικές αυξήσεις έπαιξαν και για τις αποδοχές των υπουργών και των υφυπουργών, οι οποίοι από τις 22.400 δραχμές ανέβηκαν στις 35.000 δραχμές. Όλα αυτά δεν ήταν αρκετά, γι’ αυτό θεσπίστηκαν επίσης και ημερήσια «εκτός έδρας»- χίλιες δραχμές για τον πρωθυπουργό και 850 για υπουργούς και υφυπουργούς, για να έχουν κι ένα κίνητρο να ταξιδεύουν.

Ο Μιχάλης Μπαλόπουλος ως διοικητής του ΕΟΤ έδωσε πράσινο φως για παρακινδυνευμένη δανειάρα στην εταιρία «Α.Ε. Καναβός», για ανέγερση ξενοδοχείου 402.715.000 δραχμές, ενώ τα κεφάλαιά της εταιρίας ήταν μόνο 30 εκατομμύρια.

Ο Γιώργος ο Παπαδόπουλος «τακτοποίησε» και τον άλλο του αδελφό, Χαράλαμπο, κάνοντας τον Ανώτατο Συμβούλιο Δημοσίων Υπηρεσιών, με εξίσωση «κατά βαθμόν και μισθόν» με αρεοπαγίτη ισοβίως, για να μη ζηλέψει.

Η χούντα ουσιαστικά έκανε δωράκι κάμποσα φορτηγά λεφτά στον ελληνοαμερικανό επιχειρηματία Τομ Πάππας, αφού τον απάλλαξε από τις αντισταθμιστικές υποχρεώσεις, για έξι αγροτοβιομηχανικές μονάδες σε διάφορες περιοχές της χώρας (ΦΕΚ 1972/Α/72), τις οποίες θα έκανε για το διυλιστήριο της ESSO στη Θεσσαλονίκη και το εργοστάσιο εμφιάλωσης που είχε πάρει.

Ο αρχηγός Παπαδόπουλος έκανε τον έναν αδελφό του, τον Κωνσταντίνο, στρατιωτικό ακόλουθο, Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Προεδρίας, Περιφερειακό Διοικητή Αττικής και «υπουργό παρά τω πρωθυπουργώ».

Τα θαλασσοδάνεια του Τοτόμη, διοικητή της ΕΤΒΑ, έφτασαν τα 454.050.000 δραχμές, με τον ίδιο να παίρνει επιπλέον ένα ποσοστό για την λεοντόκαρδη εξυπηρέτηση που έκανε.

Ο αντιπρόεδρος Νικόλαος Μακαρέζος έκανε τον κουνιάδο του Υπουργό Γεωργίας.

Ο Ιωάννης Λαδάς πόναγε τις κουμπαριές και τις συγγένειές του, γι’ αυτό «εξυπηρέτησε» πολλούς συγγενείς του, διορίζοντας άλλον στην ΑΣΔΕΝ για να προσέχει τι γίνεται και άλλον ως γ.γ. του υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών.