Το «μη χαθούμε ψηλέ» που λένε όλοι μετά την απόλυση είναι το μεγαλύτερο ελληνικό hoax
Δυστυχώς τα στατιστικά στοιχεία που βρίσκονται στα χέρια μου είναι αδυσώπητα, αγαπητές φίλες και φίλοι. O πυλώνας του Έθνους μας που λέγεται Ελληνικός Στρατός ταλαντεύεται σαν πτήση της Ryanair, καθώς ένα από τα θεμέλιά του βγαίνει κάλπικο σαν πέναλτι του Γιαννακόπουλου ή του Καραγκούνη: οι φιλίες που πιάσατε στη θητεία σας στο στρατό και πιστεύατε ότι θα κρατήσουν για πάντα θα χαθούν σαν ένα μοναχικό, μίζερο “χρόνια πολλά” στον τοίχο του συμφάνταρου.
Σε αντίθεση με κάθε σχετικό μύθο, σε δυο-τρία χρόνια οι επαφές με τους τύπους που θεωρούσατε νέα αδέρφια θα περιοριστούν στο ελάχιστο γιατί όλοι απλώς θα διαπιστώσουν ότι τελικά δεν είχαν κανένα κοινό. Όταν απολυθείτε θα λέτε “μη χαθούμε ψηλέ”, μετά από ένα χρόνο θα πιείτε ένα καφέ, μετά από άλλον ένα θα παίξουν ευχές από τσατ, στα τρία χρόνια θα αισθάνεστε άβολα κάθε φορά που εκείνος ο βλαμμένος θα ποστάρει σε κάποιο group με όνομα τύπου “329 ΣΤ ΛΕΛΕ”
“Μα είναι δυνατόν αν μην είμαστε φίλοι για πάντα με το Βασίλη το βοσκό από τα Μέγαρα που γίναμε αχώριστοι φυλάγοντας εκείνη την άχρηστη μεριά της Ελλάδας που κανείς δε θυμάται ότι υπάρχει;” θα πείτε. Κι όμως, όλα αυτά τα εξωφρενικά σύντομα πράγματα που αριθμούμε παρακάτω θα νικήσουν σε διάρκεια την πολύτιμη φιλία σας.
Και μην ξεχνάτε, ο μόνος που φταίει είναι ο Στρατός που είναι τελείως άχρηστος.
H κάποτε αχώριστη φιλία σας θα ξεφτίσει πιο γρήγορα από τη μπαταρία του κινητού. Ναι από αυτή τη μαλακία που σε πουλάει κάθε φορά που βαριέσαι.
Κάθε μισθωτός σκλάβος ξέρει ακριβώς πόσο λίγο κρατάει αυτό το μικροσκοπικό διάλειμμα από το καθημερινό μαρτύριο, αλλά ακόμη κι ένα Σ/Κ θα αντέξει περισσότερο από τον ανδρικό δεσμό που πιστεύατε ότι θα ήταν αιώνιος.
Ακόμη και η random παρέα με φυτά, Δαπίτες και Κύπριους που γνωρίσατε την πρώτη μέρα στη σχολή και προσπαθούσατε να ξεφορτωθείτε μετά έχει καλύτερες προοπτικές μακροπρόθεσμα από τον τύπο στην πάνω κουκέτα.
Τα 10 με 15 δευτερόλεπτα του άγριου σεξ των συμπαθητικών ξαδερφών του ανθρώπου είναι λίγο, αλλά το τίποτε είναι ακόμη λιγότερο.
“Καλά αυτό αποκλείεται” θα πείτε, αλλά με κάποιο τρόπο ο Βύντρα έκατσε 9 χρόνια στον Παναθηναϊκό, σε αντίθεση με τον τύπο που τρώγατε ηρωικά κρουασάν στη σκοπιά και σε 9 θα τον βάλει από μόνο του το facebook στα spam.
Σοκ αλλά μια φιλία που ατσαλώθηκε στα ΣΠΕΝ και στους δύσκολους καφέδες κάθε αχαρτογράφητου χωριού του νομού Έβρου γίνεται να κρατήσει λιγότερο από τη μία ώρα που παίζει κάθε απατεώνας ντιτζέι / παραγωγός τη σήμερον ημέρα.
Όπως και το σύντομο αλλά φωτεινό φανάρι της Χαμοστέρνας όταν έχουν φρακάρει τα πάντα, το δέσιμο με το συμφάνταρο που σφυρηλατήθηκε από τόσα σουβλάκια εν ώρα υπηρεσία πρόκειται μια μέρα να χαθεί σαν δάκρυα στη βροχή. Και θα ξαναπεράσεις κι από τη Χαμοστέρνας.
Oκ δεν είμαι αρκετά σίγουρος για το αν το ηλεκτρόνιο περιστρέφεται γύρω από άτομο ή κάτι τέτοιο αλλά μπορείτε να είστε σίγουροι οι ότι τόσοι μήνες που τρώγατε με τις σειρούλες μαζί τις ίδιες φακές έχουν λιγότερο φορτίο από ένα υποατομικό σωματίδιο.
Ο στρατός και το πρόσφατο δημοψήφισμα των καταλανών έχουν τα εξής κοινά σημεία: α) πολλή ταλαιπωρία β) καμία αξία γ) σε λίγα χρόνια δε θα έχει μείνει τίποτε για να θυμάσαι ότι έγινε.
Απολυθείτε και ξεχάστε τα πάντα παιδιά, θα είναι καλύτερο για όλους.
Από παϊδάκια δεν έχουμε ιδέα, αλλά από βίντεο στο Tiktok σκίζει
Η μεγάλη Luben ανθολογία πολιτικής μαλακίας για το 2023
Τα απόλυτα κριντζοχαϊλάιτς της χρονιάς που πέρασε
Παράγουμε περισσότερα μπάχαλα από όσα μπορούμε να καταναλώσουμε οπότε τα εξάγουμε