“Οι Μαρξιστές, οι σοσιαλιστές, οι φιλελεύθεροι και οι καθεστωτικοί ρεπουμπλικάνοι πιθανότατα θα ανακαλύψουν ότι η ζωή στην κοινότητά μας είναι ασύμβατη με την ιδεολογία και τους τρόπους ζωής που προτιμούν”

 

Πολλοί πίστεψαν ότι τη στιγμή που η φονταμενταλιστική ακροδεξιά κυβέρνηση του Μπους έδωσε τη σκυτάλη στους Δημοκρατικούς του Ομπάμα, η λούμπεν παράνοια της ακραίας πτέρυγας του ρεπουμπλικάνικου κόμματος θα έχανε κάθε χώρο έκφρασης και θα εξανεμιζόταν. Πολλά δημοσιεύματα των αμερικάνικων μίντια δείχνουν ότι κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Μάλιστα, απ’ όταν έχασαν τις κυβερνητικές θέσεις, οι κραυγές τους που στοχεύουν στην εξολόθρευση του πληθυσμού φαίνεται πως έγιναν πιο δυνατές, σε σημείο να οδηγήσουν σε σχίσμα μέσα στο ρεπουμπλικάνικο κόμμα.

 

Ο πιο διάσημος φορέας της ακροδεξιάς παράνοιας στον κόσμο των μίντια, δεν είναι άλλος από τον παρουσιαστή και “δημοσιογράφο” Γκλεν Μπεκ. Ο Μπεκ είναι γνωστός για το θεατρινίστικο στυλ με το οποίο ασκεί την προπαγάνδα του: μπροστά στο γυαλί παίρνει ένα πολύ συναισθηματικό ύφος, σχεδόν κλαίει για την Αμερική η οποία θα καταστραφεί από κάθε στοιχείο κοινωνικού κράτους ή ισότητας, σκύβει πάνω από τη σημαία των ΗΠΑ που βρίσκεται πεταμένη στο πάτωμα, την χαϊδεύει και αποκαλεί τα δημόσια σχολεία “στρατόπεδα κατήχησης”. Είναι τρομακτικό όμως το πόσο mainstream είναι η γελοιότητα του Μπεκ στους χριστιανοταλιμπάν των ΗΠΑ, πόσο επιδραστική στ’ αυτιά των φονταμενταλιστών.

 

Πρόσφατα, ο Μπεκ ανακοίνωσε μέσω της εκπομπής του ότι σκοπεύει να φτιάξει μία αυτάρκη απόρθητη αυτόνομη κοινότητα σε καθεστώς απόλυτα ελεύθερης αγοράς, όπου το κάθε μέλος θα βρίσκεται μακριά απ’ την “πλύση εγκεφάλου” των μίντια (όπως αυτή του Μπεκ;) και η υποχρέωσή του θα είναι να παράγει περισσότερα απ’ όσα καταναλώνει. Την ιδέα ο Μπεκ την εμπνεύστηκε από το βιβλίο “Atlas Shrugged” της Ayn Rand, ένα άτομο που οι ακροδεξιοί των ΗΠΑ έχουν σε τεράστια εκτίμηση. Όσοι απ’ αυτούς ξέρουν να διαβάζουν τουλάχιστον. Ο Μπεκ έχει ξεκινήσει να ψάχνει χώρο για κάτι τέτοιο, αλλά ευτυχώς το κόστος κατασκευής της πόλης που ανέρχεται σε 3 δισεκατομμύρια δολλάρια, δεν του επιτρέπει να προχωρήσει και πολύ.

Όμως ο Μπεκ δεν είναι ο μοναδικός που είχε την ιδέα να χτίσει έναν τόσο ζοφερό παράδεισο αναχωρητισμού. Στο Idaho των ΗΠΑ, στήνεται μία άλλη “ουτοπία”, με πολύ πιο άγρια διάθεση. Το Citadel θα είναι μία κοινότητα που θα στεγάσει 3500-7000 οικογένειες στη μέση ενός δάσους, αποκομμένη από την υπόλοιπη Αμερική και σημαντικό λειτουργικό στοιχείο για την ύπαρξή της θα είναι η οπλοφορία. Συγκεκριμένα, εκτός των κατοικιών, μέσα στο Citadel θα υπάρχει και βιομηχανία παραγωγής όπλων, υπό την αιγίδα της εταιρείας III Arms, η οποία έχει ήδη λάβει άδεια από τους αρμόδιους φορείς. Το Citadel ξεκινάει πολύ πιο δομημένα από την ιδέα του Μπεκ και έχει ήδη αρχίσει να προσελκύει ενδιαφερόμενες οικογένειες.

 

Πίσω από την ιδέα, βρίσκεται μεταξύ άλλων και ο Christian Allen Kerodin, εργολάβος από το Μέριλαντ που έχει καταδικαστεί στο παρελθόν για υπεξαίρεση και παράνομη οπλοκατοχή, πληρώνοντας το τίμημα φυλάκισης 30 μηνών και της αφαίρεσης του δικαιώματος οπλοχρησίας. Ο Kerodin έχει κινηθεί κατά καιρούς με διάφορα ψευδώνυμα και η σύζυγός του φαίνεται να εμπλέκεται σε διάφορες υποθέσεις απάτης και φοροδιαφυγής, γεγονότα διαφωτιστικά για την εμπλοκή τους στο εγχείρημα του Citadel. To Citadel δεν είναι τίποτα παραπάνω από μία απόπειρα να στηθεί μία βιομηχανία όπλων παρακάμπτωντας πολλά νομικά ζητήματα και αξιοποιώντας τα φτηνά εργατικά χέρια των φανατισμένων, πράγμα που πρέπει να λύνει και τις απορίες για το κόστος συμμετοχής που είναι μόλις 208 δολλάρια και για τη συνέντευξη απ’ την οποία πρέπει να περάσουν οι ενδιαφερόμενοι με τους “40 πατριώτες” πίσω απ’ αυτό προκειμένου να αποφασιστεί η καταλληλότητά τους.

Έχει ενδιαφέρον να δει κανείς ποιά ρητορεία οικειοποιούνται οι ακροδεξιοί του Citadel για να προσελκύσουν τους υποψήφιους φονταμενταλιστές. Διαβάζουμε στη σελίδα του εγχειρήματος ότι τους κατοίκους πρέπει να ενώνουν τα εξής:

 

Ο Πατριωτισμός

Η πίστη στην αμερικάνικη υπεροχή

Η περήφανη ιστορία της ελευθερίας μας όπως την όρισαν οι Ιδρυτικοί Πατέρες

Η ετοιμότητα ν’ ανταπεξέλθουν στις φυσικές καταστροφές – όπως οι τυφώνες Σάντυ και Κατρίνα – και στις καταστροφές ανθρώπινης προέλευσης – όπως η πτώση του δικτύου ηλεκτροδότησης και η οικονομική κρίση.

 

Το τελευταίο σημείο παρουσιάζει ξεχωριστό ενδιαφέρον. Η τρομοϋστερική ρητορεία των ακροδεξιών φαίνεται να εδράζεται στην αντιμετώπιση των κακών εμπειριών της αμερικάνικης κοινωνίας. Μία “έκφυλη” αμερική που δεν είναι αρκετά οπισθοδρομική για να γλιτώσει απ’ την “οργή του Θεού” και που δεν είναι αρκετά βάρβαρα καπιταλιστική ώστε να γλιτώσει από τις κακές συνέπειες των λαθών της ανθρωπότητας. Η ρητορεία των ιθύνοντων θέλει να προσδόσει κάποιο θείο στάτους σε όσους επιλέξουν να εργαστούν στο Citadel, να παρουσιάσει το εγχείρημα σαν τη Γη της Επαγγελίας των αγνών και των αμόλυντων.

 

Από τις εποχές του Ψυχρού Πολέμου μέχρι σήμερα, η τρομοκράτηση του κόσμου ήταν οργανικής σημασίας για την ανάπτυξη της αμερικάνικης συντηρητικής συνείδησης. Πρώτα ήρθε ο “Κομμουνιστικός Κίνδυνος”, η διάδοση της αίσθησης ότι η ΕΣΣΔ έχει εισχωρήσει κατασκοπευτικά στο αγνό αμερικάνικο σώμα, ενώ έχει και πυρηνικά τα οποία θα χρησιμοποιούσε αν ο αμερικάνικος λαός δεν ήταν τόσο ενωμένος κάτω απ’ τη σημαία. Όταν έπεσε η ΕΣΣΔ, διάφοροι μικροί τρόμοι πήραν τη θέση του κομμουνιστικού κινδύνου, αλλά κανείς δεν κατάφερε να φτάσει το φόβητρο της επίθεσης στους Δίδυμους Πύργους την 11η Σεπτέμβρη του 2001. Όσο επιβίωσε η ζοφερή πολιτική και η νοσηρή ιδεολογία της Κυβέρνησης Μπους, το οφείλει σ’ αυτήν την επίθεση που επέτρεψε να δηλώσει ότι οι ΗΠΑ βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση, προωθώντας έτσι κάθε είδους αυταρχικό μέτρο “δικαιολογημένα”.

Όμως η τρομοϋστερία δεν αντανακλάται μόνο στις κυβερνητικές πολιτικές. Από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, της εποχής που αναμένετο η πυρηνική καταστροφή, μέχρι σήμερα, δείγματα της οικολογίας του φόβου έχουν αρχίσει να εμφανίζονται και σε επίπεδο καθημερινής κουλτούρας. Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα – που κάνει και εγχειρήματα σαν το Citadel να έχουν απήχηση – είναι η κουλτούρα των Survivalists. Οι survivalists είναι ακροδεξιοί συνωμοσιολόγοι που αναμένοντας διαφορετική καταστροφή κάθε φορά, χτίζουν καταφύγια, οπλίζονται και προπονούνται στη βία και την επιβίωση. Είναι το υπέρτατο παράδειγμα ιδεολογικής αντήχησης και δεν εμφανίζεται πρώτη φορά στο Citadel.

 

Στο Idaho συγκεκριμένα, μία “άρεια” και αρκετά δεξιά πολιτεία, έχουν υπάρξει στο παρελθόν κι άλλα παραδείγματα αυτονομημένων κοινοτήτων που προωθούσαν την αμερικάνικη ασφάλεια. Για τρεις δεκαετίες, η νεοναζιστική οργάνωση των “Aryan Nations” λειτουργούσε ένα αντίστοιχο εγχείρημα, που διαλύθηκε μόνο όταν η οργάνωση χρεοκόπησε. Το 1994 δε, ένας μουρλός πρώην στρατιωτικός, ίδρυσε την κοινότητα “Almost Heaven” για όσους ήθελαν να προφυλαχτούν από τις ασθένειες της ζωής στην πόλη και την ψηφιακή κατάρρευση που θα έφερνε η αλλαγή της χιλιετίας (το “Y2K” για όποιον θυμάται). Το σχέδιο κατέρρευσε όταν πολλοί αγοραστές άλλαξαν γνώμη και δεν μετακόμισαν ψηλά στον βορρά του Idaho.

 

Ο γόνιμος προβληματισμός που προκύπτει από αυτές τις ιστορίες, αφορά τη διαπλοκή της ιδεολογίας του τρόμου με τα επιχειρηματικά συμφέροντα. Το Citadel υπόσχεται ότι θα προφυλάξει όσους φέρουν αυτή την ιδεολογία, ότι τα τείχη της θα τους κρατήσουν ασφαλείς από τους εξωτερικούς κινδύνους της “Παρακμής της Δύσης”. Παράλληλα, η τάση τους αυτή, επιτρέπει σε κάθε λογής επιχειρηματίες να προωθήσουν τα συμφέροντά τους. Είναι αυτό που λένε “ a marriage made in heaven”. Ένας γάμος που κρατάει δεκαετίες και θα μακροημερεύσει στον παράδεισο του αμερικάνικου καπιταλισμού.