Quantcast

Stranger Things: Η σειρά που θα σε κάνει να νοσταλγήσεις τα 80s ακόμα και αν δεν τα έχεις ζήσει

Όταν η 80’s Nostalgia γίνεται σωστά

Τσαγκ

28 Ιουλίου 2016

stranger-things

Και εκεί που από άποψη ταινιών και σειρών το καλοκαίρι του 2016 αναμενόταν άνυδρο, το Netflix δοκιμάζει να κλέψει παγκάρι από εκκλησία με μια ακόμα δική του παραγωγή και μας βγάζει από την ανάγκη να ξαναδούμε την δεύτερη σεζόν Fargo κάπου μεταξύ επαναλήψεων Ρετιρέ και Χάρη Ρώμα.

stranger-things-image-wolfhand-brown

Όταν λέμε ότι το παγκάρι κλέβεται εννοούμε το εξής: Ξεχάστε όλα τα αποτυχημένα remakes και reboots των δοξασμένων 80ς που τρώμε στην μάπα από το Hollywood τα τελευταία χρόνια. To Stranger things είναι μια Scifi σειρά 8 επεισοδίων που ναι μεν πατάει πάνω στην νοσταλγία των 30+ για τα 80s που είναι τόσο προσφιλής σε οποιοδήποτε επίπεδο τα τελευταία χρόνια, άλλα δεν το κάνει ούτε πρόχειρα ούτε βεβιασμένα.

stranger-things-dyer-heaton

Η σειρά διαδραματίζεται σε μια κωμόπολη της Ιντιάνα των ΗΠΑ το 1984, όπου τρεις πιτσιρικάδες νέρντουλες ψάχνουν τον εξαφανισμένο τέταρτο από την παρέα με την βοήθεια μιας μυστηριώδους πιτσιρίκας με ιδιαίτερες δεξιότητες. Στην αναζήτηση του χαμένου παιδιού παίρνουν μέρος και διάφοροι άλλοι ενδιαφέροντες χαρακτήρες (η μάνα του εξαφανισμένου παιδιού, ένας κατεστραμένος σερίφης κ.α) και όλοι μαζί μπλέκουν σε μια αναζήτηση που όσο το κουβάρι λύνεται γίνεται όλο και πιο μεταφυσική. Από αυτές που αρέσουν και στον πράκτορα Μώλντερ (if you know what Ι mean).

Με παραπάνω από σαφείς αναφορές στις παλιές καλές εποχές που ο Spielberg έκανε παπάδες και ο Stephen Κing δημιουργούσε σχολή στον τρόμο οι σκηνοθέτες της σειράς, αδερφοί Duffer, κάνουν αυτό που πρέπει. Χρησιμοποιούν δηλαδή έναν τρόπο σκηνοθεσίας που αποτίει αγνό φόρο τιμής στις ταινίες horror και επιστημονικής φαντασίας της δεκαετίας του 80 και κρίνοντας από το τελικό αποτέλεσμα τις έχουν «λιώσει».

Οι αναφορές στην pop κουλτούρα της εποχής είναι άπειρες, από τις αφίσες the thing και evil dead στους τοίχους, μέχρι το επικό soundtrack της σειράς που περιλαμβάνει κομματάρες από τα 70s-80s – Clash και Joy Division, Vaggelis και Toto… Tραγουδάρες που δένουν φοβερά με την ζοφερή ατμόσφαιρα τρόμου που θέλουν να περάσουν οι Duffer.

winona

To Stranger Things δεν είναι μια λύση ανάγκης στην καλοκαιρινή ραστώνη, περιμένοντας να δούμε ποιον σκότωσε ο Negan στο Walking Dead, άλλα μια καλοφτιαγμένη μίνι σειρά οχτώ επεισοδίων που θα σε αφήσει χορτάτο σε κάθε περίπτωση. Είτε αν ηλικιακά είσαι μεταξύ των 30-40 και την δεις νοσταλγικά ενθυμούμενος τις εποχές που έβλεπες σε βιντεοκασσέτα το Videodrome του Κρονενμπεργκ, είτε μικρότερος αλλά έβλεπες τον Ε.Τ. τα μεσημέρια Σαββάτου στην τιβί.

Σε κάθε περίπτωση θα εκτιμήσεις το Stranger Things για την τιμιότητα του, τις σωστές ερμηνείες των επί το πλείστον άγνωστων ηθοποιών (Winona σ’αγαπώ ακόμα) αλλά και για το ενδιαφέρον σενάριο, που μπορεί να μην είναι και το πιο πρωτότυπο του κόσμου άλλα σε κρατάει σε μια μόνιμη τσίτα μέχρι το τέλος.

Το πρώτο πράγμα που καταλαβαίνει κανείς μόλις δει το Stranger Things είναι αυτό που λέμε believe the hype. Μπορεί να ξέρεις ότι αυτό που παρακολουθείς δοκιμάζει να πατήσει ταυτόχρονα ΟΛΑ τα σωστά κουμπιά για να κερδίσει τον ήδη ψημένο από το hype τηλεθεατή, η ιστορία όμως έχει ψυχούλα, στέκεται αυτόνομα παρά τα εκατοντάδες references και λειτουργεί σαν μια υπερβολικά στυλιζαρισμένη μεν, ολοκληρωμένη δε, προσπάθεια.

Λέγοντας για references μπορείτε να δείτε όλες τις αναφορές – φόρο τιμής  της σειράς σε ταινίες των 80ς εδώ:

 

 

Best of internet