Πριν από την τριλογία του Batman και τους Avengers, οι ταινίες υπερηρώων ήταν πολύ διαφορετικές
Πριν τις επενδύσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων, πριν τις ρεαλιστικές προσεγγίσεις στο σενάριο και τις μεγάλες εισπρακτικές επιτυχίες στο box-office, οι χάρτινοι ήρωες της DC και της Marvel δεν έχαιραν και της καλύτερης μεταχείρισης από τα κινηματογραφικά στούντιο. Μπορεί η πρώτη ταινία του Superman (1978) με τον Christopher Reeve και τα Batman (1989) και Batman Returns (1992) του Tim Burton να αποτελούν εξαιρετικά δείγματα κινηματογραφικής μεταφοράς υπερ-ηρωικών κόμικς στη μεγάλη οθόνη αλλά αποτελούν δυστυχώς λαμπρές εξαιρέσεις απέναντι σ’ ένα ορυμαγδό από κιτς, κακογυρισμένες, low-budget ταινίες.
Η φρενίτιδα της τελευταίας 15ετίας με τα superhero movies ξεκίνησε με το πρώτο Blade του 1998 (ναι, είναι χαρακτήρας της Marvel) και πήρε την ανιούσα με το πρώτο X-Men του 2000. Και κάπως έτσι αυτού του είδους το cinema σταδιακά απενοχοποιήθηκε πλήρως στα μάτια των θεατών είτε εξαιτίας της ενήλικης και σκοτεινής προσέγγισης της τριλογίας του Batman από τον Christopher Nolan είτε με τα 143 λεπτά geek οργασμού που προσέφερε το The Avengers, του θεού των nerds, Joss Whedon και κατέληξε να κατέχει μία μεγάλη μερίδα της ετήσιας κινηματογραφικής παραγωγής. Ας δούμε όμως μερικές προηγούμενες απόπειρες μεταφοράς γνωστών κόμικς της Marvel και της DC στο κινηματογράφο ή την τηλεόραση, που μπορεί σήμερα να φαντάζουν αφελείς, αλλά έχουν αποκτήσει πια ένα cult status.
Η συγκεκριμένη ταινία αποτελεί την πρώτη κινηματογραφική μεταφορά του Superman (οι δύο προηγούμενες, live-action ταινίες του Superman του 1948 και 1950, που είχαν ήδη προβληθεί στους κινηματογράφους, είχαν τη μορφή μικρού μήκους επεισοδίου προσαρτημένο σε μία μεγαλύτερου μήκους ταινία) και γυρίστηκε σε διάστημα μόλις 12 ημερών σχεδόν ολοκληρωτικά μέσα σε ένα στούντιο. Ασπρόμαυρο, με 58 λεπτά διάρκεια,το συγκεκριμένο φιλμ λειτούργησε ως δοκιμαστικό για να εξεταστεί από τους παραγωγούς Whitney Ellsworth και Robert J. Maxwell η δυναμική που θα είχε η νέα τηλεοπτική τους σειρά ονόματι The Adventures of Superman. Τελικά, το «Superman and the Mole Men» κατέληξε να παιχτεί και ως διμερές επεισόδιο μέσα στη σειρά με τον τίτλο «The Unknown People». Η συγκεκριμένη ταινία είναι φοβερά old -school και πιστή μέχρι αηδίας στο παλιό κόμικς.
ΝΑΝΑΝΑΝΑΝΑΝΑΝΑΝΑ! Batman! To συγκεκριμένο Batman γυρίστηκε το 1966 βασισμένο στην ομώνυμη, τηλεοπτική σειρά και αποτελεί μάλιστα την πρώτη, full-length κινηματογραφική μεταφορά του διάσημου ήρωα της DC Comics. Κυκλοφόρησε από την 20th Century Fox και στη ταινία πρωταγωνιστούσε ο Adam West ως Batman και ο Burt Ward ως Robin. Όσο και να το κοροϊδεύετε και να το χλευάζετε, αυτό το Batman, πέρα από του γεγονότος ότι ήταν το πρώτο, ήταν τρομερά μοντέρνο και διασκεδαστικό για την εποχή του. Μα ποιον κοροϊδεύω; Από που να αρχίσω να πρωτοσχολιάζω… από τις σχεδόν «αποκριάτικες» στολές τους, από τη κοιλίτσα του συμπαθέστατου Batman, από το καρα-cult λογότυπο ή από το «ΝΑΝΑΝΑΝΑ» του μουσικού θέματος; Κάποιες σκηνές δείχνουν τόσο γελοίες που συναγωνίζονται στα ίσια τις ρώγες και τις ατάκες από το Batman και Robin με πρωταγωνιστή τον έκτο καλύτερο Batman, George Clooney.
http://www.youtube.com/watch?v=0qM8LPwXQoc
Το 1977, στις ΗΠΑ μεταδίδονταν μια prime-time, τηλεοπτική σειρά βασισμένη στον Spider-Man. Πρωταγωνιστούσε ο Nicholas Hammond ως Peter Parker και όταν φορούσε την κόκκινη στολή του, το alter ego του είτε στριφογύριζε πάνω σε τοίχους και ταβάνια, είτε τα έβαζε με διάφορους κακούς. Ωστόσο, οι κακοί ήταν ή απλοί εγκληματίες ή διεφθαρμένοι επιχειρηματίες∙ άτομα, των οποίων η παρεκκλίνουσα συμπεριφορά δεν έχρηζε αντιμετώπισης από ένα ήρωα με σούπερ δυνάμεις. Από τα επεισόδια της σειρά προέκυψε και η συγκεκριμένη τηλεταινία, η οποία αντικειμενικά ήταν πολύ μέτρια και τα εφέ της ήταν κακά ακόμα και για τα τέλη της δεκαετίας του 70. Αργότερα, ακολούθησαν άλλες δύο τηλεταινίες το 1978 και το 1979, οι οποίες ήταν και αυτές απλά, τηλεοπτικά επεισόδια μονταρισμένα μεταξύ τους.
http://www.youtube.com/watch?v=aoILzi5thYg
Την ίδια εποχή με το The Amazing Spider-Man, προβλήθηκε άλλη μία τηλεταινία που έπαιξε το ρόλο του «πιλότου» για την τηλεοπτική σειρά The Incredible Hulk. Αντίθετα, από τον άνθρωπο-αράχνη, η τηλεοπτική σειρά με τον Hulk μπορεί να θεωρηθεί κάπως πιο επιτυχημένη. Το alter ego του Hulk ο Bruce Banner αναγκάστηκε να αλλάξει το όνομα του σε David για χάρη της σειράς καθώς οι παραγωγοί πίστευαν πως το Bruce ακούγονταν κάπως… gay. Το δίπολο μεταξύ του φυγά David Banner/ Hulk και του δαιμόνιου δημοσιογράφου που προσπαθεί να τον ξεσκεπάσει Jack McGee ήταν ο άξονας πάνω στον οποίο βασίστηκε όλη η σειρά. Το πιο αστείο και ταυτόχρονα πιο έξυπνο κομμάτι της σειράς ήταν το γεγονός ότι ο Bill Bixby έπαιζε μεν τον Banner αλλά ο Lou Ferrigno έπαιζε τον Hulk, όπου ο τελευταίος ήταν κτήνος από μόνος του και απλώς χρειαζόταν ένα ελαφρύ στρώμα πράσινου μακιγιάζ. Επίσης, αν δεν κάνω λάθος ο Thor (με το Mjolnir του να μοιάζει αγορασμένο από τα Jumbo) και ο DareDevil έκαναν εμφανίσεις στις διάφορες τηλεταινίες του Hulk.
Για ακόμη μία φορά, μία τηλεταινία χρησιμοποιείται ως μέσο παρουσίασης και προώθησης μία καινούργιας σειράς στο φιλοθεάμον κοινό. Όπως η μερίδα του λέοντος των προσπαθειών αυτών, έτσι και η συγκεκριμένη πάσχει σε πάρα πολλούς τομείς. Το κυριότερο πρόβλημα της ήταν το σενάριο καθώς οι παραγωγοί θεώρησαν ορθό να πετάξουν στον κάλαθο των αχρήστων το βασικό στόρυ του κόμικς. Το στόρυ αυτό, όπως όλοι ξέρουμε, περιστρέφονταν γύρω από ένα στρατιώτη του 2ου Παγκόσμιου Πόλεμου, του οποίου όλα τα προβλήματα συνοψίζονταν στο ρητό «το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σαρξ ασθενής» και τη μετέπειτα μεταμόρφωση του σε υπερμπρατσωμένη, κινούμενη, αμερικάνικη σημαία με μοναδική αποστολή να δέρνει ακατάπαυστα τους Ναζί φέροντας πάντα μαζί του την άθραυστη, αστερόεσσα (star-spangled που λέει και Εθνικός Ύμνος των ΗΠΑ, βρε αδερφέ) ασπίδα του.
Στην τηλεοπτική σειρά, τα πράγματα ήταν κάπως διαφορετικά, καθώς τον πρωταγωνιστή μας, Steve Rogers (Reb Brown), τον συνόδευε ένα πάρα πολύ εντυπωσιακό résumé συγκριτικά με τον ομόλογο του στα κόμικς. Ο Steve Rogers ήταν γιος ενός πρώην κυβερνητικού επιστήμονα, πρώην πεζοναύτης (όντας μάλιστα τόσο πατριώτης που κέρδισε το παρατσούκλι Captain America)και τον ελεύθερο χρόνο καταλάγιαζε τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες ζωγραφίζοντας. Δυστυχώς, μία μαύρη μέρα ο «ήρωας» μας παθαίνει ένα σοβαρό ατύχημα και αναγκάζεται να του χορηγήσουν μία φόρμουλα με το κωδικό όνομα F.L.A.G. (Full Latent Ability Gain) με σκοπό να ξεπεράσει τον κίνδυνο για τη ζωή του. Η φόρμουλα, όμως τού προσέφερε, πέραν της ζωής του, και μία σούπερ σωματική διάπλαση αντίστοιχη δύο body builder-άδων μαζί. Κατόπιν προτροπών του πατέρα του, ο Steve Rogers θα γίνει ο Captain America, ο οποίος φορώντας την στολή, το κράνος του και την ημιδιάφανη ασπίδα του (που μάλλον ήταν παρμένα από stuntman σε τσίρκο – μόνο τα κρόσσια λείπανε) καβαλούσε την μοτοσυκλέτα του (όλα σετάκι στα χρώματα της αμερικάνικης σημαίας) και πολεμούσε το κακό.
http://www.youtube.com/watch?v=79urQ-bkYvA
Θα προσπεράσω τις ταινίες Dr. Strange (Marvel Comics, 1978) και Swamp Thing (DC Comics, 1982) καθώς οι προαναφερθέντες ήρωες δεν είναι ιδιαιτέρα γνωστοί και θα ασχοληθώ με το σόι από τον Krypton και πιο συγκεκριμένα με την ξαδέρφη του Superman, την Supergirl. Η κοντή της φούστα και τα ξανθά της μαλλιά μας απασχόλησαν κινηματογραφικά το 1984 υπό την μορφή spin-off ταινίας, εκπορευόμενη από την κύρια κινηματογραφική σειρά ταινιών του Superman. Στην ταινία πρωταγωνιστούν πέραν της Helen Slater ως Supergirl, η Faye Dunaway και ο Peter O’Toole. Διόλου ευκαταφρόνητο cast, δηλαδή. Παρόλ’ αυτά, η ταινία έχει κάποια αδύναμα και σχεδόν αστεία σημεία. Εξηγούμαι.
Τόσο κόμικς όσο και η ταινία όλα ξεκινάνε από την Argo City, μία πόλη η οποία εδρεύει πάνω σε ένα κομμάτι του πλανήτη Krypton, το οποίο έχει μείνει ανέπαφο από την τεράστια έκρηξη που διέλυσε τον πλανήτη και συνεχίζει να πλέει ελεύθερο στο διάστημα. Η πόλη, ωστόσο, φέρει ακόμη τη βαρύτητα και την ατμόσφαιρα της και τις διατηρεί ανέπαφες…εντελώς…(Ρουφάτε τον, νόμοι της φυσικής! ). Η Supergirl, λοιπόν, στέλνεται στη Γη για να περισώσει το Omegahedron (κάτι που μοιάζει με βάση για ρεσώ), το οποίο για την Argo City ήταν ότι τα θερμοηλεκτρικά εργοστάσια για την Πτολεμαΐδα. Στη Γη το βρίσκει μια κακιά μάγισσα (Faye Dunaway) και αρχίζουν να περιπλέκονται τα πράγματα.
