Από την Άκρη της πόλης, το πάντα υποβαθμισμένο Μενίδι, στην νυχτερινή (και όχι μόνο) Αθήνα. Ο Σάσια, ρωσοπόντιος έφηβος, κάποτε μαθητής, ύστερα οικοδόμος, τώρα χαμίνι, περιπλανιέται στην Αθήνα και καλοπερνάει με τους συντοπίτες του. Λεφτά, σεξ, ναρκωτικά είναι οι βασικοί άξονες γύρω από τους οποίους περιστρέφεται η καθημερινότητα τους. Αν και στο “περιθώριο”, συναναστρέφονται με πλούσιους είτε ως ζιγκολό, είτε μέσω του ταξικού τουρισμού που αγαπούν τα κορίτσια. Στο σπίτι, η αυστηρή, παλαιών αρχών, ηθική των ρωσοπόντιων. Και στο πίσω μέρος του μυαλού τους, το πριν, η ζωή πριν τον “νόστο”, η κουλτούρα τους.

Το ύφος της ταινίας είναι αρκετά πετυχημένο και ρεαλιστικό, χωρίς μεγάλες υπερβολές και αστοχίες, ενώ τα κουραστικά κλισέ αποφεύγονται. Αν και σεναριακά, ιδιαίτερα προς το φινάλε, εμφανίζονται αδυναμίες, αυτές δεν είναι ικανές να καταστρέψουν την καλή αίσθηση που δημιουργείται. Σε σύγκριση με αντίστοιχες εγχώριες προσπάθειες, οι οποίες συστηματικά αποτυγχάνουν να ξεφύγουν από το mainstream χωρίς να γίνουν γελοίες, η διαφορά είναι χαοτική.

Δυνατή μουσική, γρήγορη ροή, αληθινές προφορές, ρεαλιστικοί διάλογοι, μας μεταφέρουν στο κλίμα των 90s. Για αυτό και τώρα που πάλιωσε η ταινία, αποκτά μεγαλύτερη αξία. Όμως αξία (καλλιτεχνική) είχε ανέκαθεν, και σημαντικές κοινωνικές προεκτάσεις, για την ελληνική κατάσταση και τις μειονότητες γενικότερα. Αξία που αναγνωρίστηκε άλλωστε στα εγχώρια αλλά και στα διεθνή φεστιβάλ.

Και τα παιδιά απ’το Μενίδι, Πρώτα!

http://www.youtube.com/watch?v=Zh0wPyVOBvA

Περισσότερα κινηματογραφικά γεγονότα του (σωτήριου) έτους 1998 ΕΔΩ και ΕΔΩ.