Άλλη μια παραγωγή του Netflix βρήκε γόνιμο έδαφος στη σκοτεινή πλευρά της ποπ μυθολογίας, αυτή την πλευρά που λατρεύει τα σκοτεινά δάση, τις μικρές πόλεις με τα ένοχα μυστικά, την αμφισβήτηση της γραμμικότητας του χρόνου και την ανησυχία για το υπερφυσικό. Ήδη εδώ και μια εβδομάδα πολύς κόσμος μιλάει για το DARK, τη Γερμανική σειρά που εμφανίστηκε ξαφνικά και που αρχικά έμοιαζε ως υποκατάστατη ουσία για όσους έχουν ήδη στερητικό σύνδρομο από το Stranger Things. Όμως το DARK φαίνεται να αποκτά ένα φανατικό κοινό που ακόμα δεν έχει ικανοποιήσει τη δίψα του για τέτοιες ιστορίες.
Η σεζόν που έκανε πρεμιέρα μέσα στον Δεκέμβριο αποτελείται από 10 επεισόδια που λαμβάνουν χώρα στη μικρή βιομηχανική πόλη Βίντεν στη Γερμανία. Το Βίντεν βρίσκεται δίπλα σε ένα σκοτεινό δάσος στο οποίο λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια ένα πυρηνικό εργοστάσιο το οποίο πάει για κλείσιμο. Τίποτα δεν φαινόταν να ταράζει τη ζωή στο Βίντεν μέχρι τη στιγμή που ένας έφηβος αγνοείται και η αστυνομία ψάχνει για να τον εντοπίσει. Οι σχέσεις των κατοίκων περιπλέκονται υπό το φως των αποκαλύψεων που προκαλούνται από τις μυστήριες εξελίξεις με φόντο τα φώτα στην πόλη κατά καιρούς τρεμοπαίζουν. Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του Βίντεν περιπλέκεται όσο η ιστορία εξελίσσεται στο δάσος, στην πόλη και κυρίως μέσα σε δωμάτια που φωτίζονται από ψυχρές λάμπες φθορισμού, με τη βοήθεια ενός ιδιαίτερα δραματικού sound design και την απόκοσμη μουσική της Soap&Skin.
Έχουμε, λοιπόν, μια μικρή πόλη με πολλά σκοτεινά μυστικά. Ένα σκοτεινό δάσος και μια σκοτεινή σπηλιά -με πολλά μυστικά. Ένα πυρηνικό εργοστάσιο -με πολλά μυστικά. Το κλείσιμο του ματιού στην μικρή πόλη του Twin Peaks, του Hawgins και στο Derry είναι παραπάνω από εμφανές, ενώ η παρουσία του πυρηνικού εργοστασίου στο δάσος θυμίζει Hawgings Laboratory και το πριονιστήριο της οικογένειας Packard.
Είναι λοιπόν αυτό το σκοτεινό smoothie σκοτεινής μυθολογίας της υπάρχουσας ποπ κουλτούρας άξιο λόγου χωρίς τις αναφορές του; Ελπίζουμε πως ναι. Γραμμένο από τον Γιάντγιε Φρίζε και σκηνοθετημένο από τον Μπάραν Μπο Οντάρ, που μας έδωσαν τα «Who Am I» και «No System Is Safe», οι δημιουργοί του σε βυθίζουν σε μια σκοτεινή ιστορία που λαμβάνει χώρα σε μια μικρή πόλη, όχι (μόνο) επειδή ξέρουν ότι λατρεύεις να βλέπεις τέτοια σκηνικά, αλλά επειδή φαίνεται ότι πράγματι έχουν πράγματι να πουν μια ιστορία. Μια ιστορία που φαίνεται ότι είναι πολύ φιλόδοξη και ότι θα προσπαθήσει να συνδέσει κομμάτια της πλοκής με κάποιον τολμηρό και περίτεχνο τρόπο.
Εάν σε όλη αυτή τη διαδικασία οι ομοιότητες με το Stranger Things, το Twin Peaks, ή ακόμα και τα κίτρινα πόντσο που ουρλιάζουν it του Steven King, σας αποδιοργανώνουν, τότε το καλύτερο πράγμα που μπορείτε να κάνετε είναι να προσπαθήστε να τα αγνοήσετε. Γιατί αυτές οι αναφορές, αν και χρησιμοποιούνται έντονα, δεν φαίνεται να έχουν τοποθετηθεί στην πλοκή για να «παίξουν» και να συνδιαλλαγούν με τη σειρά, όπως για παράδειγμα στο Stranger Things. Κάπου το έχεις ξαναδεί, κάτι σου θυμίζει, αλλά στο τέλος μένει το ενδιαφέρον για το τι συμβαίνει στο Βίντεν.
Το DARK δεν δείχνει μόνο ότι το σκηνικό των μικρών πόλεων και του σκοτεινού δάσους είναι το πιο εύφορο έδαφος για μια catchy σειρά, αλλά δείχνει επιπλέον και την διάθεση του NETFLIX να επενδύσει και σε τοπικές παραγωγές και σε άλλες γλώσσες πέραν της Αγγλικής. Αυτό από μόνο του μας δίνει τροφή για να φανταστούμε πως θα ήταν μια τέτοια σειρά made in Greece αλλά για το Netflix. Εάν ήταν σαν το DARK θα ήμασταν υπερευτυχισμένοι. Αλλά αυτό στην τελική δεν είναι και κάποια τρομερή κατάκτηση για το DARK. Εν ολίγοις το DARK δεν είναι ακριβώς ένα πρωτότυπο αριστούργημα που προσεδαφίστηκε στην τηλεόραση, αλλά είναι αδύνατο να αποφύγεις το binge watching.
