Ως γνωστόν η τηλεόραση είναι μια ζούγκλα και αν δεν φέρεις νούμερα στο κανάλι σύντομα βρίσκεσαι να ψάχνεις για δουλειά. Παρακάτω θυμόμαστε μερικές σειρές που φάγανε τσεκούρωμα μετά από μόλις μια σεζόν χωρίς να το αξίζουν (και μια που επιστρέφει για τη δεύτερή της ευκαιρία):
Πριν οι James Franco, Seth Rogen και Jason Segel γίνουν μεγάλα ονόματα, ήταν Freaks (ο Franco ακόμα είναι) and Geeks στη σειρά του Judd Appatow και του Paul Feig. Από τις πιο αληθινές σειρές για αμήχανους έφηβους που δεν καταφέρνουν να ταιριάξουν πουθενά, το Freaks and Geeks αποτελείται από μία σεζόν 18 επεισοδίων και προτάθηκε για 3 Emmys, κερδίζοντας αυτό για καλύτερο casting.
Παρότι αδικοχαμένο, το φινάλε του δίνει την αίσθηση του κλεισίματος και θα σε ικανοποιήσει.
Όπως και το Gilmore Girls της ίδιας δημιουργού (Amy Sherman-Palladino), το Bunheads δεν ήταν ούτε μια high concept genre σειρά, ούτε βασιζόταν σε οπερατικά διλήμματα. Αντίθετα, ήταν βασισμένο στις σχέσεις των χαρακτήρων, αφού ακουλουθούσε τα δρώμενα σε μία σχολή μπαλέτου σε μια μικρή πόλη.
Μικρό σε φιλοδοξίες αλλά γεμάτο έξυπνο διάλογο και πολλή ψυχή, καθώς ο καιρός περνούσε και το ABC Family δεν ανανέωνε αλλά δεν έκοβε τη σειρά, η καμπάνια του «Save Bunheads!» είχε ζωηρή υποστήριξη όχι μόνο από τους φαν της σειράς αλλά και από κριτικούς.
Ένας πρώην αστυνομικός-νυν αλκοολικός και ο (πρώην εγκληματίας) καλύτερός του φίλος ανοίγουν μια παράνομη εταιρεία ιδιωτικών ερευνών και αυτό είναι το Terriers. Διαμετρικά αντίθετο με τα φορμαρισμένα procedurals που τρέχουν για δεκαετίες στο CBS, τόσο το FX όσο και ο δημιουργός του (Ted Griffin) έκαναν το Terriers πιο σκοτεινό και αστείο σε σχέση με όλες τις άγευστες αστυνομικές σειρές που παίζουν στα broadcast κανάλια.
Έγινε αμέσως καλτ, με το ρεκόρ λιγότερων τηλεθεατών στην ιστορία του FX και την απίστευτη αγάπη που έλαβε από κριτικούς και φαν.
14 επεισόδια και μία ταινία μπόρεσε να παράγει μόνο ο Joss Whedon από το space western του, αλλά ήταν αρκετά για να γράψουν ιστορία. Από τη στιγμή που πούλησε τη σειρά στο FOX άρχισαν οι παρεμβάσεις στην ιστορία, στο ύφος της σειράς, ακόμη και στην σειρά προβολής των επεισοδίων (o πιλότος δεν προβλήθηκε πρώτος στη σειρά), αλλά αυτό δεν ήταν το μόνο εμπόδιο.
Το space western character study είναι αρκετά niche genre, και ο συνδυασμός έξυπνου χιουμορ με σκοτεινές φιλοσοφικές αναζητήσεις για τη ζωή μέσα σε ένα γκρουπ από απροσάρμουστους χαρακτήρες (κυριο χαρακτηριστικό των ιστοριών του Whedon) δεν είναι για όλους. Ακόμα και η χαρισματική παρουσία του Nathan Fillion στον πρωταγωνιστικό ρόλο δεν μπορούσε να σώσει το Firefly από τον εαυτό του.
Μετά τη διακοπή της σειράς φτιάχτηκε και η ταινία, το “Serenity”, η οποία είναι εξίσου καλή – και ακόμα πιο εμπορικά αποτυχημένη.
Το Τhe Comeback είναι η μόνη σειρά στη λίστα που ίσως να μην ταιριάζει στη λίστα, αφού τον επόμενο μήνα η σειρά θα επιστρέψει για 8 επεισόδια μετά από περίπου μια δεκαετία από το κόψιμο της.
Παρόλο όμως που το The Comeback θα γυρίσει, αξίζει τη θέση του ως One Season Wonder, αφού ως σειρά έχει επηρεάσει την εξέλιξη της κωμωδίας στην τηλεόραση. Η υπόθεση είναι απλή: Μια πρώην sitcom star (Lisa Kudrow), γυρίζει τη ζωή της σε reality για να επανέλθει στο προσκήνιο ενώ παράλληλα γυρίζει και ενα καινούριο sitcom.
Γυρισμένο σαν reality, το The Comeback ήταν meta πριν το meta γίνει μόδα και η σάτιρα του για τη βιομηχανία της τηλεόρασης μπροστά από την εποχή του. Τώρα μένει να δουμε αν η καινούρια σεζόν-μινισειρά θα είναι αντάξια της πρώτης.
