Πήρε Νόμπελ Ειρήνης, όντας αρχιτέκτονας της αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής της υποστηρίξης στρατιωτικών δικτατοριών περίπου στον μισό υπόλοιπο πλανήτη. Αν αυτό δεν είναι gangsta, τότε τι είναι; Ο Henry Kissinger έζησε 100 γεμάτα χρόνια (γεμάτα κυρίως με στρατιωτικο-πολιτικά εγκλήματα ως υπουργός εξωτερικών και σύμβουλος ασφαλείας των ΗΠΑ) και χτες έφυγε από τη ζωή, γεγονός που οδήγησε σε ουκ ολίγους συγκινητικούς δακρύβρεχτους αποχαιρετισμούς.
Ο Kissinger υπήρξε κεντρικό πολιτικό πρόσωπο της αμερικάνικης ζωής της δεκαετίας του ’70 με τις κυβερνήσεις Richard Nixon και Gerald Ford, και γι’ αυτήν του ακριβώς την νευραλγική θέση μπήκε συχνότατα στο στόχαστρο της ριζοσπαστικής κοινωνικο-πολιτικής σάτιρας σε όλες τις δεκαετίες που ακολούθησαν. Πάμε λοιπόν να δούμε 3 περιπτώσεις όπου ο Kissinger πετσοκόφτηκε από σημαίνουσες δημιουργίες του αμερικάνικου adult animation.
Ξεκινάμε από το 1974 και το Fritz the Cat, μια ιστορική φιγούρα για αμερικάνικα underground comics της εποχής του πολιτικού ριζοσπαστισμού και του κινήματος της αντι-κουλτούρας. Ο ανθρωπόμορφος γατοχαρακτήρας Fritz the Cat δημιουργήθηκε από τον θρυλικό κομιξά Robert Crumb στα μέσα της δεκαετίας του ’60 ως μια προσπάθεια ταυτόχρονα να αναδείξει αλλά και να σατιρίσει το ρεύμα του χιπισμού και της αντι-κουλτούρας όπως εκφραζόταν τότε στη μουσική, το σινεμά και την πολιτιστική-πολιτική ζωή ευρύτερα.
Ο βλάσφημος, βέβηλος, σαρδανάπαλος και edgelord (για τα δεδομένα της εποχής) Fritz the Cat μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη για πρώτη φορά το 1972 από τον Ralph Bakshi, έναν πρωτοπόρο του ενήλικου animation που αργότερα δημιούργησε εμβληματικές fantasy animation ταινίες σαν το Wizards, το Lord of the Rings και το Fire and Ice. Δύο χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση λοιπόν, ο Fritz επιστρέφει κινηματογραφικά με το The Nine Lives of Fritz the Cat. Κι εκεί συναντά τον Henry Kissinger.
Κάποια στιγμή, η αφήγηση μεταφέρεται στο μέλλον όπου το Νιου Τζέρσεϊ αποσπάται από τις υπόλοιπες ΗΠΑ, μετονομάζεται New Africa και εκεί εξορίζονται όλα τα μαύρα κοράκια του ζωικού βασιλείου της ταινίας. Οκ, η αναλογία δεν είναι και η πιο διακριτική ever, αλλά μαντέψτε ποιος είναι ο πρόεδρος αυτής της φανταστικής εκδοχής της Αμερικής που σύντομα εξαπολύει πολεμική επιχείρηση εναντίον του New Africa… Ναι, ο Kissinger.
Προχωράμε έπειτα στο 1993 και το 10ο επεισόδιο της 5ης σεζόν The Simpsons. Στο επεισόδιο με τον εύγλωττο τίτλο $pringfield (or, How I Learned to Stop Worrying and Love Legalized Gambling), ο Kissinger επισκέπτεται το πυρηνικό εργοστάσιο του Σπρίνγκφιλντ και χάνει τα γυαλιά του, τα οποία έπειτα φοράει ο Homer για την συνέχεια του επεισοδίου. Σε κάποια φάση, ο Homer δεν παραλείπει να σχολιάσει το πόσο ΓΤΠ (“bullcrap”) είναι το Νόμπελ Ειρήνης άμα κατέληξαν να το δώσουν στον Kissinger.
Και τέλος, πάμε σε μια άλλη animated σειρά του Matt Groening, εξίσου επιδραστική με τους Simpsons, και βεβαίως εξίσου καυστική ως προς την πολιτική της σάτιρα. Μιλάμε βεβαίως για το Futurama, και συγκεκριμένα το 17ο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν από το 2000 με τον τίτλο War Is the H-Word. Εκεί, η Γη ξεκινάει έναν επεκτατικό πόλεμο ενός άλλου πλανήτη με το όνομα Spheron I, και ποιοι θα μπορούσαν να είναι καταλληλότεροι για έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο από το αθάνατο δίδυμο Nixon-Kissinger.
Βρισκόμαστε βέβαια στο έτος 2999 και οι Nixon-Kissinger έχουν παραμείνει στη ζωή καθώς τα κεφάλια τους διατηρούνται σε ειδικά δοχεία. Στην σατιρική κορύφωση του επεισοδίου, ο Nixon στέλνει το κεφάλι του Kissinger να υπογράψει ειρηνευτική συμφωνία με τους ηγέτες του Spheron I, αλλά πίσω από την υπόσχεση της ειρήνης κρύβεται ένα κρυφό σχέδιο για αιφνιδιαστικό βομβαρδισμό γιατί, ε, θα πείτε, τι πιο σύνηθες να συμβεί.
Έτσι κι αλλιώς, αν υπάρχει μια ιστορική προσωπικότητα που δίδαξε πώς είναι να εξασφαλίζεις ειρήνη με βόμβες, αυτός ήταν ο Henry Kissinger. Κι επιτέλους ψόφησε.
