Η πρόσφατη υπόθεση του μεγιστάνα παραγωγού Weinstein δεν είναι κάτι καινούργιο για τη βιομηχανία του θεάματος
Στις 5 Οκτωβρίου, η εφημερίδα The New York Times δημοσιεύει άρθρο με μαρτυρίες γυναικών που δέχτηκαν σεξουαλική παρενόχληση από τον παραγωγό Χάρβεϊ Γουάνσταϊν. Το άρθρο ανοίγει τους ασκούς του αιόλου, με ηθοποιούς και εργαζόμενες στην εταιρεία του να καταθέτουν δημόσια τη δική τους εμπειρία από τη «συνεργασία» τους με τον παραγωγό. Οι ιστορίες που βρήκαν το φως της δημοσιότητας είναι δεκάδες, με κάποιες από αυτές να κάνουν λόγο και για βιασμό.
Σε διάστημα περίπου δύο εβδομάδων από την αρχική δημοσίευση έχουν μεσολαβήσει περίπου τα εξής: Ο Γουάνσταϊν αρνείται τις κατηγορίες και απειλεί τους New York Times με μήνυση. Αργότερα αποφασίζει να ζητήσει δημοσίως συγγνώμη σε «όσους έχει πληγώσει» και να υποσχεθεί ότι θα μπει σε πρόγραμμα ψυχοθεραπείας. Ο Ομπάμα, χωρίς να αναφερθεί στην περίοδο που η κόρη του εργαζόταν ως intern στην εταιρεία του, τον καταδικάζει και ανακοινώνει ότι θα του επιστρέψει πίσω το ποσό που έδωσε το 2012 για την προεκλογική καμπάνια των Δημοκρατικών. Σχεδόν όλος ο κόσμος του Hollywood τον αφορίζει –πλην του Γούντι Άλεν που εκφράζει τη «θλίψη» του. Στο twitter δημιουργείται το hashtag #metoo, όπου γυναίκες εκφράζουν δημοσίως ότι έχουν υπάρξει θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης. Η δικηγόρος του παραιτείται και η γυναίκα του τον εγκαταλείπει. Ο Δανίκας γράφει στο Πρώτο Θέμα ένα εμετικό άρθρο.
Ωστόσο, δεν είναι ούτε το πρώτο, ούτε το τελευταίο περιστατικό σεξουαλικής παρενόχλησης/επίθεσης που καταγγέλεται στο Hollywood, με πολλούς παραγωγούς και σκηνοθέτες να χρησιμοποιούν τη θέση τους μέσα σε αυτό το σύστημα για να εξαναγκάσουν γυναίκες να κοιμηθούν μαζί τους. Η άρνησή τους να συναινέσουν ή η πρόθεσή τους να καταγγείλουν το περιστατικό, σήμαινε, για τις περισσότερες από αυτές, το τέλος της επαγγελματικής τους ζωής.
Η πραγματικότητα αυτή δεν περιορίζεται προφανώς στους κύκλους του Hollywood. Αντιθέτως, πρόκειται για την καθημερινότητα πολλών γυναικών που πέφτουν θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης/επίθεσης στο δρόμο, στο χώρο εργασία τους, ακόμα και στο σπίτι τους, από το σύντροφό τους.
Παρακάτω θα βρείτε επτά υποθέσεις σεξουαλικής παρενόχλησης ή και βιασμού από παραγωγούς, σκηνοθέτες και ηθοποιούς. Παρά τις καταγγελίες, κανείς από αυτούς δεν τιμωρήθηκε, ακόμα και σε περιπτώσεις που το θύμα ήταν ανήλικο. Αντιθέτως, απολαμβάνουν ακόμα το θαυμασμό του κοινού τους, τα πλούτη και -κυρίως- την ελευθερία τους.
Η υπόθεση του Μπιλ Κόσμπι, γνωστού κωμικού και τηλεπαρουσιαστή στις ΗΠΑ, είχε απασχολήσει ιδιαίτερα τον Τύπο, αφού κατηγορήθηκε για σεξουαλική παρενόχληση, βιασμό και σεξουαλική παρενόχληση ανηλίκου. Οι καταγγελίες αφορούσαν 10 πολιτείες των ΗΠΑ, με την πρώτη να λαμβάνει χώρα το 1965 και την τελευταία το 2008. Παρ’ ότι κατήγγειλαν σεξουαλική παρενόχληση και βιασμό περισσότερες από 35 γυναίκες, ο Bill Cosby δικάστηκε μόνο για ένα περιστατικό, λόγω παραγραφής των υπόλοιπων εγκλημάτων.
Η υπόθεση που τον έφερε στα Δικαστήριο ήταν εκείνη της Αντρέα Κόνσταντ, της πρώτης γυναίκας που τον κατήγγειλε δημοσίως. Όπως κατέθεσε η ίδια, το 2004, ο Μπιλ Κόσμπι την πίεσε να πιει κρασί και να πάρει κάτι απροσδιόριστα χάπια για να της επιτεθεί αργότερα σεξουαλικά.
Ο κωμικός βρίσκεται αυτή τη στιγμή ελεύθερος με εγγυήσεις επειδή οι ένορκοι δεν έφτασαν ποτέ σε ομοφωνία.
To 1992, κατά τη διάρκεια της μάχης που προέκυψε μεταξύ του Γούντι Άλεν και της τότε συντρόφου του Μία Φάροου για την επιμέλεια των παιδιών, μετά τον χωρισμό τους, η Νταϊάν Φάροου, θετή κόρη του σκηνοθέτη, γνωστοποίησε στη μητέρα της ότι είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά όταν ήταν επτά χρονών.
Διενεργήθηκε πολύμηνη έρευνα μετά τη σχετική καταγγελία, με τον γιατρό που ανέλαβε την υπόθεση να καταλήγει τελικά στο συμπέρασμα ότι «είτε η Νταϊάν επινόησε αυτή την ιστορία λόγω του ότι μεγάλωνε σε ένα ασταθές και ανθυγιεινό περιβάλλον, είτε ότι της δημιουργήθηκε αυτή η ιδέα μετά από παρέμβαση της μητέρας της». Έτσι, το Δικαστήριο απέρριψε τις κατηογρίες και ο ο Γούντι Άλεν κρίθηκε αθώος.
Ωστόσο, η Nταϊάν, ενήλικη πλέον, επιβεβαίωσε τους ισχυρισμούς της στους New York Times το 2014, λέγοντας ότι ήταν πολλές οι φορές που ο θετός της πατέρας την έκανε να νιώθει πολυ άβολα με τη συμπεριφορά του, ενώ αναφέρθηκε σε περιπτώσεις όπου την επισκεπτόταν στο κρεβάτι της με τα εσώρουχα του.
To Mάρτιο του 1977 ο Ρόμαν Πολάνσκι, διακεκριμένος σκηνοθέτης, παραγωγός και σεναριογράφος, κατηγορείται για το βιασμό της τότε 13χρονης Samantha Jane Gailey. Του απαγγέλθηκαν οι εξής κατηγορίες: βιασμός μετά χρήσης ναρκωτικών ουσιών, σοδομισμός, άσεμνες πράξεις και ασέλγεια σε παιδί κάτω των δεκατεσσάρων, καθώς και χορήγηση ουσιών σε ανήλικο άτομο.
Όταν η υπόθεση έφτασε στο Δικαστήριο, ο Πολάνσκι ομολόγησε ότι συνευρέθηκε σεξουαλικά με τη Samantha, αλλά δεν αναγνώρισε ότι η πράξη ήταν μη συναινετική. Τελικά κρίθηκε ένοχος, αλλά μία μέρα πριν την επίσημη καταδίκη του, διέφυγε στο Λονδίνο και αργότερα στη Γαλλία, προκειμένου να μην εκτίσει την ποινή του.
Άλλες δύο καταγγελίες έχουν γίνει έκτοτε, μία το 2010 από την ηθοποιό Σάρλοτ Λιούις, η οποία επίσης τον κατηγόρησε για βιασμό, μόλις έκλεισε τα 16. Η τρίτη καταγγελία έγινε πρόσφατα, τον περασμένο Αύγουστο, από την 60χρονη πλέον Ρόμπιν, που κατήγγειλε ότι δέχτηκε σεξουαλική κακοποίηση στα 16 της, το 1973.
Ο Ρόμαν Πολάνσκι ζει ακόμα στη Γαλλία, αποφεύγοντας τις μετακινήσεις, αφού έχει εκδοθεί ένταλμα σύλληψής του από την Interpol ήδη από το 2005.
Το 2010, η Μαγκνταλένα Γκόρκα και η Αμάντα Γουάιτ, κατηγόρησαν τον Κέισι Άφλεκ για κακομεταχείριση, απρεπή σχόλια και βίαια αγγίγματα, καθώς και για εισβολή στον ιδιωτικό τους χώρο, αφού σύμφωνα με τις ίδιες, είχε μπει κρυφά στο δωμάτιο της Μαγκταλένα και ξάπλωσε στο κρεβάτι της με τα εσώρουχά του. Τα παραπάνω συνέβησαν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «I’m still here», με αποτέλεσμα οι δύο εργαζόμενες να εξωθηθούν σε παραίτηση. Ο Κέισι Άφλεκ αρνήθηκε τις κατηγορίες και η υπόθεση έκλεισε κατόπιν εξωδικαστικού διακανονισμού με τις δύο γυναίκες.
Η περίπτωση του Ben Affleck είναι διαφορετική, αφού η σεξουαλική παρενόχληση έγινε on air, κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής εκπομπής. Ο ηθοποιός πλησίασε την παρουσιάστρια, την αγκάλιασε και της έπιασε το στήθος μπροστά στην κάμερα. Η παρουσιάστρια γέλασε αμήχανα, ενώ πρόσφατα, με αφορμή τη συζήτηση στα social media γύρω από ζήτημα της παρενόχλησης έγραψε ότι ακόμα δεν έχει ξεχάσει το περιστατικό.
Πρόκειται για τη γνωστή σκηνή του βιασμού στο «Τελευταίο τανγκό στο Παρίσι», όπου πρωταγωνιστούσε η τότε 19χρονη Μαρία Σνάιντερ και αρκετά μεγαλύτερός της Μάρλον Μπράντο. Για πολλά χρόνια η ηθοποιός υποστήριζε ότι αν και δεν υπήρξε διείσδυση στην πραγματικότητα, ο Μπερτολούτσι με τον συμπρωταγωνιστή της είχαν συνεννοηθεί για λεπτομέριες και χειρισμούς που αφορούσαν τη σκηνή χωρίς να ενημερώσουν την ίδια, με αποτέλεσμα να υποστεί τεράστιο ψυχολογικό σοκ. Ελάχιστα είχαν ασχοληθεί τα μέσα μαζί της.
Το θέμα επαναφέρθηκε πρόσφατα, όταν μετά το θάνατό της, ο σκηνοθέτης επιβεβαίωσε τους ισχυρισμούς της. Ο ίδιος «διακαιολόγησε» τον χειρισμό του ως εξής: «Για να αποκτήσεις κάτι νομίζω ότι πρέπει να είσαι εντελώς ελεύθερος. Δεν ήθελα η Μαρία να υποδυθεί τον εξευτελισμό της, την οργή της, ήθελα η Μαρία να νιώσει την οργή και τον εξευτελισμό. Μετά με μίσησε για όλη της την ζωή». Ωστόσο, όπως είπε ακόμα δεν μετανιώνει για την επιλογή του.
Η Τζούντι Γκάρλαντ ήταν μόλις 16 χρονών όταν πρωταγωνίστησε στον «Μάγο του Οζ», γεγονός που μάλλον δεν στάθηκε εμπόδιο για πολλούς από τους συμπρωταγωνιστές της να την παρενοχλήσουν σεξουαλικά. Σύμφωνα με χειρόγραφα του συζύγου της Γκάρλαντ, το τότε ανήλικο κορίτσι αναγκαζόταν να υποβάλλεται συχνά στα αγγίγματα των ηθοποιών κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Συγκεκριμένα, όπως έγραψε αργότερα ο άντρας της «έκαναν τη ζωή της Τζούντι άθλια βάζοντας τα χέρια τους κάτω από το φόρεμά της».
Πρόκειται για μία πολύ πρόσφατη καταγγελία, αφού πριν από λίγες ημέρες και με φόντο το «σκάνδαλο Γουάινσταϊν», η ισλανδή τραγουδίστρια Bjork δήλωσε πως έχει δεχτεί σεξουαλική παρενόχληση από Δανό σκηνοθέτη σε κάποιο γύρισμα. Aν και δεν τον κατονόμασε, έγινε σαφές ότι αναφερόταν στο συγκεκριμένο σκηνοθέτη και στα γυρίσματα της ταινία «Χορεύοντας στο σκοτάδι».
Η ίδια είπε ότι εμπνεύστηκε από τις γυναίκες που κατέθεσαν δημόσια τις δικές τους ιστορίες, ενώ άσκησε κριτική στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η βιομηχανία του θεάματος: «Συνειδητοποίησα ότι ένας σκηνοθέτης μπορεί να αγγίζει ή να παρενοχλεί σεξουαλικά τις ηθοποιούς του, όπως θέλει, είναι παγκόσμιο φαινόμενο και ο θεσμός του κινηματογράφου το επιτρέπει».
Ο Λαρς φον Τριερ αρνήθηκε φυσικά τις κατηγορίες, ισχυριζόμενος ότι δεν αναφέρεται σε εκείνον. Μάλιστα, ο παραγωγός της ταινίας, Πέτερ Αλμπεκ Γιένσεν, υποστήριξε ότι αυτοί ήταν τα θύματα και όχι η ισλανδή τραγουδίστρια.
