Ήταν τέλη του 2015 όταν ο Σταύρος Τσιώλης ανακοίνωνε πως σχεδιάζει το κλείσιμο της τριλογίας “Γυναίκες” (μετά το “Σας παρακαλώ Γυναίκες μην κλαίτε” του 1992 και το “Ας περιμένουν οι Γυναίκες” του 1998) με μια ταινία στο ίδιο μήκος κύματος με τις προηγούμενες: “Γυναίκες που περάσατε από δω”. Ο αγαπημένος μας σκηνοθέτης, μάλιστα, είχε προσφύγει στο κοινό που τον αγάπησε μέσα από τις ατάκες του Μπακιρτζή, του Ζουγανέλη και του Μπουλά για την οικονομική στήριξη του project αυτού:

Ο αναπάντεχος θάνατος του αγαπημένου φίλου και συνεργάτη του Τσιώλη, Βασίλη Καψούρου (διευθυντή φωτογραφίας), σε ατύχημα με μοτοσυκλέτα έφερε τα γυρίσματα της ταινίας στο χείλος του γκρεμού, με το σκηνοθέτη να παίρνει την απόφαση να συνεχίσει, παρά το βαρύ κλίμα.

Βασίλης Καψούρος, αρχείο Αθηνάς Σακελλαρίου

Ένα χρόνο και κάτι μετά, το λοιπόν, με χαρά μαθαίνουμε πως η παραγωγή έχει μπει στην τελική ευθεία και πως η ταινία θα έρθει στις κινηματογραφικές αίθουσες τον προσεχή Οκτώβρη.

Χαράς ευαγγέλια για τους απανταχού τσιωλικούς της επικράτειας, είμαστε σίγουροι πως η αναμονή μας θα ανταμειφθεί. Για όσους δε θυμούνται την υπόθεση, σας την παραθέτουμε εδώ:

Δυο άνεργοι άνδρες προσλαμβάνονται σε ρόλο τσιλιαδόρου. Στη μέση ενός δρόμου έχουν στήσει ένα τραπεζάκι και λιάζονται, ενώ στη πραγματικότητα φυλάνε τσίλιες γιατί πίσω από μια μεγάλη μάντρα χτίζεται παράνομα ένα σπίτι. Ο δρόμος βρίσκεται στην άκρη μιας συνοικίας απ΄όπου περνούν πολλοί άνθρωποι και πιθανόν και πολεοδόμοι και αστυνομία με πολιτικά που υποκρίνονται τους αθώους περαστικούς για να πετύχουν την επ΄ αυτοφόρω σύλληψη οποιασδήποτε πολεοδομικής παράβασης.

Πολεοδόμοι δεν θα περάσουν απ΄εδώ. Θα περάσουν όμως γυναίκες που βασανίστηκαν από άνδρες και άνδρες που τους στοίχειωσαν γυναίκες.

Άνθρωποι που κουβαλάνε όνειρα, πληγές, ανάγκες αλλά και δυνατή τη φλόγα του έρωτα που καίει καρδιές και σωθικά.

Οι δυο άνδρες απροετοίμαστοι θα δεχτούν με φόβο, έκπληξη και θαυμασμό το μεγάλο θαύμα, το μεγάλο αίνιγμα της πραγματικής ζωής…