Σπανίως θα πετύχουμε κάποιο μουσείο να στεγάζεται σε sex shop. Η διαφορά μεταξύ του “σπανίως” και του “ποτέ” έγκειται στην ύπαρξη του Antique Vibrator Museum στο Σαν Φρανσίσκο των ΗΠΑ, που στεγάζεται στο sex shop Good Vibrations από το 1977. Η συλλογή δονητών που επιμελείται η δρ. Carol Queen αποτελεί μία ευκαιρία μελέτης της ιστορικής εξέλιξης της δημοφιλούς εφεύρεσης.
Οι δονητές θεωρούνταν θεραπευτική μέθοδος για την υστερία, πάθηση που αναγνωριζόταν ως τέτοια μέχρι το 1952. Η θεραπεία για την υστερία – κύριο θέμα ενασχόλησης του Σίγκμουντ Φρόιντ – ήταν η πρόκληση οργασμών στις γυναίκες που “έπασχαν” από αυτήν. Κοινώς, η υστερία ήταν απλά μία ανάγνωση της ανάγκης για σεξουαλική δραστηριότητα μέσα από τα φίλτρα ιατρικών (και όχι μόνο) προκαταλήψεων. Ένα άρθρο για το μουσείο μας δίνει τη βάση να πραγματοποιήσουμε μία μικρή αναδρομή στην πορεία της δημοφιλούς συσκευής που από ιατρικό εξάρτημα έγινε οικιακή διασκέδαση μέχρι να ξαναγυρίσει μέσα από την ηλιθιότητα των ρεπουμπλικάνων στην αρχική κατάσταση.
Ο Γαληνός συνιστούσε τη μάλαξη της γεννητικής χώρας ως θεραπεία για την υστερία. Οι γιατροί της εποχής φαίνεται να είχαν εντοπίσει τη σύνδεση της υστερίας με τη σεξουαλική δραστηριότητα, καθώς είχαν παρατηρήσει ότι εκδηλώνεται πιο συχνά στις γυναίκες που δεν ήταν παντρεμένες.
Οι γιατροί της ύστερης Αναγέννησης φαίνεται να κράτησαν τα διδάγματα των προγόνων τους προς ίδιον όφελος. Για τη θεραπεία της υστερίας μάλαζαν τα γυναικεία γεννητικά όργανα μέχρι να προκαλέσουν “παροξυσμό” (οργασμό), ενώ σύμφωνα με την υπεύθυνη του μουσείου, ελάχιστοι παραδέχονταν ότι αυτό που αποκαλούσαν “παροξυσμό” δεν ήταν τίποτα παραπάνω από τον κοινό οργασμό.
Οι Γάλλοι γιατροί του 18ου αιώνα είχαν σαφώς μεγαλύτερο επιχειρηματικό πνεύμα. Το λούσιμο της περιοχής με λάστιχο δεν αποτελούσε παρά παροδική ανακούφιση, αναγκάζοντας τις γυναίκες να κάνουν τακτικές επισκέψεις. (*γκουχ* και μετά απορούμε πώς προέκυψαν οι γκιλοτίνες *γκουχ*).
Καθώς οι γιατροί είχαν να κάνουν μασάζ σε πολλά γυναικεία γεννητικά όργανα κάθε μέρα, πάθαιναν συχνά κράμπες στα χέρια. Ο αμερικάνος γιατρός George Taylor, κατασκεύασε τον Manipulator, ένα ξύλινο τραπέζι με ένα έμβολο στη μέση που αναλάμβανε τη βρωμοδουλειά.
Το όνομά του αντικειμένου είναι αρκετά περιγραφικό. Η ζωή του εφευρέτη αποτέλεσε το θέμα για την ταινία του 2011, Hysteria.
Διαφημίστηκε ως το μυστικό για υπέροχο δέρμα και υποσχόταν θεραπεία για χρόνιους πόνους και ρυτίδες.
Μοιάζει με τρυπάνι και το χρησιμοποιούσαν οι γιατροί που δεν ήθελαν να λερώσουν τα χέρια τους μέχρι και τη δεκαετία του ’30.
Ονομαζόταν The Pneumatic Detwiller, δούλευε με πεπιεσμένο αέρα και εξαρτήματα ονόματι βιμπρατόνια, και μπορούσε να εκραγεί μέσα στον κόλπο αν κάτι πήγαινε στραβά.
Το στάτους της υστερίας ως πάθησης είχε αρχίσει να φθίνει και οι δονητές άρχισαν να γίνονται αντικείμενα οικιακής χρήσης. Στολίστηκαν με ωραία χρώματα και τοποθετήθηκαν σε θελκτικές συσκευασίες.
Εδώ ξεκίνησαν τα μηχανήματα αδυνατίσματος που προωθούν εδώ και χρόνια οι απανταχού εταιρίες τηλεμάρκετινγκ, αυτά που μοιάζουν με διαδρόμους που χρειάζεται μόνο να πατήσει πάνω τους κανείς και να αφεθεί στη δόνηση.
To 1952, η υστερία σταμάτησε και επισήμως να θεωρείται πάθηση. Οι συσκευές απέκτησαν χειρολαβή και ωραίο design, καθώς η υπονόμευση της ιατρικής και η ευρεία χρήση τους σε ταινίες πορνογραφικού περιεχομένου, είχαν πια επιβεβαιώσει τον οικιακό τους χαρακτήρα.
Δονητές κατασκευάζονταν πια απ’ τη Σουηδία μέχρι τις κομμούνες των χίπηδων. Απ’ τα τέλη των ’60ς, ο καθένας μπορούσε να αγοράσει έναν δονητή απ’ οποιοδήποτε sex shop.
Τη δεκαετία του ’70, έκανε την εμφάνισή του ένας απ’ τους πιο δημοφιλείς δονητές μέχρι σήμερα: το Magic Wand (μαγικό ραβδί) της Hitachi. Σηματοδοτεί το οριστικό τέλος της προϊστορίας του δονητή και την αρχή του όπως τον ξέρουμε σήμερα.
To 1998 στην Αλαμπάμα των ΗΠΑ απαγορεύτηκε η πώληση οποιούδηποτε αντικειμένου έχει σκοπό τον ερεθισμό των γεννητικών οργάνων. Το 2008, το Ομοσπονδιακό Εφετείο έκρινε πως ένας τέτοιος νόμος παραβιάζει την Τέταρτη Τροποποίηση του Αμερικάνικου Συντάγματος που αφορά το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα. Τη σήμερον ημέρα, η κατοχή δονητή στην Αλαμπάμα απαιτεί συνταγή γιατρού, πράγμα που σημαίνει ότι ο οργασμός στην Αλαμπάμα ξαναγύρισε σε μία θεώρηση που αποδείχθηκε βλαβερή και ηλίθια. Ζήτω ο κρετινισμός της συντηρητικής δεξιάς, κοινώς, για μία εισέτι φορά.
