Η Morfine είναι 22 χρονών και σπουδάζει διοίκηση επιχειρήσεων (“δεν αξίζει”, όπως λέει κι η ίδια). Απ’ το Παρίσι που σύντομα θα παίζει DJ, θα μετακομίσει στη Σανγκάη για το φθινόπωρο, από εκεί στη Γερμανία και αν όλα πάνε καλά θα συνεχίσει στη Βραζιλία. Της αρέσουν τα ταξίδια και τα φεστιβάλ κι εμάς μας άρεσε η ωραιότατη τέκνο της.

 
 

 
 

Πώς προέκυψε το όνομά σου;

Πολύ απλό: είναι συνδυασμός του επιθέτου μου (Morfin) με το πρώτο γράμμα του ονόματός μου (Estelle)! Καλό για ένα προσωπικό πρότζεκτ.

Ποιες είναι οι επιρροές σου;

Ως παιδί μεγάλωσα ακούγοντας κλασσική μουσική όπως Σατί, Ντεμπυσσύ, Φωρέ, αυτές είναι οι βάσεις μου. Μετά ανακάλυψα τη γερμανική minimal σκηνή και καλλιτέχνες όπως τους Apparat & Ellen Allien, Terranova, Little Dragon, SBTRKT.

Τι είναι αυτό που σε εμπνέει;

Ηχογραφώ οτιδήποτε μου έρθει στο μυαλό. Μετά, αν είμαι τυχερή, θα γίνει τραγούδι.

Πρόσφατα διέγραψες τις ολόκληρες version από κάποια τραγούδια σου από το soundcloud. Γιατί;

Έχεις δίκιο. Είναι θλιβερό αλλά η αλήθεια είναι πως κάποια εταιρεία έβαλε ένα απ’ τα κομμάτια μου στην συλλογή της (την οποία πουλάει στο ίντερνετ) χωρίς να με ρωτήσει. Το ανακάλυψα κατά τύχη 6 μήνες μετά και από τότε αποφάσισα να ανεβάζω μόνο αποσπάσματα.

Πώς προέκυψε τέτοια ακμή της techno στη Γαλλία;

Νομίζω ότι πάντα έτσι ήταν, από το περιβόητο αρχικό τρίγωνο Βερολίνο-Παρίσι-Ντιτρόιτ. Η Techno είναι πολύ δυναμική, εξωπραγματική.
Σήμερα είναι ίσως λιγότερο “underground” σε σχέση με το παρελθόν, πιο προσβάσιμη (και αυτό μάλλον πάει μαζί με την μαζική επιστροφή του Extasy)

Θεωρείς τον εαυτό σου DIY και πώς καταλαβαίνεις τον όρο;

Ναι, μπορείς να το πεις και αυτό. Βασικά, η γενιά μας είναι γεμάτη από DIY μουσικούς. Εγώ ξεκίνησα με ένα software κι ένα synthτης κακιάς ώρας, προσπαθώντας να παράγω τραγούδια οποιουδήποτε είδους. Δε θα έλεγα ότι έχω και ό,τι χρειάζεται για να παράγω όλα αυτά που θα ήθελα (δεν έχω αναλογικό ήχο + δεν μπορώ να παίξω κιθάρα + δεν μπορώ να τραγουδήσω αντρικές φωνές…), αλλά προσπαθώ πολύ.

Σ’ αρέσει κάτι από την ελληνική μουσική σκηνή mainstream ή underground;

Η Νάνα Μούσχουρη! (αστειάκι)
Ανακάλυψα τον Στέλιο Βασιλούδη κάποιους μήνες πριν, και είναι πολύ καλός. Αυτό το καλοκαίρι, αφού πάω Κροατία, σκοπεύω να ρθω στην Ελλάδα και ελπίζω να ανακαλύψω περισσότερα από τη ελληνική σκηνή.

Ποιους Γάλλους καλλιτέχνες θα πρότεινες, που είναι απίθανο να γνωρίζει το ελληνικό κοινό;

Pepe Bradock, The Mole, Chloé, Memotone, Roman Fluegel, Christian Löffler… (ενδέχεται να μην είναι όλοι Γάλλοι, αλλά η γεωγραφία δεν είναι το φόρτε μου.)