To Αββαείο Κρόουλαντ βρίσκεται βαθιά στους βάλτους του Λίνκολνσαϊρ της Αγγλίας και υπήρξε ένα από τα σημαντικά θρησκευτικά κέντρα του Μεσαίωνα. Σήμερα το μεγαλύτερο μέρος του είναι ερείπια: λίγα γλυπτά, τα κλασικά μεσαιωνικά κιτς παράθυρα και κάποια αγάλματα διατηρούν ακόμα μια αίσθηση της περασμένης δόξας του κτιρίου. Αν όμως είναι διάσημη για κάτι η συγκεκριμένη μονή, δεν είναι τα έργα τέχνης αλλά το υπέρτατο βιβλίο Λαμογικής Τρολοϊστορίας που έγραψαν οι μοναχοί της – και το οποίο επί τετρακόσια χρόνια οι ιστορικοί το έπαιρναν στα σοβαρά.
 
 

 
 
Η μονή χρονολογείται από το 870 περίπου. Για αιώνες οι καλόγεροι ζούσαν μια ήσυχη και απομονωμένη ζωή μεγαλώνοντας τα ζαρζαβατικά τους, προσευχόμενοι στον Ύψιστο και χωρίς να πειράζουν τον κοσμάκη. Όλα αυτά όμως άλλαξαν το 1413, όταν ένα γειτονικό μοναστήρι ισχυρίστηκε ότι τμήμα των εδαφών του Κρόουλαντ ήταν δικό του, με αποτέλεσμα να φτάσουν στα δικαστήρια για το ποιος είναι ο πραγματικός ιδιοκτήτης των αμφισβητούμενων εκτάσεων.

Για να αποδείξουν ότι η γη τούς ανήκει, οι μοναχοί του Κρόουλαντ παρουσίασαν στο δικαστήριο έναν τόμο με το όνομα Historia Crowlandensis (“Η Ιστορία του Κρόουλαντ”) ο οποίος παρείχε χάρτες και ιστορικά δεδομένα τα οποία έδειχναν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η γη ανήκε από πάντα στη μονή, κερδίζοντας έτσι τη δίκη.
 
 
Και εδώ έρχεται ο λόγος που μπήκαν στη λίστα μας. Η Κροουλαντέζοι κέρδισαν τη δίκη, η διαμάχη σύντομα ξεχάστηκε – και λίγα χρόνια αργότερα η ίδια η μονή έκλεισε, όταν ο βασιλιάς Ερρίκος Η’ στράβωσε σε μια φάση με τον Πάπα. Για τους ερευνητές της Ιστορίας όμως, το “Historia Crowlandensis” είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον μιας και έδινε σπάνιες λεπτομέρειες για τα μεσαιωνικά μοναστήρια, με αποτέλεσμα να γίνει διάσημο ως ντοκουμέντο. Όλο αυτό μέχρι τον 19ο αιώνα, γιατί τότε οι ιστορικοί άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι κάτι βρωμάει στην όλη φάση.
 
  
 

 
 
Μια πρώτη ένδειξη ήταν το ότι πολλά ονόματα είχαν γραφτεί με όρους 14ου αιώνα, ακόμη και αυτά τα οποία υποτίθεται ότι γράφτηκαν το 10ο. Μελετώντας πιο προσεκτικά οι ιστορικοί βρήκαν αναφορές για μοναχούς που είχαν σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης – πριν καλά καλά ιδρυθεί πανεπιστήμιο στην Οξφόρδη. Επίσης, άλλα στοιχεία που πρόδωσαν το βιβλίο ήταν η αναφορά κατασκευής τριγωνικής γέφυρας κατά το 10ο αιώνα, ενώ αυτές εφευρέθηκαν το 14ο. Και εκεί που κατέρρευσε κάθε έννοια σοβαρότητας ήταν όταν οι ερευνητές παρατήρησαν τις ηλικίες των μοναχών που αναφέρονταν, οι οποίοι αν λάμβανες υπόψη το βιβλίο ήταν μαθουσάλες 115, 142, ακόμα και 148 χρονών. Μέταλ!
 
 
Και πλαστογραφία, και λαμογιά εναντίον γειτονικού μοναστηριού, και τρολάρισμα των “ιστορικών του μέλλοντος”: οι καλόγεροι του Κρόουλαντ θα δείχνουν για πάντα το μεσαίο δάχτυλο σε κάθε Εφραίμ που νομίζει ότι κάτι έκανε.