jQuery(document).ready(function(){ jQuery("#skin-container").css({'background': 'url(http://luben.tv/wp-content/uploads/2016/11/nova-3play-1.jpg)','background-position': 'center', 'position':'fixed', 'width':'100%','top':'0px','left':'0px','background-position-y':'0px','background-attachment':'fixed' }); jQuery('a.skin-anchor').attr('href','http://adman.forthnet.gr/click?webspace=2171&auto=1'); }); Το Room εξιστορεί το δράμα μίας μάνας που βρίσκεται εγκλωβισμένη σε ένα Δωμάτιο για 7 ολόκληρα χρόνια μαζί με τον πεντάχρονο γιο της Jack, ο οποίος δεν γνωρίζει ότι υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος έξω από το μικρό δωμάτιο. Όλα όμως θα αλλάξουν όταν η μητέρα του αποφασίσει να του πει όλη την αλήθεια και προσπαθήσει να ξεγελάσει τον άνθρωπο που τους έχει φυλακίσει για τόσα χρόνια, με σκοπό να απελευθερωθούν. Η ιστορία είναι βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο της συγγραφέα Emma Donoghue, η οποία έχει αναλάβει να γράψει και το σενάριο της ταινίας, το οποίο σίγουρα μας θυμίζει λίγο την δικιά μας άθλια ταινία «Κυνόδοντας». Αυτό το μήνα το εξαιρετικό “Room” που μας εξιστορεί το βάναυσο ταξίδι ενηλικίωσης του Τζακ αλλά και της μαμάς του, κάνει πρεμιέρα στα Νοvacinema. Aν δεν το έχεις δει, σου λέμε απλά και λιτά κάν’το. Και αν δε σε βολεύουν οι ημέρες προβολής δες το στο Nova On Demand και μάλιστα χωρίς καμία επιπλέον χρέωση. Στο μεταξύ πάρε μια γεύση με το τρέιλερ πριν περάσουμε στην ενδελεχή ανάλυση: Το 2010, η Ιρλανδή συγγραφέας Εμα Ντόναχιου έφτασε μια ανάσα από το να κερδίσει το Βραβείο Μπούκερ για το ομώνυμο μυθιστόρημά της «Room». Σε εκείνην ανέθεσε και το εξαιρετικά δύσκολο πρότζεκτ της κινηματογραφικής μεταφοράς του, ο σκηνοθέτης Λένι Εϊμπραμσον. Μόνο εκείνη θα μπορούσε να επικοινωνήσει το δύσκολο κομμάτι της μυθιστορηματικής φαντασίας, διατηρώντας σταθερό τον άξονα της αφήγησης της ιστορίας, τη σχέση δηλαδή μεταξύ μητέρας και παιδιού. Emma Donoghue Με μια πρώτη ματιά, η ιστορία (ή θρίλερ) κεντράρει στο δράμα μιας 26χρονης, έγκλειστης στην τρύπα που την έριξε πριν από 9 χρόνια ο διεστραμμένος απαγωγέας της, γερο-Νικ. Μια ιστορία για το πώς δόμησε τη ζωή της μέσα στους 4 τοίχους όπου είναι κλεισμένη, αποκτώντας, μάλιστα, και ένα παιδί 2 χρόνια μετά μέσα στο δωμάτιο-κελί. Και η ιστορία συνεχίζεται με τη μητέρα να προσπαθεί να κάνει το παιδί να πιστέψει πως οι 4 τοίχοι είναι όλος ο κόσμος, εμφανίζοντας το δωμάτιο στα μάτια του σαν έναν κόσμο τεράστιο και γεμάτο εκπλήξεις. Με μια δεύτερη ματιά, όμως, και το παιδί έχει το ρόλο του: είναι ο λόγος που η μητέρα δεν αυτοκτονεί, είναι ο λόγος που κάθε μέρα της έχει και μια ξεχωριστή αποστολή, είναι ο λόγος που έχει νόημα η ζωή της. Το ζήτημα είναι τι θα συμβεί όταν κληθούν να βγουν έξω από το δωμάτιο, και για το παιδί που δε θα χρειάζεται την αγκαλιά της μάνας αλλά και την ίδια τη μάνα. Ο Έιμπραμσον (o Ιρλανδός σκηνοθέτης και του ιδιαίτερου «Frank» με τον Μάικλ Φασμπέντερ) δικαιολογημένα βλέπει την μικρή ταινία του στην τελική ευθεία της οσκαρικής κούρσας. Στο πρώτο μέρος, όταν η κάμερά του βρίσκεται κι εκείνη έγκλειστη με τον Τζακ, τη μαμά του κι όλους εμάς σ’ έναν ασφυκτικό χώρο, ο σκηνοθέτης καταφέρνει κάτι το αξιοθαύμαστο: όσο βλέπουμε το Δωμάτιο μέσα από τη φαντασία του αγοριού, κι εκείνο μοιάζει να ανοίγει καλειδοσκοπικά, μαγικά, σαν ακορντεόν που ξεδιπλώνεται με έξτρα ανάσες, με τον Εϊμπραμσον να ανακαλύπτει μονίμως ευφάνταστους τρόπους να κινηματογραφήσει τους τέσσερις μίζερους τοίχους. Όταν θα το δούμε από την πλευρά της ενήλικης Μαμάς, η εικόνα θα είναι εντυπωσιακά διαφορετική, παρόλο που η σκηνογραφία παραμένει ίδια. Επιπλέον, κάθε φορά που ο Γέρο-Νικ εισβάλει στο σύμπαν τους, ο Εϊμπραμσον μας κλείνει και εμάς προστατευτικά στην Ντουλάπα. Δε εκμεταλλεύεται την ευκαιρία βίαιου εντυπωσιασμού για να μας ανατριχιάσει. Lenny Abrahamson Στο δεύτερο μέρος, η σκηνοθετική αποστολή είναι πιο δύσκολη. Το θρίλερ μεταλλάσσεται σε κοινωνικό δράμα με κέντρο το εξής σύνθετο ψυχαναλυτικό κομμάτι: την ενηλικίωση (τόσο του παιδιού, όσο και της μαμάς που ήταν παιδί κι έγινε ξαφνικά μητέρα). Την αγάπη που μπορεί να είναι και βαθιά εγωιστική. Και, βαθύτερα, το ρόλο του ανθρώπου σε μια ζωή όπου βρίσκεται μόνιμα εγκλωβισμένος σε αόρατα δωμάτια. Γενικά αν δεν έχει γίνει ήδη αντιληπτό ως τώρα, μιλάμε για μια ταινία με την οποία το δάκρυ σου θα τρέξει κορόμηλο που λένε. Αν δε νιώθεις ψυχολογικά έτοιμος για κάτι τέτοιο απόψε, με τη Nova μην ανησυχείς… γράψε το σήμερα στο σκληρό σου και άσ’το για άλλη μέρα. Επίσης αν νιώθεις ότι θες να σταματήσεις ένα λεπτό τη θέαση επειδή το όλο πράμα είναι too much ή θέλεις να βγάλεις με την ησυχία σου το σκουπιδάκι που μπήκε στα μάτια σου και δάκρυσες μπροστά στη/ον σύντροφό σου (wink wink), η Nova σου προσφέρει δυνατότητες Pause & Replay. Και λίγα λόγια για το cast. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η Μπρι Λάρσον έχει σαρώσει τα βραβεία για την ερμηνεία της και πήρε το πρώτο της Όσκαρ. Όλα και όλοι όμως είναι αποτέλεσμα της εκπληκτικής δουλειάς και μαεστρικής καθοδήγησης του Έιμπραμσον. Είναι μία ταινία με έντονο το στίγμα του δημιουργού της. Ενός δημιουργού από τον οποίο περιμένουμε πολλά και στο μέλλον. *Το Room έκανε πρεμίερα στα κανάλια Novacinema στις 29/11 και μπορείς να το δεις όποτε γουστάρεις στο Nova on Demand
