O Ελβετός σουρεαλιστής σχεδιαστής και σκηνογράφος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 74 χρονών, τη Δευτέρα 12 Μαΐου, αφήνοντας πίσω του μια τεράστια κληρονομιά σχεδίων και γλυπτών και κυρίως την ιδέα μιας από τις πιο εμβληματικές κινηματογραφικές φιγούρες, του Alien. Μαζέψαμε λοιπόν για να τον τιμήσουμε 10 πληροφορίες για τη σειρά ταινιών Alien, που μπορεί να μη γνωρίζατε.
Η βασική σπλάτερ σκηνή της πρώτης ταινίας όπου ένα πλάσμα βγαίνει μέσα από το στήθος ενός μέλους του πληρώματος του Nostromo ήταν μια από τις αρχικές ιδέες του σεναριογράφου Dan O’Bannon, ο οποίος έπασχε από την ασθένεια του Crohn, που του προκαλούσε τρομερούς γαστρεντερικούς πόνους. Έτσι ένα βράδυ ξύπνησε με την ιδέα του chestburster που αντικατόπτριζε το πρόβλημα του. Όταν έφτασε η στιγμή να γυριστεί η σκηνή το καστ δεν ήταν προετοιμασμένο για την τόσο μεγάλη ποσότητα αίματος που περιελάμβανε, η Veronica Cartwright μάλιστα έπεσε στο πάτωμα όταν ένας πίδακας αίματος την πέτυχε στο πρόσωπο.
Αρχικά ο Ridley Scott δεν ήθελε το Alien να είναι ένας ηθοποιός με κοστούμι, μέχρι που βρέθηκε σε μια παμπ του Λονδίνου ο Νιγηριανός Bolaji Badejo, ο οποίος είχε ύψος 2 μέτρα και 18 εκατοστά και σπούδαζε γραφιστική. Πήρε το ρόλο αφού η παραγωγή δοκίμασε αρκετά ψηλόλιγνα μοντέλα και τον Peter Mayhew που έπαιζε τον Chewbacca στο Star Wars.
To τεράστιο σετ του Space Jockey με το πεθαμένο Alien, το οποίο είχε σχεδιαστεί από ένα πρώιμο σκίτσο του Γκίγκερ, παραλίγο να κοπεί από την ταινία γιατί η 20th Century Fox δεν ήταν διατεθειμένη να ξοδέψει τόσα χρήματα για τη δημιουργία των εξαιρετικά λεπτομερών σκηνικών. Ο Scott πολέμησε την εταιρεία παραγωγής υποστηρίζοντας ότι μόνο έτσι θα καταλάβαινε ο κόσμος ότι πρόκειται για μια σοβαρή ταινία και όχι για μινιατούρες.
Ο Γκίγκερ δεν δούλεψε στο σίκουελ της ταινίας και ο Κάμερον αποφάσισε να κάνει σημαντικές αλλαγές στο σχεδιασμό των Alien. Ένα χαρακτηριστικό ήταν πως είχαν μόνο τρία δάχτυλα, έναντι των έξι που είχαν στην πρώτη ταινία, ενώ είχαν διαφανή κρανία για να φαίνεται το εσωτερικό τους τα οποία αφαίρεσε ο Κάμερον για να το αναδείξει. Επίσης ο καλλιτεχνικός διευθυντής Stan Winston σχεδίασε εξ ολοκλήρου την εντυπωσιακή Βασίλισσα.
Μέχρι τότε ταινίες sci-fi είχαν κερδίσει πολλά Όσκαρ για ειδικά εφέ και κοστούμια αλλά ήταν η πρώτη σοβαρή υποψηφιότητα για ρόλο. Δυστυχώς η Weaver έχασε από την Marlee Matlin (Τα Παιδιά Ενός Κατώτερου Θεού).
Ο David Fincher βρισκόταν σε συνεχή διαμάχη με το στούντιο και έτσι η ταινία καθυστέρησε σημαντικά. Αρχικά ήταν προγραμματισμένη να προβληθεί το Πάσχα του 1990 και κατέληξε να κυκλοφορήσει στις αίθουσες το Μάιο του 1992. Την τελευταία στιγμή μάλιστα ο Fincher αποφάσισε πως έπρεπε να αλλάξει το φινάλε και για το γύρισμα αυτών των επιπλέον έξι δευτερολέπτων χρειάστηκαν 500.000 δολάρια.
H ηθοποιός είχε δηλώσει επανειλημμένα την απέχθεια της για την πληθώρα όπλων στις προηγούμενες ταινίες, έτσι όταν της ζητήθηκε να συμμετάσχει στην τρίτη ταινία της σειράς απαίτησε και κατάφερε ένα πολύ μεγαλύτερο μισθό και την ελαχιστοποίηση της χρήσης όπλων.
To Newborn στο Αlien: Resurrection είχε σχεδιαστεί αρχικά να έχει τόσο ανδρικά όσο και γυναικεία γεννητικά όργανα όμως η Fox βρήκε την εικόνα πολύ προκλητική και ανάγκασε τον σκηνοθέτη Jean-Pierre Jeunet να τα αφαιρέσει ψηφιακά μετά τα γυρίσματα.
Πρόκειται για πραγματική λήψη και δεν περιέχει κανένα κόλπο πέραν του ότι η Weaver προπονούνταν για δύο εβδομάδες και χρειάστηκαν έξι προσπάθειες για να βάλει το καλάθι. Το καστ μάλιστα πανηγύρισε και έτσι ο Jeunet αναγκάστηκε να κόψει τη σκηνή νωρίτερα.
Ο γνωστός χιλιανός σκηνοθέτης θα σκηνοθετούσε το Dune του Frank Herbert και γι’ αυτό μάζεψε μια παράξενη ομάδα καλλιτεχνών όπως ο Dali, ο κομίστας Moebius, ο O’Bannon και ο Giger. Όταν ο O’Bannon συνάντησε για πρώτη φορά τον Giger αυτός κάπνιζε όπιο γιατί όπως έλεγε τον βοηθούσε στα καλλιτεχνικά του οράματα.
