Η παραπάνω φωτογραφία προέρχεται από τη διαφημιστική καμπάνια της φθινοπωρινής κολλεξιόν της Mango για το 2009. Το ντύσιμο, η πόζα και το φόντο προσπαθούν σαφώς να ανακαλέσουν την τραγουδίστρια των θρυλικών Blondie, Debbie Harry, και την ημι-αντικουλτούρα της Νέας Υόρκης στα 70ς που καλλιεργήθηκε πέριξ του Άντι Γουώρχολ. Και το πετυχαίνει.
Παρατηρεί κανείς ότι η εν λόγω προσέγγιση δεν φαίνεται παράταιρη ή εικονοκλαστική. Ταιριάζει με τον μύθο της καλλιτεχνικής σκηνής που εμπεριείχε τόσο το γκραφίτι και το πανκ, όσο και τα υψηλά σαλόνια της μόδας, των εικαστικών και των δεξιώσεων. Οι φιγούρες της τότε Νέας Υόρκης ήταν αντισυστημικοί καπιταλιστές, πειθήνιοι αιρετικοί, ανυπότακτοι λομπίστες ταγμένοι στην – υλική και κοινωνική – κεφαλαιοποίηση της ανατρεπτικότητας.
Είναι ίσως ο πρώτος καλλιτεχνικός κύκλος που η παρακαταθήκη του ήταν γυμνή από ιδεολογία. Οι δίσκοι των Blondie μπορούν να ακουστούν ως ορόσημο της πορείας του πανκ ή ως επιτυχημένη ποπ μουσική που έχει διώξει όλο το ξενερουά από πάνω της. Ο Lou Reed αποτελεί ταυτόχρονα λούμπεν είδωλο και πρότυπο τυχάρπαστου καριερίστα. Η ίδια η δουλειά του Άντι Γουώρχολ, δεν έχουμε καταλήξει ακόμα αν αποτελεί εορτασμό της μεταπολεμικής βιομηχανίας ή προειδοποίηση για τις επιπτώσεις της στον πολιτισμό.
Αν η Σκάρλετ ταιριάζει τόσο καλά σ’ αυτό το πορτραίτο, ευθύνεται σίγουρα και η αρτιότητα του/της φωτογράφου. Η παραπάνω φωτογραφία κουβαλάει τις ίδιες αντιφάσεις με τη γενιά του Γουώρχολ: ρούχα πάνω απο μια πόζα σεξουαλικής προτροπής, σαν να τοποθετήθηκαν από λογοκριτές· τα λεφτά της μόδας πάνω από έναν καταβαμμένο από γκραφίτι τοίχο, που υπαινίσσεται μία υποβαθμισμένη περιοχή της Νέας Υόρκης· μία ηθοποιός που γίνεται ένα μοντέλο που γίνεται σημείο μίας τραγουδίστριας μίας άλλης εποχής· μια διαφήμιση για επίκαιρα ρούχα που εμπορεύεται ακέραια τη σεξουαλικότητα ενός παρελθοντικού χρόνου.
Ασχέτως της αρτιότητας όμως, η Σκάρλετ είναι απόλυτα λογικό να πείθει ως Ντέμπι Χάρυ. Μπήκε στο νεοϋορκέζικο πάνθεον ως μούσα του Γούντι Άλεν. Μπήκε στο πάνθεον της αμερικάνικης μουσικής όταν έβγαλε tribute δίσκο στον Tom Waits, λίγο καιρό αφού είχε πλαισιώσει επι σκηνής τους θρυλικούς αδερφούς Reid, γνωστούς και ως Jesus and Mary Chain. Ο λόγος που ξεχωρίζει απ’ τα υπόλοιπα sex symbols του Χόλιγουντ είναι ακριβώς η ευκολία με την οποία εναρμονίστηκε με την ύστερη καλλιτεχνική παράδοση των ΗΠΑ, παίρνοντας τη θέση της σταρ στην εποχή που είναι όλο και πιο δύσκολο για τα χολιγουντιανά τοτέμ να πείσουν ότι έχουν μία ιστορία να πουν.
Εν τέλει, η Σκάρλετ Γιόχανσον είναι από τα πρόσωπα του σήμερα που αποτελούν ένα είδος κειμένου που επιδέχεται πολλές και διάφορες αναγνώσεις. Χωρίς ύμνους και κατάρες.
