Βρισκόμαστε αισίως σ’ αυτές τις ένδοξες μέρες μεταξύ Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς. Αυτό συνήθως σημαίνει, αγαπητοί φίλοι και φίλες, δύο πράγματα όσον αφορά τη σχέση ανάμεσα στα φράγκα και στον χρόνο σας. Είτε δουλεύετε μέσα στις γιορτές και βλαστημάτε την ώρα και τη στιγμή που αποχωρίζεστε το πρωί το κρεβάτι σας, έχοντας πάρει όμως δώρο Χριστουγέννων στη δουλειά (αν σας το χρωστάνε, κινηθείτε ανάλογα μαζί με τους συναδέλφους σας, έτσι πρέπει) και ψάχνοντας τρύπες να μπαλώσετε και πράγματα να κάνετε. Είτε δεν δουλεύετε, έχετε χρόνο να κάνετε πραματάκια, αλλά περιορισμένο μπάτζετ να ξοδέψετε, οπότε ψάχνετε καβάτζες και πράματα που να αξίζουν. [%contentAd%] Σε κάθε περίπτωση, πάντως, είναι αυτή η περίοδος του χρόνου που από την μία πλευρά βγαίνουν κάμποσες νέες ταινίες που δεν είχαν έρθει ακόμα στα μέρη μας κι από την άλλη συνεχίζουν να παίζουν κάμποσες άλλες ταινίες του προηγούμενου διαστήματος μιας κι ο κόσμος έχει μια παραπάνω όρεξη για σινεμά. Έτσι, λοιπόν, τα βάλαμε κάτω και σας φτιάξαμε μια λίστα με 10 ταινίες που παίζονται αυτή τη στιγμή στις (αθηναϊκές, σόρι) αίθουσες και αξίζει για τον έναν ή τον άλλο λόγο να τσεκάρετε ανάλογα με τα γούστα σας – ξεκινώντας από τρεις που κάνουν πρεμιέρα σήμερα, τώρα που μιλάμε. The Guilty Τι είναι; Είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Δανού Gustav Moller κι είναι ένα απ’ αυτά τα αστυνομικά θρίλερ που ξέρουν πολύ καλά να φτιάχνουν οι Σκανδιναβοί. Πρόκειται για την πηχτή, κλειστοφοβική ιστορία ενός μπάτσου που δουλεύει στο τηλεφωνικό κέντρο της Άμεσης Δράσης και προσπαθεί να σώσει μια γυναίκα που έχει απαχθεί. Αξίζει; Ναι, αξίζει. Είναι ταινία-σφηνάκι, αλλά καταφέρνει να λειτουργήσει πολύ καλά ως θρίλερ δωματίου με πρωταγωνιστές κατά βάση έναν άνδρα κι ένα τηλέφωνο, περίπου όπως και το Locke που μας εντυπωσίασε πριν από μερικά χρόνια. Μεγάλη ένταση, καλές ερμηνείες, ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Vice Τι είναι; Είναι η νέα ταινία του Adam McKay, κι ο Adam McKay είναι ένας από τους βασικούς πυλώνες της mainstream καλής χολιγουντιανής κωμωδίας τα τελευταία χρόνια, όντας υπεύθυνος για τα Anchorman και Step Brothers. Εδώ, έχουμε μια σατιρική εκδοχή της ζωής του Dick Cheney κατά την περίοδο που ήταν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Bush. Σκληρές εικόνες δηλαδή. Αξίζει; Μμμ, ναι, αξίζει – αλλά όχι φανατικά. Η κινηματογραφική πολιτική σάτιρα δεν είναι εύκολο πράγμα (ο ίδιος ο McKay το κατάφερε καλύτερα με το The Big Short πριν από μερικά χρόνια), κι εδώ κάποιες φορές το πράγμα του ξεφεύγει σε ύφος και ρυθμό, αλλά τόσο οι ερμηνείες του εντυπωσιακού καστ των Christian Bale, Amy Adams, Steve Carrell και Sam Rockwell όσο και το γράψιμο είναι καλού επιπέδου. Everybody Knows Τι είναι; Είναι η πολυαναμενόμενη νέα ταινία του Asghar Farhadi, δηλαδή του σημαντικότερου σύγχρονου εκπροσώπου του ιρανικού σινεμά, ο οποίος έχει βραβευθεί και λατρευτεί ιδιαίτερα για τις προηγούμενες ταινίες του – κι ειδικά τα A Separation και The Salesman. Εδώ, έχουμε περιέργως ένα ισπανόφωνο θρίλερ με τους Penelope Cruz και Javier Bardem, δηλαδή όχι ακριβώς αυτό που θα περιμέναμε από τον Farhadi. Αξίζει; Και ναι και όχι. Αν θέλετε ένα χαλαρό, μάλλον επιφανειακό ισπανικό θρίλερ απ’ αυτά που βγαίνουν με το κιλό στα θερινά σινεμά, καλό είναι. Για νέα ταινία του Farhadi, όμως, δεν είναι καλό. Aquaman Τι είναι; Είναι η νέα ταινία του ταλαιπωρημένου κινηματογραφικού σύμπαν της DC, το οποίο μετά από τόσα πολλά απανωτά στραβοπατήματα φαίνεται όλο και πιο δύσκολο να μπει στον ίσιο δρόμο. Εδώ, την solo ταινία του Aquaman αναλαμβάνει ο James Wan (σκηνοθέτης του Saw, του Insidious και του The Conjuring), ο οποίος, ΟΚ, δεν είναι και κανένας τρομερός σκηνοθέτης αλλά ξέρει πώς να ικανοποιήσει τα πλήθη. Αξίζει; Περιέργως, ναι, είναι καλούτσικο. Δηλαδή: είναι διασκεδαστικό, με τον παραδοσιακό τρόπο που είχε το Χόλιγουντ να φτιάχνει διασκεδαστικές κι εντυπωσιακές ιστορίες από κοινότοπα υλικά. Αν θέλετε να χαζέψετε ανέμελα στην οθόνη φαντασμαγορικά πράγματα μπουκώνοντας ποπ κορν, είναι καλή επιλογή. Γυναίκες που Περάσατε από Εδώ Τι είναι; Είναι η νέα ταινία του Σταύρου Τσιώλη, ο οποίος κλείνει την άτυπη τριλογία του Παρακαλώ Γυναίκες Μην Κλαίτε και του Ας Περιμένουν οι Γυναίκες, επιστρέφοντας στις μεγάλες οθόνες 14 χρόνια μετά την τελευταία του ταινία. Αξίζει; Ναι, αξίζει, με τον τρόπο της. Δεν ανήκει στις καλύτερες ταινίες του Τσιώλη (που, ναι, έχει κάνει πολύ πιο σημαντικά πράγματα από το Ας Περιμένουν οι Γυναίκες), αλλά είναι μια ταινία με αφοπλιστική τρυφερότητα, ποιητικότητα, λαϊκότητα και ευαισθησία – πράγματα πλήρως χαρακτηριστικά του ιδιαίτερου, βαθιά προσωπικού σινεμά στο οποίο αφιέρωσε την ζωή του ο Σταύρος Τσιώλης. Shoplifters Τι είναι; Είναι ο φετινός Χρυσός Φοίνικας των Καννών. η νέα ταινία του Hirokazu Kore-eda, ενός δημιουργού που τα τελευταία 20 χρόνια έχει συνεισφέρει τα μέγιστα στο ρεαλιστικό σινεμά της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, με αποκορύφωμα το Still Walking και το Like Father, Like Son κατά την ταπεινή μας γνώμη. Εδώ, έχουμε ένα προλεταριακό δράμα που αφηγείται την ζωή μιας φτωχής οικογένειας που αναλαμβάνει να φροντίσει ένα εγκαταλελειμμένο κορίτσι. Αξίζει; Πρώτα απ’ όλα, πάντα αξίζει να τσεκάρεις τον Χρυσό Φοίνικα των Καννών, για διάφορους λόγους. Δεν ενθουσιαστήκαμε με το Shoplifters όσο ο υπόλοιπος κόσμος ή όσο με παλιότερες ταινίες του σκηνοθέτη, αλλά εικάζουμε ότι αποκλείεται να σας αφήσει ασυγκίνητους. Dogman Τι είναι; Είναι η νέα ταινία του Matteo Garrone, ο οποίος κατά έναν τρόπο επιστρέφει στα λημέρια του Gomorrah, προκειμένου να αφηγηθεί μια σκληρή ιστορία προλεταριακού ρεαλισμού που κινείται ανάμεσα στην επιβίωση της παρανομίας ή του μόχθου και την επιβίωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Αξίζει; Τα είπαμε και αναλυτικότερα, αλλά, ναι, η ταινία αξίζει. Μπορεί σε κάποιες φάσεις να γίνεται υπέρ του δέοντος σχηματική, αλλά η κοινωνική ματιά του Garrone και η ερμηνεία του Marcello Fonte είναι δύο πράγματα που ζορίστηκαν αρκετά να βρουν αντάξιό τους συνδυασμό φέτος. A Prayer Before Dawn Τι είναι; Είναι μια ταινία από την Α24, κι αυτό από μόνο του λέει κάτι τις περισσότερες φορές. Πρόκειται για την κινηματογραφική μεταφορά της σκληρής εμπειρίας του Βρετανού Billy Moore στις φυλακές της Ταϊλάνδης, με τον Joe Cole του Peaky Blinders να βρίσκεται στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Αξίζει; Πρώτα απ’ όλα, αν κι εσείς λατρεύετε σε φετιχιστικό βαθμό τις ταινίες με πυγμαχία, σίγουρα ναι. Εκτός αυτού, όμως, πρόκειται για μια από τις πιο υποτιμημένες ταινίες της χρονιάς, τουλάχιστον κατά τη γνώμη μας. Αυτός ο συνδυασμός σωματικής, ψυχικής και συναισθηματικής βίας με τόση πολλή αφηγηματική ευαισθησία και κινηματογραφική ομορφιά δεν είναι και πολύ συνηθισμένος. Roma Τι είναι; Είναι η νέα ταινία του Alfonso Cuaron, δηλαδή ενός από τους σπουδαιότερους αφηγητές που έχει να επιδείξει το μαζικό, λαϊκό, ουσιαστικό σινεμά τις τελευταίες δεκαετίες. Αυτό θα έπρεπε να αρκεί για να την δούμε στην μεγάλη οθόνη και όχι στο Netflix. Αξίζει; Όχι απλά αξίζει, είναι φοβερή – μια από τις καλύτερες όλης της χρονιάς. Spider-Man: Into the Spider-Verse Τι είναι; Όχι, δεν είναι μέρος του Marvel Cinematic Universe. Είναι μια animated ταινία Spider-Man με τον Miles Morales να αναλαμβάνει το δύσκολο έργο του ανθρώπου-αράχνη, καθώς τα αλλόκοτα εναλλακτικά σύμπαντα της Marvel μπερδεύονται το ένα με το άλλο και όλα μαζί βρίσκονται στο χείλος της κατάρρευσης. Αξίζει; Ναι, και με το παραπάνω. Είναι κρίμα που το βρίσκουμε μόνο σε μεσημεριανές και απογευματινές προβολές, αφού πρόκειται για μια καθόλα ενήλικη Spider-Man ταινία – σίγουρα πιο ώριμη και ουσιαστική από τις περισσότερες φορές που έχουμε δει τον υπερήρωα στην μεγάλη οθόνη. Το Into the Spider-Verse είναι μια από τις καλύτερες, πιο φαντασμαγορικές και πιο διασκεδαστικές superhero ταινίες των τελευταίων χρόνων – κι είναι κρίμα να μην το έχετε δει.
