Υπάρχει μια σκηνή που οι πρωταγωνιστές θέλοντας να περάσουν μια πόρτα που δεν ανοίγει, είναι αναγκασμένοι να εισβάλλουν στο σύστημα ελέγχου του κτιρίου μιας μεγάλης εταιρείας για να την ανοίξουν. Και αντί για ένα υπέρτατο σύστημα προστασίας αντικρουούν μία πρόχειρη κατασκευή βάσης που θα μπορούσε να συνθέσει κι ένας πρωτοετής φοιτητής στο Πολυτεχνείο.
Tύπισσα που θωρεί στον υπολογιστή ένα 3D περιβάλλον φωνάζει “Το ξέρω αυτό είναι Unix”. Το λάθος δεν είναι αυτό, καθώς υπάρχει ένα πολύ δυσλειτουργικό λογισμικό με αυτά τα χαρακτηριστικά ονόματι FSN. Η πραγματική αποτυχία σε αυτή την περίπτωση είναι στην απλή σκέψη ότι επειδή αναγνώρισε κάποιος ένα λογισμικό δεν σημαίνει ότι ξαφνικά μπορεί να κοντρολάρει ό,τι κινείται στο Jurassic Park.
Στην σκηνή αυτή ο Χάρισον Φόρντ μεταφέρει τα αρχεία από την κεφαλή του σκάνερ στο Ipod της κόρης του. Μόνο που μια τέτοια διαδικασία είναι τόσο χρονοβόρα αφού το Ipod δε θα αναγνώριζε τα αρχεία αυτά και θα έπρεπε να τα μετατρέψει σε αναγνωρίσιμα αρχεία.
Στην αρχή της ταινίας, προσπαθούν να μας πείσουν για το πόσο θεός είναι ο Boris, καθώς μία από τις πρώτες σκηνές δείχνει τον Boris να μπαίνει ανενόχλητος στα άδυτα του FBI και να πατάει την μαγική εντολή «SEND SPIKE» που τον κάνει αόρατο από τους admins FBI και να μην μπορούν να τον πιάσουν με τίποτα.
Αυτή η ταινία είναι σημείο αντιλογίας για τους Χάκερς. Κάποιοι την σιχαίνονται και άλλοι την λατρεύουν. Δείχνει το πώς είναι η κουλτούρα των χάκερς και το πόσο κουραστικό και χαζό μπορεί να γίνει το χακάρισμα. Παρόλα αυτά στο σημείο που απογοητευόμαστε είναι όταν παρουσιάζεται η 3d απεικόνιση των δεδομένων. Βέβαια η ταινία κυκλοφορήσε το 1995 και μάλλον θα θέλαν να δείξουν το μέλλον του χακαρίσματος.
Το Swordfish κυκλοφόρησε το 2001. Αυτό βέβαια δεν δικαιολογεί την 3d απεικόνιση των δεδομένων που όπως προαναφέραμε πάνω ήταν σε πολύ πρώιμο στάδιο, πόσο μάλλον για να ληστέψεις τράπεζα. Για να μην αναφερθούμε στην αξιομνημόνευτη εκείνη σκηνή που μέσα σε ένα λέπτο καταφέρνει να συνδυάσει στοματικό έρωτα, απειλή όπλου και χακάρισμα.
Όταν αποκρυπτογραφείς έναν κωδικό στο τέλος έχεις έναν κώδικα που μπορεί μετά αν τον τρέξεις να σου δώσει ένα οπτικό αντικείμενο. Αυτό όμως που είναι αδύνατο να γίνει είναι ένας κωδικοποιημένος κώδικας να σου παρέχει έναν λεπτομερή χάρτη του Λονδίνου.
Οι Χάκερς δεν βάζουν βόμβες στους υπολογιστές των ανθρώπων. Και αν το κάνουν δεν θα το κάνουν με το θύμα να πρέπει να πατήσει τον σωστό κωδικό για να εκραγούν οι βόμβες.
Σε αυτή την σκηνή δεν έχουμε καν χάκινγκ. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε αν είναι αστεία αυτή η σκηνή ή όχι. Και αυτό γιατί απορούμε πώς ο Jack Black (!) μπορεί να κάνει περιστροφή 360 μοιρών σε αντικείμενα βλέποντας τα από μία απλή κάμερα και να βγάζει συμπεράσματα από αυτό.
Σύμφωνα με το NCIS και το CSI δυο πράγματα ισχύουν κατά κόρον: 1. Η σχέση μπάτσων και υπολογιστών δεν είναι μόνο η πασιέντζα και 2. Καμία υπόθεση δε μπορεί να λυθεί χωρίς να ζουμάρεις σε μια σκατένια φωτογραφία μέχρι να βλέπεις μόρια.
Στην πρώτη και κορυφαία σκηνή της λίστας μας, ένα συγκλονιστικό «Χακινγκ Α Κατρ Χαντ». 2 μπάτσοι πληκτρολογούν ταυτόχρονα στο ίδιο πληκτρολόγιο δίνοντας εντολές και αποκρούοντας μια σκληρή επίθεση χακερς! Κρίνοντας από την οθόνη πιθανώς ο ένας πατάει ALT και ο άλλος TAB ενώ έχουν ανοίξει ό,τι υπάρχει στο φάκελο Games. Σε κάθε περίπτωση η πραγματική λύση θα βρεθεί the gordios desmos way από τον δραστήριο μπάτσο της παρέας. Μεγαλείο.
