Κλείνουμε 4 μήνες λειτουργίας του σάιτ και τα μάτια μας έχουν δει πολλά για το αναγνωστικό κοινό μας. Έτσι, μετά από λαϊκή απαίτηση, αποφασίσαμε να ευχαριστήσουμε όσους μας διαβάζουν με το να απαντήσουμε στο μεγάλο τους άγχος – πολλοί τοποθετήθηκαν με περίσσεια κομψότητα άλλωστε («ΕΡΧΕΤΑΙ 20.4, ΚΑΝΟΝΙΣΤΕ, Ε!») – και τα γλυκά τους σχόλια («ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΘΕΙΤΕ ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ») μας έκαναν να θέσουμε το ζήτημα επι τάπητος.
Κρατώντας λοιπόν μία παράδοση απ’ τις απαρχές του Λούμπεν, αποφασίσαμε να σας προσφέρουμε το Luben Filmfest vol. 420, καθώς δεν ξέρουμε τι ακριβώς γιορτάζετε, αλλά μας δίνεται μία αίσθηση ότι δεν έχετε όρεξη να κάνετε και πολλά. Έτσι, σήμερα θα σας δώσουμε υλικό που θα σας επιτρέψει να λιώσετε μπροστά στο πισί, χωρίς να χρειάζεται να χρησιμοποιείτε τα χέρια σας. Στο παρόν άρθρο, σας δίνουμε 4 και 20 προτάσεις που μπορείτε να δείτε και στο ενδιάμεσο θα ανεβάζουμε και κανένα μεζεδάκι.
Σε όσα δεν λινκάρουμε σε βίντεο, μη σας πιάνει τεμπελιά. Ξέρετε που να τα βρείτε. Είπαμε, λιώσιμο, όχι κι έτσι.
Η ταινία του Alejandro Jodorowsky με τους περισσότερους συμβολισμούς στην ιστορία του σινεμά. Ίσως να μην καταλάβεις «Χριστό» αν την δεις «στις 4:20» κι ίσως πιστέψεις ότι φταίνε τα ναρκωτικά που κατανάλωσε ο δημιουργός -και όχι μόνο- γι’ αυτό, αλλά πραγματικά η ταινία αξίζει πολύ προσεκτικής παρακολούθησης κι ίσως σήμερα είναι μία καλή ευκαιρία. Προειδοποίηση: Δες το τρέιλερ πριν κάνεις το μεγάλο βήμα. Στα εγγλέζικα, χωρίς υπότιτλους (αλλά έχει ελάχιστο διάλογο), εδώ.
Κινηματογραφικά στερεότυπα, αστικές μυθοπλασίες γύρω απ’ τη μαριχουάνα, υπερβολικές ερμηνείες, αδύνατες καταστάσεις, υπερβολική κατανάλωση… που όμως δεν ρίχνουν καθόλου την ταινία, αλλά αντιθέτως την απογειώνουν σε μία απ’ τις πιο “high” όλων των εποχών. Μία ταινία περισσότερο φαντασίας, παρά κωμωδία. Απολαύστε, εντελώς ανεύθυνα.
Ονειροναυτική, σουρρεαλιστικά τοπία, χαρακτήρας Γκυ Ντεμπόρ και μία πρωτότυπη τεχνική animation. Το Waking Life είναι μία ταινία που καταργεί χρόνο, χώρο, λογική, αξιοποιώντας στα άκρα τις δυνατότητες του animation. Σ’ όσους αρέσει, να δουν και το A Scanner Darkly, τη μεταφορά του μυθιστορήματος του Philip K. Dick απ’ τον ίδιο σκηνοθέτη με την ίδια τεχνική. Η ταινία streaming με ελληνικούς υπότιτλους εδώ.
Ο ορισμός του σουρρεάλ. Μερικά χρόνια μετά από έναν πυρηνικό πόλεμο που κράτησε 2 λεπτά και 28 δευτερόλεπτα, έχει μείνει πίσω μόνο ένα ρημαδιό με παρανοϊκούς χαρακτήρες που προσπαθούν να κρατήσουν τις παλιές συνήθειες. Υπάρχουν π.χ. πόρτες, ακόμα κι αν δεν υπάρχουν τοίχοι γύρω τους. Οι χαρακτήρες ζουν με τον υπαρκτό φόβο ότι θα γίνουν σαλονοκρεβατοκάμαρα και γκαρνταρόμπα. Αριστούργημα. Εδώ, χωρίς υπότιτλους.
Αν ο Homer Simpson μαστουρώσει, λέτε να ‘χει διαφορά; (εδώ για τους αγγλομαθείς)
Η πραγματική ιστορία πίσω απ’ τον μυστήριο αριθμό. Να τη.
Ένα απ’ τα πιο θρυλικά επεισόδια, ίσως μετά το Make Love, Not Warcraft και το Die Hippie, Die.
Αν μια μέρα αποποινικοποιούνταν, τι θα γινόταν την επόμενη; (Spoiler Alert: Θα το ‘παιρναν πίσω.) Εδώ.
Ο πραγματικός λόγος που αποφασίζεις να το κόψεις στα 30+.
Τα μεγάλα πνεύματα συναντιούνται… ψηλά, στα αστέρια. Κλικ για δείγμα.
Άραγε το ξέρει το ΕΣΡ ότι τουλάχιστον 3 φορές το χρόνο δείχνουν μέρα μεσημέρι ένα μπαφιάρη στο STAR;
Η διαφήμιση ενός αλκοολούχου ποτού, πρέπει να ‘ναι ακόμα καλύτερη απ’ το μεθύσι. Πόσο πια; Όσο η πρώτη σου φορά που δοκίμασες (και σ’ έπιασε).
1992 – Cult – Ασχήμια – Ναρκωτικά.
Και αφού είδαμε όλες τις ρεαλιστικές εκδοχές, απολαύστε την ασχετοσύνη να μεταφράζεται σε σουρεαλισμό, στο σήριαλ βασίλισσα της επανάληψης.
Η σύζυγος ξενοδόχου είναι στο νοσοκομείο, ο ξενοδόχος είναι υστερικός και αλλοπρόσαλος, και Γερμανοί τουρίστες θέλουν να επισκεφτούν το ξενοδοχείο Fawlty Towers. Ίσως ό,τι πιο αστείο έχει υπάρξει ποτέ, αξίζει να το δείτε με εγγλέζικους υπότιτλους.
Δεν είναι το καλύτερο επεισόδιο Community, αλλά είναι σίγουρα το πιο WTF. Ρίχνεται ένα ζάρι για να αποφασιστεί ποιός θα πάει να ανοίξει στον πιτσαδόρο. Το ζάρι δημιουργεί έξι παράλληλα σύμπαντα.
Το πλήρωμα του Enterprise συναντάει έναν πλανήτη, όπου κάτι λουλούδια προκαλούν στους κατοίκους του συνεχή ευτυχία. Το πιάνετε; Λουλούδια; Ευτυχία;
Πώς θα ήταν τα πράγματα αν εκεί που είχες μία σουρρεάλ κωμική σειρά για τους εργαζόμενους ενός νοσοκομείου, ξαφνικά έσκαγε στη μέση μία τραγική ιστορία αιμομιξίας; Η απάντηση εδώ.
Το μόνο επεισόδιο του Flying Circus που είναι συνεκτικό στόρυ και όχι σκετσάκια. «Συνεκτικό»… Τέλος πάντων. Ο Τέρι Τζόουνς χτυπάει το κεφάλι του και τη μία πιστεύει ότι είναι ο Τρότσκυ και την άλλη ότι είναι η τραγουδίστρια της κάουντρι, Clodagh Rogers.
Επιστημονική φαντασία και κωμωδία, το Red Dwarf το αγαπάμε και θα το αγαπάμε για πάντα. Ξεχωρίζουμε ένα απ’ τα πολλά mindfuck επεισόδια που το πλήρωμα του Red Dwarf συναντάει τη θηλυκή του εκδοχή σε παράλληλο σύμπαν. Υποψήφιο ήταν και το πρώτο επεισόδιο της σειράς, για τον κλασσικό πια διάλογο “They’re dead, Dave. They’re all dead, Dave. Everybody’s Dead, Dave”.
Ό,τι πιο παρανοϊκό και σουρεάλ έχει βγει ποτέ είναι αυτή η σειρά για 4 νεαρά παρτάλια στη θατσερική Αγγλία. Ψηφίζουμε το πρώτο επεισόδιο για να ψηθείτε να δείτε και τα επόμενα, που γίνεται ακόμα καλύτερo.
Έρχεται ο Ταραντίνο, παίρνει τη γνωστή μαυρίλα του CSI: Las Vegas και σκηνοθετεί μία δική του παρανοϊκή αστυνομική ιστορία. Το αποτέλεσμα είναι σαν να πότισες LSD τους δημιουργούς της σειράς.
Fucked-up στιγμές οικογενειακής ευτυχίας.
Το ξέρετε λογικά το κόνσεπτ της σειράς: μία χήρα σε μεσοαστικό προάστιο των ΗΠΑ αρχίζει να σπρώχνει φούντα για να τα φέρει βόλτα. Στο τελευταίο επεισόδιο της 3ης σεζόν, αυτή η ιστορία κλιμακώνεται και επηρεάζει όλη την πόλη. Χωρίς περαιτέρω λεπτομέρειες. Δείτε το.
