Όλοι οι γεννημένοι εκεί γύρω στο ’80 μεγαλώσαμε βλέποντας Thundercats, Cyber Rider, Astroboy, G-force, Captain Harlock, Voltron και φυσικά τις ορφανές Candy White Ardlay και Sandybell Christie. Υπήρχε και η Χάϊντι αλλά ήταν αρκετά φολκλόρ για τα δικά μου γούστα και ποτέ δεν παρακολούθησα.
Με το κρατικό κανάλι να παίζει τις ιστορίες εναλλάξ άρχισε να δημιουργείται μια εσωτερική μάχη –ήμασταν και μικρά για να τσακωθούμε με τους φίλους· το αφήσαμε αργότερα για το BH90210.
Ποια ήταν η καλύτερη; Ποια πόνεσε περισσότερο στην ζωή; Τι είναι χειρότερο να είσαι ορφανό από πάντα ή να πεθαίνει ο πατέρας σου; Ποιο λουλούδι ρίζωσε στην καρδιά μας ο λευκός ασφόδελος ή τα κόκκινα τριαντάφυλλα; Ποια ήταν περισσότερο σκύλα η Kitty ή η Elisa; Και τέλος πάντων ποιο κατοικίδιο ήταν κουλ ο καλοκάγαθος Όλιβερ ή ο Κλιντ το ρακούν;
Ας τα πιάσουμε όμως από την αρχή.
Η Candy Candy δημιουργήθηκε από τις Kyoko Mizuki (σενάριο) και Yumiko Igarashi (σχέδιο), από το στούντιο Toei Animation και ολοκληρώθηκε σε 115 επεισόδια (που σημαίνει πως έκανε μια μικρή κοιλιά κάπου στα 30 τελευταία) τις χρονιές 1976-1979· και διαδραματίζεται στα χρόνια πριν και κατά την διάρκεια του 1ου παγκόσμιου πόλεμου.
Η σειρά Hello! Sandybell είχε σεναριογράφους τους Hiroshisa Soda, Makoto Sakurai και Noboru Shiroyama οι οποίοι βασίστηκαν πάνω στην αρχική ιστορία του Shiroh Jinbo με σχεδιαστή τονMakoto Sakurai. Ολοκληρώθηκε σε 47 επεισόδια το 1981 και διαδραματιζόταν –μάλλον– κάπου στο 1970. Δεν αναφέρεται αλλά το φαντάστηκα από τα ρούχα.
Η Candy βρέθηκε ένα χιονισμένο απόγευμα έξω από το ορφανοτροφείο “Pony’s Home” -στη λίμνη Μίσιγκαν της Βόρειας Αμερικής- από τις μοναχές κυρία Pony και αδερφή Μαρία. Μαζί της, στο καλάθι, είχε μόνο μια κούκλα που έγραφε στην μπλούζα της “candy”· από εκεί πήρε το όνομά της και για επίθετο της δώσανε το “White” από το χιόνι που υπήρχε γύρω τους. Το ίδιο απόγευμα, στιγμές νωρίτερα, είχε βρεθεί η Annie Jones –η μετέπειτα καλύτερή της φίλη– σε ένα άλλο καλάθι μαζί με ένα σημείωμα που έγραφε το ονοματεπώνυμό της και λίγα λόγια για αυτήν.
Ζήσανε μαζί στο ορφανοτροφείο 6 χαρούμενα χρόνια.
Η Sandybell μεγάλωσε μαζί με τον πατέρα της, τον Leslie Nielsen, σε ένα χωριό της Σκωτίας όπου εργαζόταν σαν δάσκαλος. Δεν είχε γνωρίσει ποτέ τη μητέρα της και το μόνο που είχε από εκείνη ήταν ένα σκουλαρίκι που αποτύπωνε τον λευκό ασφόδελο το λουλούδι που βρισκόταν κεντρικό στον «κήπο της μητέρας» που είχε φτιάξει λίγο έξω από το χωριό.
Ένας πόντος για την Candy.
Η Candy γνώρισε μια μέρα τον κύριο Brighton ο οποίος λίγες μέρες αργότερα επισκέφθηκε μαζί με την γυναίκα του το ορφανοτροφείο για να ζητήσουν της υιοθεσία της. Μιας που ποτέ δεν είχε την ιδιαίτερη κωλοπιλάλα να φύγει από το “Pony’s House” (ή το σπίτι του μικρού αλόγου όπως ήταν στην ελληνική μετάφραση) όταν είδε την καλή της φίλη να κλαίει και να οδύρεται που δεν ήταν εκείνη η οποία θα έφευγε, έκανε τα πάντα για να αναδείξει τον χειρότερο εαυτό της ώστε να ακυρώσουν την πρόταση, όπως τελικά και έγινε. Λίγες ακόμα μέρες μετά ένα γράμμα ήρθε αυτή τη φορά στο γραφείο της κυρίας Pony με μια νέα πρόταση, αυτή τη φορά όμως ήταν για την Annie. Φυσικά δέχτηκε· πια θα ήταν η Annie Jones Brighton και ήταν τόσο ευτυχισμένη.
Καταρρακώθηκε αλλά ήταν χαρούμενη με την χαρά της φίλης της, η οποία της έγραψε ένα γράμμα που της εξιστορούσε το πόσο όμορφο και μεγάλο ήταν το σπίτι και τα πόσο ωραία φορέματα είχε στην ντουλάπα της. Θα την καλούσε σύντομα να την επισκεφθεί, όμως στο αμέσως επόμενο γράμμα –αν και δεν ήταν από τον δικό της γραφικό χαρακτήρα– της εξηγούσε πως αν ήθελε να γίνει πραγματική κόρη των Brighton θα έπρεπε να ξεχάσει από πού προερχόταν και αν την αγαπούσε η Candy θα έπρεπε να κάνει το ίδιο.
Εκείνη τη μέρα έβρεχε και άρχισε να τρέχει στον λόφο όταν συνάντησε ένα ξανθό αγόρι που φορούσε κιλτ και έπαιζε γκάιντα. Ήταν τόσο όμορφος. Μιλήσανε και στο τέλος της είπε «Είσαι πιο όμορφη όταν γελάς. Το πρόσωπό σου λάμπει» και η Candy ορκίστηκε πως δεν θα έκλαιγε ποτέ ξανά. Γνωστή κλαψιάρα, βέβαια, αθετούσε τον όρκο της ανά 3 επεισόδια. Το άγνωστο αγόρι δεν το ξανάδε ποτέ και το μόνο που της έμεινε ήταν η ανάμνηση του και η καρφίτσα με το οικόσημο της οικογενείας της. Χωρίς να ξέρει το όνομά του, τον ονόμασε «ο πρίγκιπας του λόφου».
Η Sandybell, από την άλλη, ζούσε ξέγνοιαστες στιγμές στο μικρό της χωριουδάκι μέχρι που μια μέρα γνώρισε έναν φτωχό περιπλανώμενο ζωγράφο, τον Mark που της ζήτησε να του ποζάρει. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά.
Την ίδια περίοδο γνώρισε και την κοντέσα Wellighton η οποία αρεσκόταν την παρέα ενός 12χρονου κοριτσιού. Λίγο μετά θα μάθαινε πως ο φτωχός ζωγράφος δεν ήταν τελικά και τόσο φτωχός αλλά ο μοναχογιός της οικογένειας.
Τον Mark που ήταν όμορφο παιδί –όσο να πεις– τον ήθελε για τον εαυτό της η Kitty, η κόρη του αυτοδημιούργητου κυρίου Shearer που στόχος ζωής της ήταν να της κάνει την ζωή δύσκολη.
Καθώς ήρθε το φθινόπωρο η κοντέσα χάρισε στην Sandybell έναν λευκό ασφόδελο για τον κήπο της με την υπόσχεση την άνοιξη να γυρίσει πίσω για να τον δει να ανθίζει. Φυσικά όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα, δεν κατάφερε να την κρατήσει.
Ένα τροχαίο ήταν η κατάληξη να χάσουν την ζωή τους οι γονείς του Mark και εκείνος –εκτός από ορφανός– έμεινε και παντελώς άφραγκος μιας και οι λάθος οικονομικοί χειρισμοί του πατέρα του, του άφησαν μονάχα χρέη.
Αυτή ήταν και η ευκαιρία της Kitty που χρειαζόταν για να γαντζώσει τα νύχια της γύρω του, βάζοντας τον πατέρα της να αγοράσει τον πύργο του με σκοπό μετά τον γάμο τους να του τον γράψει.
Φτωχός και καταπονημένος, o Mark, μη θέλοντας να χάσει το τελευταίο πράγμα που του είχε απομείνει από την αγαπημένη του μητέρα δέχτηκε. Η Sandybell μόλις το έμαθε κατέρρευσε ενώ ο πατέρας της στάθηκε στο πλευρό της προσπαθώντας να την καθησυχάσει. Η βοήθεια του πατέρα της ήταν που την έκανε να του υποσχεθεί πως δεν θα έκλαιγε ποτέ ξανά. Εκείνη πάτησε την υπόσχεσή της μόνο 3 με 4 φορές.
Το βράδυ των αρραβώνων έβρεχε ακατάπαυστα και η Sandybell, άρρωστη από την στεναχώρια, έπεσε να ξαπλώσει.
Κόσμος είχε μαζευτεί να γιορτάσει μαζί με τους Shearer ανυπομονώντας να ακούσουν τα ευχάριστα νέα για τους αρραβώνες. Μα που ήταν ο Mark;
Ο Mark το είχε σκάσει από το παράθυρο του πύργου, για να μπει από ένα άλλο στο σπίτι και συγκεκριμένα στο δωμάτιο της Sandybell. Καθώς εκείνη κοιμόταν της υποσχέθηκε πως μια μέρα θα γινόταν ένας αληθινός και σπουδαίος ζωγράφος· εκείνη τη μέρα θα γυρνούσε κοντά της.
Όταν ξύπνησε το μόνο που είχε μείνει από εκείνον ήταν οι στάλες της βροχής στο πάτωμα.
Λίγες μέρες μετά ο πατέρας της μπήκε στο νοσοκομείο με έμφραγμα.
Έξω έβρεχε.
Στο διπλανό δωμάτιο νοσηλευόταν ένας άνδρας, ο Edward Lawnce που όμως συνέχεια φώναζε και ήταν απότομος με όσους ερχόντουσαν να τον επισκεφθούν. Γνωστή τσαούσα η Sandybell πήγε να του ζητήσει τον λόγο για την συμπεριφορά του αυτή αιτιολογώντας πως εκεί ήταν ένας χώρος που βρίσκονταν ασθενείς που χρειαζόντουσαν ηρεμία και ησυχία. Λίγο αργότερα και ύστερα από την παρότρυνση του πατέρα της άρχισε να τον επισκέπτεται ενώ σιγά-σιγά γίνανε φίλοι. Άλλος ένας που αρεσκόταν στην παρέα 12χρονων.
Με αυτόν τον άνδρα οι δρόμοι τους θα διασταυρώνονταν συχνά στο μέλλον στην αναζήτησή του για την χαμένη του αδερφή.
Έναν παρόμοια μυστηριώδη φίλο θα γνώριζε όμως σύντομα και η Candy.
Δακρύβρεχτες οι ιστορίες, θα πάρουν από έναν πόντο έκαστος.
Η Candy συνεχίζει τις ανέμελες μέρες της μέχρι που ένας άνδρας έρχεται στο ορφανοτροφείο και ζητάει να την υιοθετήσουν. Ενώ αρχικά δεν καλοβλέπει την ιδέα αυτή αφού αντικρίσει στο αυτοκίνητο το ίδιο οικόσημο με αυτό του πρίγκηπα του λόφου δέχεται με χαρά. Έτσι χαρούμενη πήγε στο σπίτι των Leagan όμως αντί για τον πρίγκηπα την υποδέχθηκε ένας κουβάς νερό από τα παιδιά της οικογένειας, Eliza και Niel. Η αρχική ιδέα ήταν να κάνει παρέα στην Eliza αφού ο πατέρας της σκέφτηκε πως αν είχε για φίλη ένα κορίτσι που δεν μεγάλωσε όπως εκείνη στα πλούτη και την χλιδή θα έκανε καλό στον απαίσιο χαρακτήρα της. Όχι! Εκτός του πατέρα η υπόλοιπη οικογένεια δεν την ήθελε και μέχρι και η γάτα τους, η Sylvie της έκανε την ζωή μαρτύριο. Μέχρι που μια μέρα τους επισκέφθηκε η κυρία Brighton μαζί με την κόρη της. Τσάμπα οι χαρές αφού η Annie το είχε μάθει πια το παραμύθι και έκανε πως δεν την γνώριζε –μπορεί καταβάθος να πονούσε, η παιδική μου ψυχή όμως δεν την συγχώρεσε ποτέ-. Αφού έφυγαν ο Niel κατηγόρησε την Candy για κλοπή –μίας κορδέλας της Annie (που η αλήθεια ήταν πως την είχε αφήσει η ίδια η Annie στη φίλη της)- και έπεισε την μητέρα του για τιμωρία να μετακομίσουν το δωμάτιό της από την σοφίτα στον στάβλο (κάτι τέτοια σε κάνουν να αναρωτιέσαι για το πόσο ακριβή μπορεί να είναι μια κορδέλα).
Εκείνη την περίοδο γνώρισε τον Albert όπως επίσης και τα αδέρφια Alistair “Stear” και Archibald “Archie” Conwell με το περίεργο αυτοκίνητο του 1ου που αρεσκόταν να περνάει τον χρόνο του φτιάχνοντας εφευρέσεις που όμως ποτέ δεν ολοκλήρωναν τον σκοπό τους. Λίγο μετά γνώρισε και τον Anthony που ενώ αρχικά νόμιζε πως ήταν ο πρίγκιπάς της και απλά δεν την θυμόταν θα καταλάβαινε μετέπειτα πως παρ’ όλη την ομοιότητά τους τελικά ήταν δύο διαφορετικά πρόσωπα.
Με τον Anthony όμως είναι ερωτευμένη και η Eliza (υπάρχει μεταξύ τους μία συγγένεια –με την Candy θα έρθει αργότερα βέβαια, αλλά κανείς δεν νοιάζεται) και δεν καλοβλέπει καθόλου την προτίμηση που δείχνει και εκείνος αλλά και οι υπόλοιποι στην Candy. Με τα πολλά ο αρχηγός της οικογένειας Μεγάλος Θείος William, τον οποίο παρ’όλο που ακούει συχνά ποτέ δεν έχει γνωρίσει, ύστερα από παρότρυνση του Anthony στέλνει ένα γράμμα στην «υπαρχηγό» Μεγάλη Θεία Elroy που της ζητάει να διευθετήσει τα χαρτιά της υιοθεσίας της Candy. Μπορεί η αντιπάθεια για το πρόσωπο της μικρής ταραξίας να είναι μεγάλη δεν μπορεί να παρακούσει στις εντολές του και έτσι πια η Candy θα ονομάζετε Candy White Ardlay και είναι τόσο ευτυχισμένη. Οι χαρές όμως που ποτέ δεν κρατάνε πολύ δίνουν την σειρά τους σε ακόμα πιο μεγάλες λύπες όταν ο Anthony πέφτει από το άλογό του και σκοτώνετε.
Ο κύριος Leslie που έχει βγει από το νοσοκομείο και ολόκληρο το χωριό (και οι 15 κάτοικοι δηλαδή) τον υποδέχεται με ένα μεγάλο πάρτι, λαμβάνει ένα γράμμα από τον παλιό του φίλο Kankan Ronwood που ζει στο Λονδίνο. Ανάμεσα στα νέα τού εξομολογείται πως τώρα που έχει την δική του οικογένεια καταλαβαίνει πόσο δύσκολο είναι να μεγαλώνεις ένα παιδί ειδικά όταν δεν είναι δικό σου. Η Sandybell που καταλάθος πέφτει στα χέρια της το γράμμα χάνει, τον κόσμο κάτω από τα πόδια της. Αν και ο πατέρας της προσπαθεί να της εξηγήσει πως όλα ήταν ένα χαζό αστείο του φίλου του, ο σπόρος της αμφιβολίας έχει ριζώσει στην καρδιά της, αλλά μη θέλοντας να τον στεναχωρήσει δεν θα τον ρωτήσει ποτέ ξανά.
Περνάει ο καιρός και ο κύριος Leslie θα αρρωστήσει ξανά· αυτή τη φορά γνωρίζοντας πως οι ώρες του είναι λίγες διηγείται στην κόρη του όλη την ιστορία από την αρχή, πως δηλαδή καθώς επέβαιναν σε μια κρουαζιέρα με τον φίλο του το πλοίο βούλιαξε και κατάφεραν να την σώσουν τελευταία στιγμή μέσα από την θάλασσα. Πως έψαχναν χρόνια τους γονείς της αλλά ποτέ δεν κατάφεραν να μάθουν τίποτα για αυτούς και πως την υιοθέτησε πιστεύοντας πως ήταν νεκροί, τέλος της ζήτησε να του υποσχεθεί πως όταν πεθάνει θα πάει να μείνει με τον κύριο Ronwood στο Λονδίνο που του είχε υποσχεθεί ότι αν ποτέ του συνέβαινε κάτι θα την φρόντιζε εκείνος.
Πέθανε την ίδια μέρα, ανήμερα Χριστούγεννα και η Sandybell ένα χρόνο ακριβός αργότερα έφυγε για το Λονδίνο.
Και εδώ από έναν πόντο έκαστος.
Ο Anthony όπως και η κοντέσα Wellinghton είχαν πεθάνει δίνοντας στα κορίτσια μια υπόσχεση που τελικά δεν κατάφεραν να την υλοποιήσουν. Η δε μία για την επιστροφή της την άνοιξη και ο δε άλλος για την βόλτα τους στον λόφο του ορφανοτροφείου. Σε αυτόν τον λόφο επέστρεψε και η Candy θέλοντας να ξεχάσει όλα όσα είχαν συμβεί. Εκεί με την βοήθεια της αδερφής Μαρίας και της κυρίας Pony κατάλαβε πως ήταν πια έτοιμη να συνεχίσει την ζωή της και να φύγει για σπουδές. Έτσι κάπως μπήκε στο πρώτο πλοίο που βρέθηκε μπροστά της με προορισμό το Λονδίνο και ένα από τα καλύτερα αλλά και αυστηρότερα σχολεία αυτού, το κολέγιο του Αγίου Μάρκου.
Στο Λονδίνο όμως είχε μετακομίσει και η Sandybell και μια όμορφη μέρα χτύπησε την πόρτα του κύριου Ronwood εξηγώντας του ποια ήταν και τον λόγο που βρισκόταν εκεί. Ο κύριος Kankan, που τα παιδιά αποκαλούσαν «κύριο Φουρτούνα» επειδή τους φώναζε συχνά, ήταν ο εκδότης και μοναδικός αρθρογράφος της μικρής εφημερίδας «Τα νέα του Λονδίνου»· δέχτηκε να μείνει μαζί τους, άλλωστε ήταν μια υπόσχεση που είχε δώσει στον φίλο του, όμως η σύζυγος και η κόρη του δεν είδαν με καλό μάτι την ενέργειά του αυτή. Έτσι όπως η Eliza και ο Niel, η Honor μαζί με την κόρη της Eva κάνανε τα πάντα ώστε να δυσκολέψουν την διαβίωσή της. Παρ’ όλες τις δυσκολίες όμως, η Sandybell κατάφερε να λιώσει το χιόνι στα βουνά (άσχετο).
Στην ίδια πόλη βρισκόταν και ο Mark. Χτυπημένος από την φτώχεια και τις κακουχίες, προσπαθούσε να γίνει ο αληθινός ζωγράφος που της είχε υποσχεθεί. Πολλές φορές οι δρόμοι τους διασταυρώθηκαν –σε όλη την Ευρώπη σχεδόν– χωρίς όμως να καταφέρουν να βρουν ο ένας τον άλλον.
Βέβαια πολύ συχνά διασταυρώνονταν και οι δρόμοι τους με την Kitty που βρισκόταν εκεί σε μια προσπάθεια να βρει τον Mark.
Εν τω μεταξύ η Sandybell περνούσε τον καιρό της κάνοντας παρέα με τα παιδιά του ορφανοτροφείου και διαλευκαίνοντας διάφορες περίεργες καταστάσεις που συνέβαιναν γύρω της.
Ένας πόντος στην Sandybell που παρέμεινε προλεταριάτο.
Στο ταξίδι της για την Αμερική, η Candy, θα συναντήσει έναν θλιμμένο νεαρό που θα της μιλήσει πολύ άσχημα. Ο νεαρός αυτός που είναι ο Terry Graham Grandchester, γόνος εύπορης οικογένειας και της διάσημης ηθοποιού Eleanor Baker. Επέστρεφε στην Αμερική ύστερα από επίσκεψή του στη μητέρα του, που όμως δεν είχε την κατάληξη που ήλπιζε, αφού του εξήγησε πως παρ’ όλη την αγάπη της για εκείνον δεν θα έπρεπε κανείς να μάθει πως έχει παιδί γιατί αυτό θα κατέστρεφε την καριέρα της. Η καριέρα της παρέμεινε ως είχε, η σχέση με τη μάνα του όμως ήταν που κατέστρεψε την μέχρι τότε ζωή του καθώς ζούσε κυριολεκτικά τους στίχους του Μαζώ «παλιόπαιδο θα γίνω, θα σπάω και θα πίνω, στο λέω μια για πάντα να το ξέρεις. Παλιόπαιδο θα γίνω κουράστηκα να δίνω, κοντά μου αν ξανάρθεις θα υποφέρεις» έτσι όπως ο ήρωας στο τραγούδι, όποιος βρισκόταν γύρω από τον Terry υπέφερε από τα καπρίτσια και τον εγωισμό του.
Όχι όμως η Candy που είχε καταφέρει να δει, μέσα από το τοίχος που είχε χτίσει, την καλή και αγνή του καρδιά. Ο Terry όμως είναι φίλος και με τον Albert που σιγά-σιγά και εκείνος θα τον βοηθήσει να εξωτερικεύσει τον πραγματικό του εαυτό, μέχρι που μια μέρα θα βρει ένα γράμμα στο κρεβάτι της που θα της εξηγεί πως κατάλαβε ότι δεν ανήκει σε αυτόν τον κόσμο και πως επιτέλους ήταν η ώρα να φύγει μακριά για να κυνηγήσει το όνειρό του να γίνει ηθοποιός.
Αργότερα θα ακολουθούσε τα βήματά του και η ίδια η Candy που αυτό που ήθελε ήταν να βοηθήσει τους συνανθρώπους της και συνεχίζοντας τις σπουδές της στη κολέγιο δεν θα κατάφερνε και πολλά. Έτσι μπούκαρε σε ένα φορτηγό πλοίο και βουρ πίσω στην Αμερική.
Η Sandybell συνεχίζει να βρίσκετε πάντα ένα βήμα πίσω από τον Mark, όπως όμως και η Kitty που την κατηγορεί πως εκείνη φταίει που δεν τον έχει κοντά της.
Μια μέρα θα μάθει πως ο Mark της έστειλε ένα γράμμα και θα βάλει την Eva να της το φέρει σε αντάλλαγμα μια βόλτα με το ιστιοπλοϊκό, όμως η Sandybell που θα την δει να βγαίνει κρυφά από το δωμάτιό της θα τις ακολουθήσει και αφού ανέβει στο σκάφος μαζί τους θα προσπαθήσει να καταλάβει τι συμβαίνει. Το γράμμα τελικά δεν ήταν αυτό που έψαχνε και ενώ βρίσκονται στα ανοιχτά θα τους πιάσει καταιγίδα, με την Kitty να βουτάει στην θάλασσα για να σωθεί χωρίς να νοιάζεται για τους υπόλοιπους. Η Eva που δεν ξέρει κολύμπι θα ζητήσει την βοήθεια της Sandybell ενώ θα της ζητάει συγχρόνως να την συγχωρέσει. Φυσικά και την βοήθησε να φτάσουν ασφαλείς στην στεριά και την συγχώρεσε. Από εκείνη τη μέρα η Eva θα αρχίσει να της φέρετε διαφορετικά ενώ αρκετές φορές θα μπει και ανάμεσα σε εκείνη και την μητέρα της παίρνοντας το μέρος της.
Λίγα επεισόδια αργότερα θα εξομολογηθεί στους γονείς της πως θέλει να γίνει γιατρός, αυτό όμως σημαίνει πως θα πρέπει να φοιτήσει σε ένα αρκετά ακριβό αλλά και καλό κολέγιο και παρ’όλο που οι δουλειές είχαν αρχίσει επιτέλους να πηγαίνουν καλύτερα δεν θα μπορούσαν να στείλουν και τα δυο κορίτσια σε αυτό. Η κυρία Honor που χωρίς εμφανή λόγο άλλαξε τα αισθήματά της για την κηδεμονευμένη της δεν μπορούσε να δεχτεί πως θα την κακολογούσαν στη γειτονιά ότι ενδιαφέρθηκε μόνο για το παιδί της ενώ το άλλο το άφησε χωρίς σπουδές.
Την λύση φυσικά την βρήκε η Sandybell που μαζί με τον κύριο Kankan κανόνισε να μπει στη δημοσιογραφική ομάδα και να ταξιδέψει στην Ευρώπη σε αναζήτηση νέων άρθρων. Σαν δώρο της έδωσε και το φλοράλ βανάκι που για χρόνια έφτιαχνε με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας με σκοπό μια μέρα να ταξιδέψει τον κόσμο· μπορεί να μη τα κατάφερε εκείνος αλλά θα το έκανε η Sandybell για αυτόν, μαζί με τον μικρό Ricky Kentle.
Με αυτόν τον τρόπο η Sandybell δεν θα έψαχνε όμως μόνο νέα άρθρα αλλά θα ακολουθούσε και ό,τι σημάδια ζωής είχε αφήσει πίσω η μητέρα της και ποιος ξέρει ίσως κατάφερνε να μάθει έστω ποια ήταν.
Άλλος ένας πόντος για την Sandybell που συνεχίζει να είναι προλεταριάτο.
Και κάπως έτσι τελειώνει το πρώτο μέρος και όπως τα αγαπημένα μας anime θα περιμένουμε την άλλη βδομάδα για την ολοκλήρωση του αγώνα και το τελικό σκορ.
