Οι εικόνες του Erik Ravelo που σου προκαλούν ένα σφίξιμο στο στομάχι.
Από τα αιτήματα του Κομμουνιστικού Μανιφέστου περί δημόσιας, δωρεάν εκπαίδευσης και κατάργησης της παιδικής εργασίας το Φεβρουάριο του 1848, μέχρι και την υπογραφή της Διεθνής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού του ΟΗΕ, τον Ιανουάριο του 1990, η κοινωνία προσπαθούσε να προστατεύσει στην ευαίσθητη και ευάλωτη κοινωνική ομάδα των παιδιών. Επειδή, σύμφωνα με τις αρχές που διακηρύσσονται στον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, η αναγνώριση της εγγενούς αξιοπρέπειας και των ίσων και αναφαίρετων δικαιωμάτων όλων των μελών της ανθρώπινης οικογένειας, αποτελεί το θεμέλιο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης στον κόσμο. Έχοντας υπόψη ότι, όπως αναφέρεται στη Διακήρυξη των δικαιωμάτων του παιδιού, “το παιδί, λόγω της φυσικής και διανοητικής του ανωριμότητας, χρειάζεται ειδική προστασία και μέριμνα, συμπεριλαμβανομένης και της νομικής προστασίας, τόσο πριν όσο και μετά τη γέννησή του”. Ωστόσο, καθημερινά και εμείς οι ίδιοι παρατηρούμε φαινόμενα που παρακάμπτουν τις παραπάνω διακηρύξεις και γινόμαστε μάρτυρες συμβάντων με θύματα μικρά παιδιά.
Ο Erik Ravelo είναι ένας Κουβανός καλλιτέχνης που υπάγεται και αυτός στο δυναμικό της FABRICA (του επικοινωνιακού κολοσσού της Benetton). Η δουλειά του, Lana Sutra, τον έκανε γνωστό στο ευρύτερο κοινό. Ωστόσο, στο τελευταίο του καλλιτεχνικό του πόνημα υπό την ονομασία Los Intocables παρατηρούμε ένα απλουστευμένο συμβολισμό πάνω σε κάποια από τα κυριότερα προβλήματα γύρω από τη προστασία των παιδιών.
