Κανονικά μια ταινία κρίνεται ανάλογα με το πώς λειτουργεί στο σύνολό της. Υπάρχουν όμως κι εκείνες οι ταινίες που μας ικανοποιούν-διασκεδάζουν τόσο μέχρι το άστοχο-τραγικό-ή απλά κακό τέλος τους που δεν μας πάει καρδιά να τις κατηγοριοποιήσουμε ως “κακές”, οπότε δημιουργούμε την καινούρια κατηγορία του “καλές ταινίες με κακό τέλος”. Ένα είδος “ναι μεν αλλά”, μια κατηγορία που λειτουργεί ως έπαινος για την προσπάθεια, παρά το απογοητευτικό τέλος.

Για όλα τα παρακάτω, ασφαλώς και *Spoiler Alert*.

 

 

No country for old men

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι με τους οποίους θα μπορούσε να έχει τελειώσει η ταινία των αδερφών Cohen, οι οποίοι θα ικανοποιούσαν περισσότερο το κοινό. Θα μπορούσε να έχει λήξει εντυπωσιακά, με τον Bardem να γλιτώνει από το αυτοκινητιστικό ατύχημα του για παράδειγμα, όμως επιλέγει να επιστρέψει στον σερίφη, ο οποίος μας διηγείται τα όνειρα που είδε το προηγούμενο βράδυ. Στο “And then I woke up” πέφτει το μαύρο κι εμείς μένουμε να αναρωτιόμαστε “τώρα τι στο διάολο;”.

 

The dark knight rises

Ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που βασανίστηκαν πολύ βλέποντας αυτή την ταινία, σε σημείο να νιώθω πως η πραγματική διάρκεια της ήταν τουλάχιστον μιάμιση βδομάδα. Παρ’ όλα αυτά, αναγνωρίζω την αξία που έχει για πολλούς και εστιάζω στο τέλος της, με τον Bruce να είναι κρυφά ζωντανός (;), κάνοντας βόλτες μέρα μεσημέρι στην Φλωρεντία με την Selena, και τον ‘Robin’ να κληρονομεί την Batcave. Σαν να μαζεύουμε την σκόνη κάτω απ’ το χαλί, για να τακτοποιήσουμε τα πάνω πάνω ένα πράγμα.

 

Return of the King

Το πρόβλημα εδώ δεν είναι τόσο ότι το τέλος ήταν κακό, όσο ότι το τέλος άργησε να έρθει. Πέρασαν πολλές σκηνές μετά από τις οποίες ταίριαζε το ‘The End’, μέχρι να αποφασίσουν να το λήξουν κι επίσημα. Κι όταν πρόκειται για μια *τέτοια* τριλογία, είναι σημαντικό να ξέρεις πότε να πεις ‘τέλος’.

 

The Mist

Εδώ το τέλος δεν είναι απαραίτητα κακό. Ο πρωταγωνιστής κι η οικογένειά του έχουν ξεφύγει από μια μάχη με εξωγήινους, ενώ ο κόσμος φαίνεται να έχει κυριευτεί από την εξωγήινη τούτη φυλή. Ο πρωταγωνιστής τότε αποφασίζει να γλιτώσει την οικογένειά του και τον ίδιο από τα περιττά βάσανα και ξεκινάει να τους σκοτώνει. Και φυσικά μόλις σκοτώνει όλη του την οικογένεια, λίγο πριν έρθει η σειρά του, βλέπει τον στρατό να έρχεται για να τους σώσει. Δηλαδή απ’ τη μία δίνει μια τρομερά τραγική χροιά στην ιστορία, απ’ την άλλη όμως είναι απαραίτητη αυτή η χροιά, ή είναι απλά μια προσπάθεια εντυπωσιασμού; Γιατί να ξεφύγεις τόσο πολύ απ’ το πρωτότυπο υλικό όταν έχεις ως βάση μια νουβέλα του Stephen King; Πολλοί προβληματισμοί.

 

Return of the Jedi

Εντάξει, μπορεί να βρίσκεται στην επανέκδοση της ταινίας, όμως η αντικατάσταση του Sebastian Shaw με τον Hayden Christensen ως φάντασμα του Anakin ήταν μια φτηνή και κακή κίνηση, που κατάφερε να εξαγριώσει και να προσβάλλει όλους τους λάτρεις των Star Wars, όσους δηλαδή κατάφεραν να συνέλθουν απ’ το νευρικό γέλιο.