Ξεκίνησαν ως συμπληρωματικοί, απέδειξαν πως θα άξιζαν μέχρι και δική τους σειρά
Ο Ron είναι ένας απ’ τους πιο σοφούς, αστείους και υπέροχους χαρακτήρες της τηλεόρασης και δεν φοβάμαι μήπως φανεί βαρύγδουπη δήλωση. Η στάση του απέναντι στο φαγητό, η στάση του απέναντι στην εξουσία και την (εκάστοτε) κυβέρνηση, η στάση του απέναντι στα social media και την υπερέκθεση μας σε αυτά, η απίστευτη λογική του σε στιγμές απόλυτης παράνοιας, το ιδιαίτερο δέσιμο του με την Leslie, την April και τον Andy και η παράνοια της προσωπικής του ζωής, εξηγούν γιατί ο Ron Swanson έχει γίνει συνώνυμο του coolness και μασκότ της σειράς. Και ποτέ κανείς δεν θα ξεχάσει τον μεθυσμένο Ron να χορεύει.
Ένα σταθερό και κοινό αστείο για τους Άγγλους (από τους ίδιους τους Άγγλους) είναι ότι ποτέ κανείς δεν λέει αυτό που σκέφτεται, γιατί προέχει το “πρέπον”. Σκέψου λοιπόν, αν ακόμα και τώρα αυτό είναι κάτι που χαρακτηρίζει τους Άγγλους, τι μπορεί να συνέβαινε πριν 100 χρόνια, με την αριστοκρατία και την “καλή” ανατροφή. Αυτός ο συνδυασμός του “καθώς πρέπει” με την αυθάδεια (αυτό που οι Αμερικάνοι ορίζουν ως sass) δημιουργεί μια αντίφαση που κάνει τον χαρακτήρα της Smith έναν απ’ τους πιο ενδιαφέροντες της σειράς. Εξίσου απολαυστική είναι κι η προσπάθεια προσαρμογής της σε μια κοινωνία που αλλάζει δραστικά, κάνοντας ολοένα και περισσότερες συμβάσεις να φαίνονται ξεπερασμένες.
Ας είμαστε ειλικρινείς, ο Daryl προοριζόταν να πεθάνει πριν τελειώσει καν η πρώτη σεζόν. Όταν όμως έχεις σαν βάση τον Norman Reedus, που είναι κουλ και μπορεί να τραβήξει το ενδιαφέρον τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών, μπορείς εύκολα να χτίσεις πάνω σ’ αυτό. Προσθέτεις έναν πικρόχολο, πληγωμένο μοναχικό καβαλάρη, που δεν πολυγουστάρει κολλητιλίκια και μένει στο παρεάκι μόνο για να μην τον κάνουν πρωινό τα ζόμπι, σιγά σιγά ρίχνεις τους “τοίχους” που έχει υψώσει, τον κάνεις να δεθεί, μας δείχνει ότι δεν είναι μόνο αυτό που φαίνεται και ΜΠΟΥΜ. Να τος ο fan favourite.
Σε μια σειρά που ξεκίνησε ως homage στο πόσο ιδιαίτερη και γλυκούλα είναι η Zooey Deschanel, ο Schmidt είναι μια φρέσκια πνοή. Μπορεί να γίνει αρκετά douche και γι’ αυτό υπάρχει το douche jar, όπου είναι αναγκασμένος να βάζει λεφτά όποτε ξεπερνάει τα όρια, αλλά τότε είναι που τον αγαπάμε περισσότερο.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι που η Felicity από δεύτερος ρόλος αναβαθμίστηκε στην και σίγουρα ένας απ’ αυτούς θα εξεταστεί αναλυτικά στην τρίτη σεζόν του Arrow. Ωστόσο, εκτός από όμορφη και έξυπνη είναι και η πυξίδα ηθικής του Oliver και καταφέρνει να του δίνει τα κίνητρα και την ισορροπία που χρειάζεται. Σε συνδυασμό με το χιούμορ της και τα παραληρήματά της έρχεται σε μια ευχάριστη αντίθεση με τις άλλες δύο βασικές (κουραστικές και ενοχλητικές) γυναικείες παρουσίες.
Η Donna είναι η ραχοκοκκαλιά του Suits και το απόλυτο στήριγμα του Harvey Specter. Αν το θέταμε σε όρους Doctor Who η Donna είναι η τέλεια companion. Έξυπνη, με γρήγορες απαντήσεις, πιστή στο αφεντικό της, στον οποίο έδωσε εξαρχής να καταλάβει ότι είναι ίσοι, η Donna εκτός από διασκεδαστική και πάντα εντυπωσιακή είναι και ένας πολυδιάστατος χαρακτήρας με εξέλιξη. Είναι η γραμματέας που την φοβούνται και την σέβονται μικροί και μεγάλοι μέσα στην Pearson Hardam Specter ή όπως την λένε σ’ αυτή τη σεζόν – και είναι υπέροχη.
Σε μια σειρά με τόσους βασικούς χαρακτήρες είναι δύσκολο να δημιουργήσεις έναν δεύτερο ρόλο τόσο διασκεδαστικό και ενδιαφέρων όπως ο Dean Pelton. Οι λόγοι σχεδόν δεν χρειάζονται εξήγηση, με το βεστιάριο του να ντροπιάζει αυτό πολλών θεάτρων και το σκέρτσο του να δίνει χρώμα και έξτρα χαρακτήρα στο Greendale και στο ήδη ξεκαρδιστικό study group.
Άλλος ένας χαρακτήρας που ήρθε για μερικά επεισόδια, έφυγε, ξαναήρθε και έμεινε για τα καλά, γιατί απλά έδενε τόσο σωστά με την υπόλοιπη σειρά που θα ήταν απώλεια αν φύγει. Ποιος να σκεφτόταν στην πρώτη εκείνη εμφάνιση του Spike ότι θα καταλήγαμε να ευχαριστούμε τον θεό Whedon για όλα όσα έκανε στον Angel την κατάλληλη στιγμή που η σειρά χρειαζόταν μια έξτρα ώθηση.
Το καλό με τον Rory είναι ότι ήρθε από εκεί που δεν το περίμενες. Ο φλώρος γκόμενος της Amy με τη “μεγάλη” μύτη ξαφνικά βρέθηκε να είναι βασικό κομμάτι της σειράς και εξίσου σημαντικός companion με την Amy, κι ας μην περίμενε τον Doctor για τόσα χρόνια, περίμενε περισσότερα για κάτι σημαντικότερο. Η φωνή της λογικής που όμως δεν έχει τίποτα να ζηλέψει σε θέμα θάρρους, ειδικά όταν έχει να κάνει με κάτι το οποίο πιστεύει ή αγαπάει.
© 2012 - 2023 · All Rights Reserved · Flows on Magma Framework
