Τώρα που μπήκε το καλοκαίρι, οι ημέρες στην πρωτεύουσα – και όχι μόνο – γεμίζουν θεατρικές παραστάσεις, δρώμενα, προβολές και αμέτρητα event. Μια από τις σημαντικότερες διοργανώσεις, την οποία τιμούμε κάθε χρόνο, είναι το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου το οποίο φέτος επιστρέφει με ακόμη περισσότερες παραστάσεις, ξεκινώντας από τις αρχές Ιουνίου και φτάνοντας μέχρι και το δεκαπενταύγουστο. Το πρόγραμμα είναι ιδιαίτερα πλούσιο, τα εισιτήρια πολύ οικονομικά (ειδικά για φοιτητές και άνεργους) και είναι εύκολο να χαωθείτε ψάχνοντας ποιες παραστάσεις να επιλέξετε. Μην ανησυχείτε όμως, εμείς είμαστε εδώ για να σας βοηθήσουμε. Σας προτείνουμε τις δέκα παραστάσεις που ξεχωρίσαμε και τις οποίες δεν πρέπει σίγουρα να χάσετε.
Ο σκηνοθέτης Σάββας Στρούμπος και η ομάδα Σημείο Μηδέν οι οποίοι μας έχουν παρουσιάσει πολλές πρωτοποριακές και ιδιαίτερα πολιτικοποιημένες παραστάσεις στο παρελθόν, εμφανίζονται για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ, εκπροσωπώντας τη σύγχρονη γενιά ταλαντούχων δημιουργών. Πρόκειται για μια σύγχρονη προσέγγιση του κειμένου του Κάφκα και νοηματοδότηση του καθεστώτος του σωφρονισμού: “Το ανθρώπινο σώμα ως ακατανόητη και αφόρητη πραγματικότητα, αναγκαία για το σύστημα, αλλά και αναλώσιμη συγχρόνως. Στη σωφρονιστική αποικία του Κάφκα ο άνθρωπος είναι η τροφή της εξουσίας.”
Το αρχαίο κείμενο (436 π.Χ) ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Χρήστου Στέργιογλου σε ένα κλειστό χώρο και με μια ομάδα νέων ηθοποιών. Η γνωστή ιστορία του Δαναού ο οποίος ζητά άσυλο με τις κόρες του στο Άργος για να ξεφύγουν από τον αιμομικτικό γάμο με τους γιους του Αιγύπτου σε μια σύγχρονη απόδοση, χωρίς επιτηδευμένα κοστούμια, σε αφαιρετικό σκηνικό και με το χορό στο επίκεντρο.
O βιεννέζος εικαστικός και χορογράφος Μίκαελ Κλίεν, o οποίος ζει στην Ελλάδα και την Ιρλανδία παρουσιάζει το Jerusalem, ένα διαδραστικό παιχνίδι όπου οκτώ πολίτες της Αθήνας, διαφορετικής ηλικίας, φύλου και κοινωνικού υπόβαθρου, θα συμπράττουν επί πέντε μέρες σ’ έναν ανοιχτό χώρο του Φεστιβάλ. Πρόκειται για ένα δρώμενο που επιχειρεί να καταγράψει τις σχέσεις που εμφανίζονται μεταξύ των διαφορετικών αυτών ανθρώπων και εν δυνάμει κοινωνικών ομάδων, ενώ οι θεατές θα έχουν τη δυνατότητα να κινούνται ελεύθερα ανάμεσά τους.
O Βασίλης Μαυρογεωργίου, η Μαρία Φιλίνη και η Κατερίνα Μαυρογεώργη συν-σκηνοθετούν και παίζουν μαζί με τη Δανάη Επιθυμιάδη και τον Σεραφείμ Ράδη μια παράσταση βασισμένη σε υλικό που συνέλεξαν και επεξεργάστηκαν όλοι μαζί. Είναι η συλλογική δουλειά της ομάδας Skrow Theater που φτιάχτηκε το 2012 και στεγάζεται στο ομώνυμο θέατρο, στην Αθήνα. Στη συγκεκριμένη παράσταση ερευνούν το φαινόμενο της αυτοθυσίας μέσα από τη δράση ηρώων, επιφανών και αφανών, Ελλήνων και ξένων.
Μετά τον Ρινόκερο, ο Εμμανουέλ Ντεμαρσύ-Μοτά και η καλλιτεχνική κολεκτίβα του επιστρέφουν με μια παράσταση βασισμένη σε τέσσερα κείμενα του Ιονέσκο, για τη μοναξιά του ατόμου, τη συμβίωση και την καταπίεση. Επτά ηθοποιοί, γύρω από ένα τραπέζι, αποκαλύπτουν το παράλογο των σχέσεων μέσα από κοινότοπες καταστάσεις, καταλήγοντας εντέλει σε μια καρναβαλίστικη τελετή. Προσοχή: η παράσταση είναι στα γαλλικά, με ελληνικούς υπέρτιτλους.
Γραμμένο από το Γερμανό ρομαντικό όταν ήταν μόλις 19 ετών, ένα έργο που έχει πάνω από 30 χρόνια να παρουσιαστεί στην Ελλάδα, σκηνοθετείται από τη νεαρή σκηνοθέτιδα Ιώ Βουλγαράκη. Ένα εμβληματικό έργο του προρομαντικού κινήματος «Θύελλα και Ορμή», που που από τα τέλη της δεκαετίας του 1760 και έως τις αρχές της δεκαετίας του 1780 “επαναστάτησε” ενάντια στον τότε κυρίαρχο. Το έργο προκαλεί προβάλλοντας την αγριότητα της ανθρώπινης φύσης μέσα από την τραγική όσο και αστεία ιστορία δύο αντίζηλων αδερφών.
Τη Μεγάλη χίμαιρα του Μ. Καραγάτση, ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα και πιο ερωτικά μυθιστορήματα του συγγραφέα, παρουσιάζει για πρώτη φορά ο σκηνοθέτης και εγγονός του συγγραφέα, Δημήτρης Τάρλοου, σε διασκευή του ποιητή Στρατή Πασχάλη. Πρόκειται για ένα αστικό μυθιστόρημα με φόντο την κοσμοπολίτικη Σύρο, με πρωταγωνιστές μέλη μιας εφοπλιστικής οικογένειας και κεντρική ηρωίδα μια απελευθερωμένη Γαλλίδα και πραγματεύεται τις δύσκολες σχέσεις των ανθρώπων, τις πράξεις και τα πάθη τους, τη σχέση μας με το ονειρικό Άλλο.
Το έργο του Σίμελπφενιχ εκκινεί από τον μύθο του Ιδομενέα, του βασιλιά της Κρήτης, ο οποίος επιστρέφοντας από τον Τρωικό πόλεμο πέφτει σε μια τρομερή θύελλα. Μπροστά στον φόβο του θανάτου ορκίζεται στους θεούς να θυσιάσει το πρώτο ζωντανό πλάσμα που θα συναντήσει αν καταφέρει και φτάσει στην ακτή της πατρίδας. Μόνο που ο πρώτος που συναντά είναι ο ίδιος του ο γιος. Πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα θεατρική δομή με πρωταγωνιστές εννέα ανθρώπους που στιγμιαία διαμορφώνουν επιμέρους σύνολα για να μιλήσουν για φόβο του θανάτου και την ενστικτώδη ανάγκη να παραμείνει κάποιος στη ζωή. Χρησιμοποιώντας ένα είδος Χορού του αρχαίου δράματος η καλλιτεχνική ομάδα συλλογίζεται δημοσίως όλα τα μεγάλα ερωτήματα που βασανίζουν τον άνθρωπο.
Ο νεότερος σκηνοθέτης που έχει ανεβάσει ποτέ παράσταση στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου είναι ο εικοσιεξάχρονος Δημήτρης Καραντζάς ο οποίος ανοίγει το Φεστιβάλ Επιδαύρου φέτος με την Ελένη του Ευριπίδη. Ένας νεανικός θίασος παρουσιάζει μια παράσταση όπου δεν υπάρχει μία Ελένη, ένας Μενέλαος αλλά μετά τον πρώτο μονόλογο της Ελένης, που λέγεται από όλους, μέσα από τον χορό ξεπηδάνε όλοι οι χαρακτήρες με την εξέλιξη του έργου. Στη μόνη τραγωδία με αίσιο τέλος, η πραγματική Ελένη δεν πήγε ποτέ στην Τροία αλλά ζει στην Αίγυπτο, όλα ήταν ένα παιχνίδι των θεών.
Η Ρούλα Πατεράκη μεταφέρει στο θέατρο το εμβληματικό κείμενο του Θουκυδίδη, για τον αιματηρότερο πόλεμο μεταξύ των ελληνικών κρατών της αρχαιότητας, σκηνοθετώντας το ως ένα έργο εν εξελίξει. Η τολμηρή παράσταση, με βασικό ερμηνευτή τον Δημήτρη Λιγνάδη, εξετάζει τα γεγονότα με άξονα την Αθηναϊκή Δημοκρατία και επίκεντρο τον Περικλή και αποκορύφωμα τον Επιτάφιο, τον οποίο εκφώνησε ο μεγάλος πολιτικός σε μια Αθήνα που μαστιζόταν από τον λοιμό και τις ταραχές.
© 2012 - 2023 · All Rights Reserved · Flows on Magma Framework
