Quantcast

5 αλλόκοτα videogames-διαμαντάκια που θα σας κάνουν να θέλετε να επεκτείνετε την καραντίνα σας

Επειδή κατά βάθος όλοι έχουμε βαρεθεί να παίζουμε τα ίδια και τα ίδια

Εντάξει, όλοι είπαμε ότι θα διαβάσουμε βιβλία στην καραντίνα, αλλά μεταξύ μας τώρα, ή Michael Jordan βλέπαμε ή προ-αποκαλυπτικό Masterchef. Οπότε ποια είναι η επόμενη λύση αν όχι τα video games; Το Nerdcult διαλέγει 5 μυστήρια, αλλοπρόσαλλα και υπέροχα αλλόκοτα παιχνίδια για να τσιμπήσουν τόσο οι gamers όσο και οι μη-gamers. Ασ’ το το Εκκρεμές του Φουκώ για την επόμενη καραντίνα.

The Return of Obra Dinn

Αν έχετε βαρεθεί να παίζετε παιχνίδια στα οποία είστε κάποιος παντοδύναμος μάγος, ή κάποιος αιμοβόρος πολεμιστής, ίσως ήρθε η ώρα να παίξετε ένα παιχνίδι στο οποίο είστε κάποιου είδους ασφαλιστής χρονοταξιδιώτης.

Στον δίχρωμο κόσμο του Return of Obra Dinn, έναν περίεργο συνδυασμό γραφικών Amstrad ή Commodore 64 με σημερινά 3D γραφικά, προσπαθείτε να λύσετε το μυστήριο του θανάτου όλων των επιβατών ενός πλοίου. Ανακαλύπτωντας στοιχεία, ο ερευνητής που χειρίζεστε οδηγείται σε καινούρια στοιχεία ακούγοντας μικρά αποσπάσματα από τα τραγικά γεγονότα που προηγήθηκαν και αποκρυπτογραφώντας κάθε σκηνή θανάτου, με έναν εντελώς ξεχωριστό και πρωτότυπο mystery solving μηχανισμό, ίσως τον καλύτερο που έχετε συναντήσει σε παιχνίδι.

Παιχ’το αν σου αρέσουν: Ο Σέρλοκ Χολμς, ο Lovecraft, το καλό sound design και τα ασφαλιστήρια

Μην το παίξεις αν σου αρέσουν: Τα παιχνίδια με έντονη δράση, να μην κρατάς σημειώσεις και τα χρώματα

Four Last Things

Για να κερδίσεις σ’αυτό το παιχνίδι πρέπει να κάνεις 7 θανάσιμα αμαρτήματα. Ναι, και τα 7. Κι αν αυτό δεν είναι αρκετά περίεργο, το παιχνίδι διαδραματίζεται όλο μέσα σε ένα κολάζ από αναγεννησιακούς πίνακες. Οι χαρακτήρες κινούνται μέσα σ’αυτούς σαν να έχουν αποδράσει από κάποιο animation του Terry Gilliam για τους Monty Python, καθώς και το χιούμορ του παιχνιδιού και οι γρίφοι του, θυμίζουν έντονα τους βρετανούς μάστερ του σουρεαλισμού.

Παιχ’το αν σου αρέσουν: Το Monkey Island, ο Ιερώνυμος Μπος και το αρψίχορδο

Μην το παίξεις αν σου αρέσουν: ο κυβισμός, τα first person shooters, η σοβαρότητα

Papers, Please

Από τον Lucas Pope (δημιουργό του Obra Dinn, βλέπε πάνω) ένα παιχνίδι που κάνει τον υπάλληλο ασφαλιστικής να μοιάζει με τον σπάιντερμαν. Στο Papers, Please, είστε ελεγκτής διαβατηρίων μιας δυστοπικής δικτατορίας (αν και πιθανώς οι τοπικές αρχές να μην την ονόμαζαν έτσι) που ψάχνετε για λάθη στα ταξιδιωτικά έγγραφα των πολιτών. Κι αν το καλοσκεφτείς, ο Spider-Man μπορεί να έχει τη δύναμη να σε σώσει από ένα φλεγόμενο κτίριο, αλλά ένας δημόσιος υπάλληλος έχει τη δύναμη να σε στείλει σε 5-6 διαφορετικά κτίρια μέσα σε μια μέρα, οπότε στο τέλος τι είναι πιο συναρπαστικό;

Ο θρίαμβος της γραφειοκρατίας σε ένα video game που στην πραγματικότητα είναι πολύ λιγότερο βαρετό από όσο ακούγεται – και ας μη γελιόμαστε, δεν θα μπορούσε να ακούγεται περισσότερο βαρετό. Η παρατηρητικότητα και οι δύσκολες αποφάσεις που θα πάρεις σε αυτή τη θέση μικρού θεού, έχουν αντίκτυπο και στην προσωπική σου μίζερη ζωή, πχ. αγοράζοντας μερικά καυσόξυλα από τα λαδώματα που θα δεχτείς.

Παιχ’το αν σου αρέσουν: Ο εντοπισμός λεπτομερειών, η κρατική μηχανή και η πρωτοκόλληση εγγράφων

Μην το παίξεις αν σου αρέσουν: τα παιχνίδια με γρήγορα αυτοκίνητα, να πληρώνεσαι για να κάνεις δουλειά γραφείου και η ατομική ευθύνη

Untitled Goose Game

Peace was never an option! Έχετε δει το meme, παίξτε και το παιχνίδι. Ανοίξτε πόλεμο με την ανθρωπότητα σ’αυτόν τον προσομοιωτή χήνας, όπου μοναδικός σκοπός σας είναι να ενοχλήσετε τους άλλους. Πώς να μην αγαπήσεις ένα παιχνίδι στο οποίο υπάρχει ειδικό κουμπί με το οποίο κρόζεις τρομάζοντας τους ήσυχους περαστικούς;

Σε μια σειρά από ανίερα puzzles που λύνονται με περισσότερους από έναν τρόπους, η πρωταγωνίστρια χήνα καλείται να κλέψει ζαρζαβατικά, να διαταράξει την ησυχία και γενικότερα να σπάσει μπάλες. Αν πάντα ονειρευόσασταν να το κάνετε αυτό χωρίς επιπτώσεις, τώρα μπορείτε!

Παιχ’το αν σου αρέσει: Το χάος, η καταστροφή, τα πουλερικά

Μην το παίξεις αν σου αρέσουν: Οι «κοινωνικές» ταινίες, η τακτικότητα, οι άνθρωποι

Disco Elysium

Το Disco Elysium βγήκε πέρσι από το πουθενά. Άπειρα βραβεία αργότερα, αυτό το απίστευτα πρωτότυπο, περίεργο και απίστευτα δύσκολο να περιγράψεις σε κάποιον παιχνίδι, άλλαξε τον κόσμο των video games. Συνδυάζοντας στοιχεία adventure game και RPG αλλά κάνοντάς τα στην πράξη αγνώριστα, το παιχνίδι σε οδηγεί να διαλέξεις για τον ήρωά σου skills όπως η ενσυναίσθηση και το savoir faire, με μια ιστορία που περιλαμβάνει δολοφονίες, ταξικό πόλεμο, φιλοσοφία και μπόλικη ενδοσκόπηση, για να λύσεις ένα μυστήριο, αλλά πολύ περισσότερο για να εξερευνήσεις τον γεμάτο βάθος και μαύρο χιούμορ κόσμο του.

Το σωστό και το λάθος δεν έχει τόση σημασία. Κατά τη διάρκεια της έρευνάς μου, ο ντετέκτιβ/πρωταγωνιστής είχε ως αποστολή να βρει ένα ιδιαίτερα λυπητερό τραγούδι για να τραγουδήσει σε καραόκε, να λύσει μια απεργία βοηθώντας ή τους απεργούς ή τους απεργοσπάστες και σε κάποια στιγμή οι επιλογές μου τον οδήγησαν στο να παραιτηθεί από την αστυνομία και να ασχοληθεί με τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό.

Το παιχνίδι αυτό έχει πολύ διάβασμα. Κάθε απόφαση που παίρνεις μπορεί να σε οδηγήσει στο άνοιγμα ενός κειμένου, μεγαλύτερου κι από αυτά που γράφει ο Αλεκσάντερ Πλατς όταν του αρέσει μια ταινία (SHOTS FIRED!) Τα κείμενα και οι επιλογές που σου δίνονται είναι απολαυστικά. Πέρα όμως από το –μπόλικο- text, καταφέρνει να έχει μια απίστευτα υποβλητική και ενιαία αισθητική στο artwork και τη μουσική του.

Παιξ’το αν σου αρέσει: ο σουρεαλισμός, το διάβασμα, η πάλη των τάξεων

Μην το παίξεις αν σου αρέσει: η γραμμική αφήγηση, το fifa 95’ και το κοκορέτσι

Best of internet