Έφτασε και φέτος αυτή η εποχή του χρόνου, φίλες και φίλοι. Είναι Νοέμβριος, άρα έχει Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Γιατί μπορεί ο καιρός να έχει τρελαθεί (sic), αλλά τουλάχιστον γνωρίζουμε ότι οι εποχές παραμένουν στην θέση τους μέσα από τα κινηματογραφικά φεστιβάλ. Όλοι το ξέρουν ότι το φθινόπωρο ξεκινάει αρχές Σεπτέμβρη με Φεστιβάλ Μικρού Μήκους Δράμας και τελειώνει εκεί προς τα μέσα-τέλη Νοεμβρίου με το κρύο και την υγρασία να περονιάζουν στη Σαλούγκα.
Όσοι κι όσες το έχουν επισκεφτεί, γνωρίζουν ότι οι αποθήκες του λιμανιού, η αίθουσα του Ολύμπιον και τα μπαρ του κέντρου ήταν ένα θαυμαστό οικοσύστημα με κέντρο της ζωής του την κινηματογραφική εμπειρία και χίλιες μορφές κοινωνικότητας να ανθίζουν γύρω από αυτήν. Τα προηγούμενα δύο χρόνια, το ΦΚΘ έκανε ζιγκ ζαγκ ανάμεσα σε θερινές αίθουσες και streaming πλατφόρμες, επιχειρώντας να ψηλαφήσει το πώς μπορεί να μοιάζει ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ σε συνθήκες αντι-κανονικότητας. Φέτος δεν έχει να αντιμετωπίσει τα λοκτάουν του 2020 και του 2021, αλλά παραμένει υβριδικό, προσαρμοσμένο στην αναπόφευκτη συνύπαρξη του physical με τον digital χώρου.
Από τις 3 μέχρι τις 13 Νοεμβρίου, λοιπόν, το φεστιβάλ θα προβάλει 199 μεγάλου μήκους ταινίες (ο σύλλογος φίλων της συμμετρίας το ευχαριστεί γι’ αυτό) στις σκοτεινές αίθουσες και την streaming πλατφόρμα του, κι εμείς θα βρισκόμαστε πάλι εκεί για φουλ κομπλέ κινηματογραφική ανταπόκριση μέσα από άρθρα, συνεντεύξεις και βίντεο από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης στα social media του Nerdcult και το γκρουπ του ΒΙΝΤΕΟ ΚΛΑΜΠ. Προς το παρόν, όμως, ας μιλήσουμε για τις ταινίες και το πρόγραμμα.
Μπορείτε να βρείτε το αναλυτικό ωρολόγιο πρόγραμμα των φυσικών προβολών του φεστιβάλ στην επίσημη σελίδα του, ενώ η προπώληση των εισιτηρίων ξεκινάει αύριο, Τρίτη 1 Νοεμβρίου, στο www.filmfestival.gr. Κι επειδή ήδη ακούμε να ρωτάτε “ναι, αλλά τι να δω απ’ όλα αυτά”, σας έχουμε ετοιμάσει μια λίστα με τις 20 ταινίες που πρέπει να βάλετε στην (φανταστική ή πραγματική) ατζέντα σας αν σκοπεύετε να βρεθείτε στην Θεσσαλονίκη τις επόμενες μέρες.
Ας ξεκινήσουμε με τους πιο ηχηρούς τίτλους. Το φεστιβάλ λοιπόν έχει ανακοινώσει πως ξεκινά με το ημι-αυτοβιογραφικό The Fabelmans του daddy Steven Spielberg που απέσπασε πρόσφατα το βραβείο κοινού στο Φεστιβάλ του Τορόντο και βάζει πλώρη για τα Όσκαρ. Ταινία λήξης από την άλλη θα είναι το Corsage της Marie Kreutzer για την αυτοκράτειρα Σίσσυ που μόλις κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λονδίνου.
Κατά τ’ άλλα, η πιο πολυαναμενόμενη πρεμιέρα είναι μάλλον το The Whale του Daren Aronofsky που προκάλεσε μέγα σούσουρο φέτος στη Φεστιβάλ Βενετίας, ενώ αξίζει να σημειώσουμε πως ο πάντα αγαπημένος του ελληνικού κοινού, Fatih Akin, έρχεται Θεσσαλονίκη με τη νέα ταινία του που ονομάζεται Rhinegold.
Βέβαια, όπως έχουμε πει πολλές φορές στο παρελθόν, σε ένα φεστιβάλ αξίζει περισσότερο να τσεκάρεις ταινίες που βρίσκονται λίγο πιο έξω από το mainstream ραντάρ και που ίσως δυσκολευτείς να βρεις υπό άλλες συνθήκες. Μια τέτοια περίπτωση είναι το War Pony, σκηνοθετικό ντεμπούτο της ηθοποιού Riley Keough για το οποίο βραβεύθηκε με Camera d’Or στις Κάννες. Από εκεί έρχεται και το Boy from Heaven του Tarik Saleh με βραβείο σεναρίου, αλλά και τα Eight Mountains των Felix van Groeningen και Charlotte Vandermeersch που πήρε το βραβείο της επιτροπής.
Η φουρνιά από τις Κάννες (μεγάλη φέτος) κλείνει με το The Worst Ones των Lise Akoka/Romane Gueret (πήρε το βραβείο Un Certain Regard) και το The Five Devils της Lea Mysius που επιστρέφει στην σκηνοθεσία μετά το ενδιαφέρον Ava του 2017. Και τέλος, έχουμε το A Love Song του Max Walker-Silverman που έκανε πρεμιέρα στο Σάντανς με διθυράμβους (εμείς το είδαμε Βερολίνο και μας άρεσε πολύ).
Και φυσικά, κινηματογραφικό φεστιβάλ σημαίνει πως έχουμε νέες ταινίες από μερικούς εκ των πιο ενδιαφερόντων δημιουργών αυτή τη στιγμή στον κόσμο. Μια τέτοια περίπτωση είναι ο Peter Strickland, και χαιρόμαστε πολύ που το ΦΚΘ διοργανώνει μια ρετροσπεκτίβα για το έργο του, όπως και για το ότι θα προβάλει τη νέα ταινία του, Flux Gourmet, που είδαμε στο Φεστιβάλ Βερολίνου. Το ίδιο ισχύει και για τη Joanna Hogg, σταθερή αξία στο φεστιβάλ πλέον, η οποία θα παρουσιάσει σε πανελλήνια πρεμιέρα το The Eternal Daughter που έπαιξε φέτος στη Βενετία.
Κατά τ’ άλλα, αφού μιλάμε για προσωπικές αδυναμίες, επιλέγουμε να εστιάσουμε στο αλλόκοτα ξεκαρδιστικό Incredible Βut True του θεόμουρλου Quentin Dupieux, το Something in the Dirt των συνήθων υπόπτων του λαβκραφτικού τρόμου Justin Benson και Aaron Moorhead, το Pacifiction του Καταλανού enfant terrible Albert Serra, και το Walk Up του Κορεάτη Hong Sang-Soo που ξεπετάει τις ταινίες με ρυθμούς πολυβόλου τα τελευταία χρόνια.
Και τέλος, το φεστιβάλ φημίζεται για τα μερακλίδικα αφιερώματά του, οπότε πάμε να ρίξουμε μερικές ματιές στο παρελθόν. Ας ξεκινήσουμε με Θόδωρο Αγγελόπουπολο, μιας και με αφορμή τα 10 χρόνια από τον θάνατό του το ΦΚΘ στήνει ένα αφιέρωμα με τον γενικό τίτλο Αναπαράσταση, το οποίο περιλαμβάνει μια ειδική έκδοση, δύο εκθέσεις και κυρίως μια καθολικά προσβάσιμη σπέσιαλ προβολή της αριστουργηματικής ομώνυμης ταινίας από το 1970.
Επίσης, από το πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα στον κινηματογράφο των αυτοχθόνων ξεχωρίζουμε δύο ταινίες που αξίζει να τσεκάρετε: το Bedevil της Αυστραλιανής ιθαγενούς Tracey Moffatt και το θρυλικό φιλμ The Exiles του Kent Mackenzie για τη ζωή των νεαρών Native Americans στο Λος Άντζελες. Και κλείνουμε με το It Rains in My Village, μια ταινία από το αφιέρωμα στον Aleksandar Petrovic, έναν από τους επιφανέστερους εκπροσώπους του γιουγκοσλάβικου μαύρου κύματος των 60s. Τα μερακλίδικα βαλκανικά αφιερώματα, άλλωστε, είναι μια ακλόνητη σταθερά του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
