Quantcast

Oscars 2020: Τα 10+1 απαράδεκτα σνομπαρίσματα για τα οποία η Ακαδημία θα είναι υπόλογη στην Ιστορία

Αυτά καλό είναι να μην γίνονται

Αλέξανδρος Παπαγεωργίου

16 Ιανουαρίου 2020

Αν κάποιος θέλει να αναζητήσει την δικαιοσύνη, φίλες και φίλοι, τότε ίσως δεν είναι κι η καλύτερη ιδέα να το κάνει στα Όσκαρ. Ναι, τα βραβεία της Ακαδημίας είναι άδικα – γιατί είναι κι ο κόσμος ο ίδιος άδικος. Επίσης, όπως μας ενημερώνουν πληθώρα από ελληνικά comments σε social media, τα Όσκαρ είναι στημένα, κατευθυνόμενα, εξυπηρετούν συμφέροντα, ευνοούν τη Νέα Τάξη Πραγμάτων, προετοιμάζουν τον ερχομό του Αζαθώθ. Και μπορεί ενίοτε τα βραβεία να διορθώνουν μόνα τους τις αδικίες τους, όπως πέρσι με τον Spike Lee και φέτος με τον David Lynch, αλλά ο κανόνας είναι κανόνας.

Οι φετινές υποψηφιότητες των Όσκαρ, λοιπόν, ανακοινώθηκαν στην αρχή της βδομάδας. Αν έχουμε να εντοπίσουμε κάτι αληθινά ενδιαφέρον σ’ αυτές τις υποψηφιότητες, είναι ο τρόπος που μοιάζουν να αντανακλούν τις εξελίξεις και τις αναδιαρθρώσεις στο ίδιο το πεδίο της κινηματογραφικής παραγωγής και διανομής. Πρώτα απ’ όλα, αξίζει να σημειωθεί πως ο μεγαλύτερος νικητής της βραδιάς ήταν το Netflix. Για πρώτη φορά, έχουμε μια streaming πλατφόρμα που καταφέρνει να συγκεντρώσει περισσότερες υποψηφιότητες (24 συνολικά) από κάθε κινηματογραφικό στούντιο. Και σκεφτείτε ότι, αν πριν μερικά χρόνια μιλάγαμε για έναν χαμηλής έντασης πόλεμο, πλέον μιλάμε για δύο βιομηχανίες που βρίσκονται σε ανοιχτό ανταγωνισμό μεταξύ τους.

Εκτός αυτού, όμως, είδαμε και μια μεγάλη τάση συγκεντροποίησης των υποψηφιοτήτων σε μεγάλους παίχτες, βαρύγδουπες παραγωγές και Oscar darlings. Το Joker είχε 11 υποψηφιότητες, ενώ τα 1917, Once Upon a Time in Hollywood και The Irishman μάζεψαν από 10. Παράλληλα, την ώρα που παρατηρήθηκε ένα πισωγύρισμα όσον αφορά μη-λευκούς ή/και μη-άντρες υποψηφίους, η Ακαδημία στράφηκε ξανά σε αγαπημένα της πρόσωπα, όπως ο Al Pacino, o Anthony Hopkins κι ο Tom Hanks. Ουσιαστικά, αν υπήρχε μια έκπληξη στην βραδιά, αυτή ήταν η τεράστια επιτυχία του Parasite που απέσπασε 6 υποψηφιότητες σε μείζονες κατηγορίες. Συνολικά, θα λέγαμε ότι οι περισσότερες υποψηφιότητες μοιράστηκαν στα γνωστά λημέρια: ιστορικά δράματα, πολεμικά έπη, βιογραφίες, prestigious παραγωγές, κυριλέ ταινίες, καταξιωμένοι δημιουργοί.

Αν οι φετινές υποψηφιότητες σας φαίνονται πιο χλιαρές ή βαρετές σε σύγκριση με τα τελευταία 2-3 χρόνια, ναι, είναι. Η αλήθεια είναι πως τα Όσκαρ έμοιαζαν να γίνονται κάπως πιο απρόβλεπτα πρόσφατα, ανοίγοντας όλο και περισσότερο το πεδίο ενδιαφερόντων τους όσον αφορά την κινηματογραφική σούμα της χρονιάς. Έτσι, όσο να πει κανείς, μας χαροποιούσε που βλέπαμε περισσότερες ανεξάρτητες, μικρές ή arthouse ταινίες να παίρνουν υποψηφιότητες στις μεγάλες κατηγορίες (παρόλο που στο τέλος κυριαρχούσε πάλι η παράδοση). Ενδεικτικά, είχαμε Get Out, Captain Fantastic, Lady Bird, The Florida Project, First Reformed, Moonlight, Three Billboards, Hell or High Water, The Favourite, Manchester By The Sea, The Disaster Artist, At Eternity’s Gate. Φέτος, από την άλλη, ήταν μάλλον ελάχιστες οι υποψηφιότητες που πήγαν σε ταινίες ανεξάρτητων στούντιο σαν την Α24 ή την Annapurna ή έστω σε θυγατρικές μεγάλων στούντιο που ειδικεύονται σε ταινίες μικρότερης κλίμακας όπως η Focus και η Fox Searchlight.

Προφανώς, η είσοδος μιας ταινίας στις υποψηφιότητες των Όσκαρ είναι μια διαδικασία που αφορά περισσότερο την ίδια την εμπορική-βιομηχανική φύση του μαζικού σινεμά (όπως εξηγεί πολύ όμορφα κι απλά ο Boots Riley), αλλά το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικά σαφές και ορατό: φέτος, για άλλη μια χρονιά, είχαμε κάμποσες ταινιάρες που σνομπαρίστηκαν οικτρά από την Ακαδημία. Για να μην τα πολυλογούμε, λοιπόν, τα βάλαμε κάτω και διαλέξαμε τις 10 πιο χτυπητές αδικίες των φετινών οσκαρικών υποψηφιοτήτων.

Uncut Gems

Τι πήρε: Τίποτα απολύτως, παρ’ όλο το hype που είχε συγκεντρώσει ο Adam Sandler.

Τι έπρεπε να πάρει: Σίγουρα μια υποψηφιότητα για τον προαναφερθέντα (ο οποίος, επαναλαμβάνουμε, είναι πολύ καλός δραματικός ηθοποιός), αλλά θα θέλαμε και μια υποψηφιότητα σκηνοθεσίας για τους υπέροχα τσιτωμένους αδερφούς Safdie.

Midsommar

Τι πήρε: Τίποτα, αν και η Florence Pugh απέσπασε μια υποψηφιότητα για τον ρόλο της στο Little Women της Greta Gerwig.

Τι έπρεπε να πάρει: Οτιδήποτε, έτσι για την αναγνώριση – και κυρίως για εκδίκηση που πέρσι σνομπαρίστηκε τόσο άδικα η Toni Collette για την ερμηνεία της στο Hereditary.

The Lighthouse

Τι πήρε: Μια υποψηφιότητα για διεύθυνση φωτογραφίας, πράγμα απόλυτα δίκαιο.

Τι έπρεπε να πάρει: Οπωσδήποτε υποψηφιότητες ερμηνείας, οι Robert Pattinson και Willem Dafoe ήταν απίστευτοι.

The Farewell

Τι πήρε: Περιέργως, τίποτα.

Τι έπρεπε να πάρει: Ήταν ένα ξεκάθαρο festival favourite όλη την χρονιά, οπότε πολύς κόσμος περίμενε μια υποψηφιότητα σεναρίου για την Lulu Wang ή μια υποψηφιότητα ερμηνείας για την Awkwafina.

Us

Τι πήρε: Νάδα.

Τι έπρεπε να πάρει: ΟΚ, λογικό να μην έχει το hype του Get Out (αν και εμάς μας άρεσε περισσότερο), αλλά μια υποψηφιότητα για την Lupita Nyong’o έπρεπε κατά γενική ομολογία να υπάρχει.

Booksmart

Τι πήρε: Τίποτα.

Τι έπρεπε να πάρει: Το αντίστοιχο του περσινού σνομπαρίσματος του Eighth Grade, αν θέλετε. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι υποψήφιο για το φουλ έξυπνο σενάριό του.

The Souvenir

Τι πήρε: Μηδέν.

Τι έπρεπε να πάρει: Κι εδώ, παρομοίως, το μεγάλο του ατού ήταν το τρομερό σενάριο της Joanna Hogg.

In Fabric

Τι πήρε: Ε, προφανώς τίποτα.

Τι έπρεπε να πάρει: Εντελώς out there πρόταση, αλλά κάποια στιγμή πρέπει επιτέλους να αναγνωριστεί το σκηνοθετικό μεγαλείο του Peter Strickland.

Portrait of a Lady on Fire

Τι πήρε: Τίποτα.

Τι έπρεπε να πάρει: Οπωσδήποτε μια υποψηφιότητα καλύτερης διεθνούς ταινίας (όπως λέγεται πλέον η πρώην κατηγορία της ξενόγλωσσης), το λιγότερο.

The Last Black Man in San Francisco

Τι πήρε: Ούτε εδώ είχαμε κάτι.

Τι έπρεπε να πάρει: Έπαιξε γενικά ένα σνομπάρισμα μαύρου σινεμά φέτος (πουθενά τα Us, Waves, Queen and Slim), αλλά εδώ θα μπορούσαμε κάλλιστα να έχουμε μια υποψηφιότητα σεναρίου για την πυκνή και σύγχρονη γραφή του Joe Talbot.

Knives Out

Τι πήρε: Υποψηφιότητα πρωτότυπου σεναρίου, ΟΚ.

Τι έπρεπε να πάρει: Υποψηφιότητα για την Ana de Armas, που ήταν εκπληκτική.

Best of internet