Κάποτε ο βετεράνος Άγγλος αστέρας Γκάρι Λίνεκερ, είχε προβεί σε μια δήλωση τόσο μεγάλης βαρύτητας, που μνημονεύεται ακόμα και σήμερα στα ποδοσφαιρικά κουσκουσάκια, είτε ατόφια, είτε παραφρασμένη. Συγκεκριμένα είχε πει πως “Το ποδόσφαιρο είναι ένα απλό άθλημα: 22 παίκτες κυνηγούν μια μπάλα για 90 λεπτά και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί”, τονίζοντας την σκληράδα και την βαριά φανέλα που επεδείκνυαν διαχρονικά τα “πάντσερ” για να κατακτούν τους τίτλους. Επειδή όμως η Γερμανία τα τελευταία χρόνια δείχνει να είναι η σκιά του παρελθόντος της, με συνεχόμενες αποτυχίες στις μεγάλες διοργανώσεις, η συγκεκριμένη δήλωση θα μπορούσε να παραφραστεί και το όνομα της Γερμανίας να αντικατασταθεί με αυτό της Ρεάλ Μαδρίτης. Ειδικά αν κρίνουμε από την φετινή κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ, η βασίλισσα της Ευρώπης αξίζει δικαιωματικά τον τίτλο της ανίκητης ομάδας (και της βασίλισσας του καρδιοχτυπήματος με τις ανατροπές της, όπως σίγουρα ένιωσαν όσοι την επέλεξαν στην Stoiximan). Στο πιο μπούμερ Τσάμπιονς Λιγκ των τελευταίων ετών, στο Τσάμπιονς Λιγκ που μίλησαν οι φανέλες και σίγησαν τα πετροδόλαρα, η Ισπανική ομάδα έκανε τον θεσμό που όλοι αγαπήσαμε να μοιάζει με προσωπική υπόθεση. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτή η ομάδα που άφησε το στίγμα της στην διοργάνωση. Πάμε να θυμηθούμε λοιπόν τις Top στιγμούλες της λαμπρότερης ποδοσφαιρικής γιορτής στην Ευρώπη από την χρονιά που μας πέρασε. [break height=50] ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΗΣ ΒΙΓΙΑΡΕΑΛ [break height=50] Ο σωστός ο μπούμερ όταν ακούει Βιγιαρεάλ, ευφραίνεται η καρδία του. Κι αυτό συμβαίνει όχι γιατί κατέκτησε το περσινό Γιουρόπα Λίγκ κόντρα στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ούτε επειδή είναι μια πόλη στον πληθυσμό της Κατερίνης που με κάποιον τρόπο καταφέρνει να πρωταγωνιστεί. Ευφραίνεται η καρδία του γιατί του έρχεται συνειρμικά στο μυαλό ο Ρικέλμε, ο Φορλάν, ο Μάρκος Σέννα και όλη αυτή η υπερμπαλαδόρα λατινοφουρνιά που έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ το 2006. Κι αν η Άρσεναλ μπορεί να θεωρηθεί ένας βατός αντίπαλος για να προχωρήσεις στους 4 του Τσου Λου, η Μπάγερν Μονάχου μοιάζει με ανάβαση στο Έβερεστ με κοντομάνικο. Κι αυτό έκανε η φετινή Βιγιαρεάλ. Με ένα ποδόσφαιρο εντελώς Έμερι, κατάφερε να αποκλείσει αρχικά την Γιουβέντους στους 16 της διοργάνωσης κάνοντας εμφατική διπλάρα στο Τορίνο και μετά είπε να γράψει ίσως την πιο χρυσή σελίδα της ιστορίας της αποκλείοντας την τεράστια Μπάγερν και μάλιστα ρίχνοντας της την χαριστική βολή στην έδρα της. Βέβαια στην συνέχεια βρήκε στο διάβα της την υπερηχητική Λίβερπουλ του Κλοπ, αλλά τέτοιο υπέροχο και μακρινό ταξίδι θα το ζήλευε μέχρι κι ο Καβάφης. [break height=50] Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΜΙΛΑΝ [break height=50] [break height=50] Σπίτι χωρίς Γιάννη και Τσάμπιονς Λιγκ χωρίς Μίλαν προκοπή δεν κάνουν. Και τα 7 χρόνια αναμονής των οπαδών της σε όλο τον κόσμο ήταν πολλά. Η Μίλαν επέστρεψε στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση μετά από 7 χρόνια, όσα δηλαδή και τα Τσάμπιονς Λιγκ που έχει κατακτήσει (βρίσκεται στην δεύτερη θέση της σχετικής λίστας πίσω μόνο από την Ρεάλ) και ευελπιστεί να καθιερωθεί για τα επόμενα…100. Η κορυφαία ομάδα της Ιταλίας, όσον αφορά τουλάχιστον τις επιτυχίες στην Ευρώπη, μπορεί να μην θύμισε σε τίποτα την Μίλαν του Μαλντίνι, του Νέστα και του Ιντζάγκι αλλά βροντοφώναξε πως είναι εδώ. Κατακτώντας και το πρωτάθλημα στην χώρα της μετά από πολλά χρόνια αναμονής, μόνο ανοδική μπορούμε να φανταστούμε την πορεία της από εδώ και στο εξής. [break height=50] ΤΟ ΠΕΤΡΟΔΟΛΑΡΙΑΚΟ ΦΙΑΣΚΟ ΤΗΣ ΠΑΡΙ [break height=50] [break height=50] Λες και είναι κάποιου είδους ουράνια τιμωρία για τα ποσά που δαπανώνται και την αδηφαγία των υπερπλούσιων ομάδων, που όταν αποφασίζουν να αγοράσουν ο,τι καλύτερο κινείται στην αγορά, καταλήγουν να τρώνε τα μούτρα τους. Έτσι την έπαθε η Ρεάλ με τους Γκαλάκτικος στις αρχές της νέας χιλιετίας που δεν κατάφερε να πάρει τσάμπιονς λιγκ με Ρονάλντο,Ζιντάν, Ραούλ, Μπέκαμ, έτσι την έπαθε και φέτος η Παρί με τους Γκαλάκτινος Νο2. Κι αν η Ρεάλ έχει μια δικαιολογία μιας και η ιστορία της στον θεσμό είναι τεράστια, για την Παρί Σεν Ζερμέν ο φετινός αποκλεισμός στους 16 της διοργάνωσης ήρθε σαν χαστούκι από τον Μπροκ Λέσναρ. Το πολυδιαφημισμένο τρίο Μέσι-Μπαπέ-Νευμάρ δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, ο Μπενζεμά έκανε τους Άραβες στην διοίκηση των Παριζιάνων να βλέπουν εφιάλτες και η Παρί Σεν Ζερμέν αποτέλεσε για άλλη μια χρονιά αντικείμενο χλεύης από τον φίλαθλο κόσμο, σχετικά με το βάρος της φανέλας της. [break height=50] ΤΟ ΔΙΠΛΟ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΠΕΡΝΑΜΠΕΟΥ [break height=50] [break height=50] Το να είσαι μια ομάδα από την φτωχότερη χώρα της Ευρώπης που λέγεται Μολδαβία και να συμμετέχεις στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, μπορεί να θεωρηθεί από μόνο του κατόρθωμα, ίσως κι ένα μικρό θαύμα. Φανταστείτε τώρα αυτή η ομάδα όχι μόνο να συμμετέχει στο Τσάμπιονς Λιγκ αλλά να κερδίζει και την πολυνίκη του θεσμού και μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης Ρεάλ Μαδρίτης. Και όχι μόνο να την κερδίζει αλλά να το κάνει και στην έδρα της. Η Σερίφ Τίρασπολ του δικού μας Γιώργου Αθανασιάδη, έκανε την Ευρώπη να παραμιλά, με τον διεθνή τερματοφύλακα να κατεβάζει ρολά στο Μπερναμπέου και να χαρίζει στην ομάδα του την πιο σπουδαία νίκη της ιστορίας της. Αξίζει να σημειωθεί φυσικά ότι στο ρόστερ της Σερίφ υπήρξε κι άλλος Έλληνας, ο Δημήτρης Κολοβός. Και φυσικά, όποιος τίμησε το συγκεκριμένο αποτέλεσμα στην Stoiximan εκείνη τη μέρα θα το αφηγείται και στα δισέγγονά του. [break height=50] Ο ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ ΣΤΟΥΣ ΟΜΙΛΟΥΣ [break height=50] [break height=50] Όπως τονίσαμε προηγουμένως, το να είσαι η Σέριφ Τίρασπολ και να συμμετέχεις απλά στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ είναι κάτι το σπουδαίο που θα’χεις να το διηγείσαι για χρόνια. Το να είσαι όμως η Μπαρτσελόνα, η ομάδα που έχει παίξει το πιο ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο στην εποχή μας και να αποκλείεσαι από έναν όμιλο με Ντιναμό Κιέβου και Μπενφίκα, ε δεν το λες και κατόρθωμα. Μετά την φυγή του Μέσι οι Μπλαουγκράνα έμοιαζαν να τα έχουν χαμένα, μέχρι να έρθει ο Τσάβι και να στρώσει κάπως την κατάσταση. Πάντως την ρετσινιά του αποκλεισμού από τους ομίλους μετά από τόσα χρόνια, δεν κατάφερε να την αποφύγει. [break height=50] Η ΜΥΘΙΚΗ ΡΕΑΛ ΚΑΙ ΟΙ ΑΚΟΜΑ ΜΥΘΙΚΟΤΕΡΕΣ ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ ΤΗΣ [break height=50] Και φυσικά, όποια γεύση και να μας άφησαν οι προηγούμενες ομάδες και τα κατορθώματα τους, τίποτα δεν μπορεί να ξεπεράσει το δέος που νιώσαμε σαν ποδοσφαιρόφιλοι με το έπος της Ρεάλ. Ή να το θέσουμε καλύτερα, τα έπη της Ρεάλ. Η Βασίλισσα της Ευρώπης απέδειξε περίτρανα για ποιον λόγο θεωρείται η μεγαλύτερη ομάδα του κόσμου και με συνεχόμενες ανατροπές κόντρα σε μεγαθήρια του θεσμού, κατάφερε εν τέλει να σηκώσει την κούπα με τα μεγάλα αυτιά και να κάνει 14 τα τρόπαια της. Με μεγάλο ηγέτη τον Καρίμαρο τον Μπενζεμά που δεν χάνει με τίποτα την φετινή χρυσή μπάλα, κέρδισε στον τελικό την υπερηχητική Λίβερπουλ του Γιούργκεν Κλοπ, αφού πρώτα απέκλεισε με μνημειώδη τρόπο Παρί, Τσέλσι και Μάντσεστερ Σίτυ. Αλλά…αυτό ήταν το πιο μπούμερ Τσου Λου των τελευταίων ετών.
