Στην αρχή ξεκινάς όπως όλοι από τα μαλακά, βλέπεις έναν Cronenberg σε τρυφερή ηλικία και επηρεάζεται βαθύτατα η αισθητική σου αντίληψη για την κινηματογραφική ηδονή. Μετά, επειδή έχεις προλάβει ακόμα τις βιντεοκασέτες ρημάζεις ένα ένα τα videoclub ψάχνοντας το πιο περίεργο, το πιο πρωτότυπο, το πιο άγριο εξώφυλλο βιντεοταινίας. Δεν διαβάζεις ποτέ την υπόθεση. Δεν σε ενδιαφέρει το σενάριο. Σε ενδιαφέρει να νιώσεις εκείνη την κλωτσιά στο στομάχι, εκείνη τη μπουνιά στο μάτι και εκείνο το μούδιασμα στον εγκέφαλο από τον αισθητικό πόνο. Θες να βρεις εκείνες τις εικόνες που τις βλέπεις τυχαία και ασυνείδητα στον ύπνο σου. Θες το ασύνδετο. Θες το άνευ νοήματος. Θες το παράλογο. Θες να νιώσεις ότι δεν είσαι ο μόνος ψυχανώμαλος σε αυτό τον κόσμο. Και έτσι βρίσκεσαι στο άνθος της νιότης σου ήδη εξαρτημένος. Τα χρόνια περνούν. Η εξάρτηση εκλεπτύνεται, το πάθος ωριμάζει, η δίψα όμως βαθαίνει. Έχεις απορρίψει τον mainstream κινηματογράφο εδώ και καιρό, αυτός είναι για να τρως πίτσες μαζί με το κορίτσι και για να προσπαθήσει να δώσει νόημα και λογική σε έναν α-νόητο και παράλογο κόσμο (μεταξύ μας ανάμεσα στα δύο προτιμάμε τον κινηματογράφο που είναι για να τρως πίτσες αγκαλιά με το κορίτσι). Και μεγαλώνεις. Και διαπιστώνεις που πήγαν εκείνες οι κλωτσιές που έτρωγε η αισθητική σου. Και μεγαλώνεις. Και το στομάχι έχει πλαδαρέψει. Και εκεί που όλα μοιάζουν μάταια σε αυτή τη ζωή. Και εκεί που νομίζεις ότι τα έχεις δει όλα. Και εκεί που νομίζεις ότι έχεις ταξιδέψει στα άκρα της κινηματογραφικής λουμπεναρίας έρχεται μια ταινία όχι απλά να σε κλωτσήσει, αλλά να σου βουτήξει το στομάχι και να το κάνει λάστιχο που χοροπηδάει. Η ταινία ονομάζεται “The E.T. Vagina” γερμανική παραγωγή του 1995 των αδελφών Ildiko και Siegfried Entinger οι οποίοι παίζουνε κιόλας. Η υπόθεση; Οι Extraterrestrials δεν μπορούν πια να κάνουν σεξ και έτσι ο αρχηγός τους αποφασίζει να στείλει μια θηλύκια ΕΤ προκειμένου να μάθει από τους ανθρώπους. Έτσι έρχεται στη Γη όπου πέφτει κάπου στο 1800 σε ένα πύργο που διάφοροι αριστοκράτες συνουσιάζονται και τους οποίους η ΕΤ τους παρακολουθεί. Αφού πρώτα δει ένα κλασσικό τετ α τετ άντρας γυναίκα της κεντρίζεται το ενδιαφέρον και πηγαίνει σε ένα δωμάτιο όπου μία νεαρή αυνανίζεται, η ΕΤ την αγγίζει αυτή τρομάζει αλλά μετά της αρέσει και τέλος πάντων έχουμε ένα κλασσικό λεσβιακό μέχρι που επίσης κλασσικά εμφανίζεται το αρσενικό και καθαρίζει και για τις δύο. Είναι και η πρώτη σκηνή της ταινίας όπου βλέπουμε την ΕΤ να κάνει σεξ και το πρώτο αισθητικό χτύπημα, το οποίο ασυνείδητα σε κάνει να θες να υπερασπιστείς το μεγαλεπήβολο έργο του Spielberg με το οποίο έκλαιγες μικρός. Σε ένα επόμενο στάδιο αρχίζεις να αναρωτιέσαι το βάθος της ανθρώπινης διαστροφής. Η οποία διαστροφή δεν είναι αν θα ερεθιστείς και θα αυνανιστείς με την ΕΤ, η οποία δεν είναι ότι κάποιοι ηθοποιοί το κάνουνε με έναν άλλο άνθρωπο που φοράει μια άθλια φόρμα και ένα κεφάλι του ΕΤ, αλλά η οποία διαστροφή είναι ότι κάποιοι επένδυσαν χρόνο και χρήματα για να φτιάξουν ένα πολιτιστικό προϊόν το οποίο πίστευαν ότι θα έχει ανταπόκριση. Η διαστροφή έγκειται στο ότι θα το βρουν και άλλοι ερεθιστικό όλο αυτό. Εκεί είναι το σημείο όπου το κρανίο σου αρχίζει να αποχωρίζεται την σπονδυλική στήλη, να υψώνεται, να ανεβαίνει 300 μέτρα πάνω από το έδαφος και να βγάζει μια θηριώδη κραυγή: “Αδέλφια μου αλήτες πουλιά!”. Τα πιο συνειδητά σου κομμάτια αρνούνται πεισματικά όμως να δεχτούν τέτοιου βάθους διαστροφή και θα την πολεμήσουν μέχρις εσχάτων. Αλλά ας γυρίσουμε στην ταινία η οποία συνεχίζεται με όλους τους κλασσικούς συνδυασμούς που βρίσκει κανείς σε ένα βαρετό πορνό και με τις χάλια τύπισσες και κυρίως τύπους να κάνουνε με πολύ χάλια τρόπο αυτό που γενικώς τουλάχιστον στις τσόντες υποτίθεται γίνεται καλά. Το δεύτερο αισθητικό αποκορύφωμα, η δεύτερη μεγάλη στιγμή της ταινίας και κατά τη γνώμη μου η κορυφαία σκηνή όχι μόνο στην ταινία αλλά σε ολόκληρο τον παγκόσμιο κινηματογράφο είναι η σκηνή όπου η ΕΤ διαπράττει πεολειχία. Διαβάσατε πολυ καλά. Μια τύπισσα με ένα κεφάλι σαν του ΕΤ διαπράττει πεολειχία. Το ξαναλέω. Βλέπουμε τον ΕΤ να διαπράττει πεολειχία. Είναι η στιγμή που πας πίσω την ταινία για να βεβαιωθείς ότι τα μάτια σου δεν κάνουνε πουλάκια, ότι δεν έχεις πέσει σε trance, ότι δεν βλέπεις ένα θρησκευτικό όραμα, ότι ήταν ρίγανη αυτό που έριξες στη χωριάτικη… Και το ξαναβλέπεις. Και τότε είναι που έρχεται το στριφογύρισμα σαν κάποιος να σε έχει αρπάξει από τα πόδια και να αρχίζει σιγά σιγά αλλα πολύ σιγα να σε στριφογυρνάει και που επιταχύνει ολοένα και πιο γρήγορα μέχρι να σταματάς πλέον να έχεις αντίληψη ότι στριφογυρνάς μέχρι να προσγειωθείς και να φας χώμα… Που έγκειται όμως το μεγαλείο αυτής της ταινίας; Τι είναι εκείνο το οποίο τη μετατρέπει από ένα απλό πορνοφίλμ τρίτης διαλογής σε μια ταινία αισθητικής τρομοκρατίας με πολλές προεκτάσεις; Εκ πρώτης όψεως δεν είναι κάτι άλλο πέραν από τη χρήση ενός pop symbol όπως ο ΕΤ σε μια πορνοφίλμ. Ωστόσο, οι καιροί μας απαιτούν άλλου τύπου αναγνώσεις. Πλάγιες, κάθετες, οριζόντιες, διαγώνιες, παράλληλες και 69… Πρώτον, έχουμε μία τεράστια στροφή με την απόδοση του ΕΤ ως θηλυκό. Στην κανονική ταινία αν και δεν αναφερόταν στα θέματα του φύλου νομίζω ότι ήταν εξαιρετικά σαφές ότι ο ΕΤ ήταν αρσενικός. Αυτή η τερατώδης, έως και νιχιλιστική προσέγγιση είναι ο βασικός δρόμος που απογειώνει το μετα-νοήμα αυτής της ταινίας. Απλούστατα διότι από ‘κει πέρα όλα μοιάζουνε λογικά. Είναι λογικό αφού ο ΕΤ έχει στήθη, αιδοίο και πρωκτό να τα χρησιμοποιούν. Είναι λογικό ο ΕΤ αφού έχει τα θηλυκά εξαρτήματα να αντιδρά μηχανικά με το συνεχώς ανέκφραστο πρόσωπο της μάσκας στις σεξουαλικές πράξεις των ανθρώπων. Είναι λογικό ο ΕΤ να μην έχει λόγο για αυτό που του συμβαίνει γιατί πρέπει να μάθει. Και τέλος και κυριότερο είναι πολύ λογικό αφού ο ΕΤ είναι γυναίκα να μην αναρωτιέται γιατί είναι γυναίκα. Θα μου πείτε εδώ. Μα πως είναι δυνατόν να γίνουν όλα αυτά σε ένα b-movie τσοντοφίλμ… Και θα σας πω εδώ. Δεν είναι δυνατόν. Αλλά εδώ ακριβώς βρίσκεται η ουσία. Επειδή ανάμεσα στα άλλα καταδεικνύεται ότι για να αναδειχτεί ένα περιεχόμενο χρειάζεται και η ανάλογη μορφή που θα του επιτρέψει να αναπνεύσει. Και σε όλη την ταινία εγείρονται συνεχώς ερωτήματα τα οποία όμως είναι αδύνατον να απαντηθούν. Συνεχώς ο θεατής αναρωτιέται πως είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό; Αλλά απάντηση δεν παίρνει. Δεν υπάρχει κανείς να του απαντήσει. Σας θυμίζει κάτι; Την καθημερινότητα σας ίσως; Πόσες φορές δεν μπορούσατε να δώσετε απάντηση σε όλα αυτά που σας βασανίζουν; Έτσι και το The ET Vagina. Στέκεται δίπλα στην πραγματικότητα όχι για να την εξηγήσει, αλλά για να την παρουσιάσει όσο πιο λάθος γίνεται κάνοντας τα ερωτήματα βασανιστικά και ως εκ τούτου εξωθώντας το θεατή σε μια μανιασμένη προσπάθεια να βρει απαντήσεις. Σαν γερμανική παραγωγή νομίζω έχει πάρει πολλά στοιχεία από τη μεγάλη παράδοση των γερμανών φιλοσόφων και φαίνεται. Όλα αυτά όμως είναι στο επίπεδο του αφηρημένου όπου ο κάθε τυχάρπαστος σκηνοθέτης μπορεί να κάνει παπάδες. Τα πράγματα όμως δυσκολεύουν όταν ο καλλιτέχνης καλείται να μιλήσει επί του συγκεκριμένου. Και εδώ η ταινία είναι κατά πολύ ανώτερη από τον εαυτό της, και αποτελεί κατά τη γνώμη μας την πιο ουσιώδη κριτική στην πορνοβιομηχανία για το πώς αυτή βλέπει, αντιλαμβάνεται και χρησιμοποιεί το γυναικείο σώμα. Ο ΕΤ εμφανίζεται σε όλη την ταινία άσχημος με μια γλοιώδη μαυροσκατουλί φόρμα να τυλίγει όλο του το σώμα, τα μόνα άθικτα σωματικά σημεία είναι τα προφανή: στήθος, αιδοίο, πρωκτός. Δεν υπάρχει κάτι άλλο. Η ταινία κάνει αυτό που είναι άρρητο στα υπόλοιπα πορνό ρητό. Σε κανένα πορνό δε θα δείτε να δηλώνεται ρητά ότι δεν μας ενδιαφέρουν άλλα σημεία του γυναικείου σώματος, απλά αγνοούνται. Εδώ είναι τόσο προφανής αισθητικά αυτή η απώθηση που γίνεται λόγος. Γίνεται κραυγή ενός φυλακισμένου στην εκμετάλλευση σώματος. Κραυγή εγκλεισμού και εκμετάλλευσης. Υπάρχει τέλος και ένα τρίτο επίπεδο ανάγνωσης, ακόμα πιο μοριακό αλλά και συνολικό ταυτόχρονα, το οποίο πηγαίνει στον ίδιο τον πυρήνα της πράξης της σεξουαλικής συνεύρεσης. Η επιλογή ενός άσχημου εξωγήινου στο χρώμα των σκατών τι άλλο υποδηλώνει για την σεξουαλική δραστηριότητα; Το αιώνια βρώμικο, το αιώνια ξένο, το αιώνια αλλοπρόσαλλο, το αιώνια σαγηνευτικό, το αιώνια προκλητικό, το αιώνια υπερβατικό γαμήσι. Την πράξη που είναι οικεία και ταυτόχρονα ξένη την ίδια στιγμή. Την πράξη που είναι βρώμικη και ταυτόχρονα καθαρή την ίδια στιγμή. Την πράξη που είναι πνευματική και ταυτόχρονα σωματική την ίδια στιγμή. Την πράξη που την ίδια στιγμή είσαι εσύ και ταυτόχρονα ο άλλος. Η πράξη αυτή λέγεται γαμήσι. Και η αισθητική του απόδοση σε αυτή την ταινία, μέσα στους περιορισμούς του χώρου και του χρόνου αγγίζει την τελειότητα. Μα καλά ρε μεγάλε που τα βλέπεις όλα αυτά στο “The ET Vagina”; Μπορεί να ρωτήσει κάποιος. Και ‘γω μπορώ να απαντήσω επίσης: Γιατί ρε μεγάλε, εσύ στην Τζοκόντα, τι ακριβώς βλέπεις;
