Είναι συχνό φαινόμενο για τις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες. Αν δεν πρόκειται για μια μεγάλη χολιγουντιανή παραγωγή, συχνά αργούμε να δούμε μια μικρότερη αμερικάνικη ταινία σε διανομή. Υπάρχει βέβαια ένα συγκεκριμένο μοτίβο εδώ. Οι αμερικάνικες ταινίες που προέρχονται από ανεξάρτητα στούντιο ή αποτελούν παραγωγές μικρού μπάτζετ συνήθως κάνουν πρεμιέρα στα μεγάλα διεθνή φεστιβάλ της χρονιάς όπως οι Κάννες και η Βενετία. Εκεί μπορεί να αποκτήσουν hype ή να κερδίσουν κάποιο βραβείο, κι έτσι βελτιώνονται οι πιθανότητες να φτάσουν σε περισσότερα μάτια ανά τον πλανήτη. Ακόμα περισσότερο, μπορεί να αποκτήσουν αυξημένες πιθανότητες για συμμετοχή στα Όσκαρ, κάτι που τους δίνει ακόμα μεγαλύτερο boost. Στην Ελλάδα, λοιπόν, πολύ συχνά βλέπουμε τέτοιες ταινίες λίγο πριν ή λίγο μετά τα βραβεία της Ακαδημίας, εκεί γύρω στο Φεβρουάριο. Έτσι έγινε και φέτος με δύο από τις καλύτερες ταινίες του 2019, οι οποίες όμως παίχτηκαν στην Ελλάδα τον Φεβρουάριο του 2020 έτσι ώστε να συμπέσουν με τα Όσκαρ. Η πρώτη ήταν το The Lighthouse του Robert Eggers κι η δεύτερη ήταν το Little Women της Greta Gerwig. Τελικά, καμία από τις δύο ταινίες δεν “θριάμβευσε” στα βραβεία. Το πρώτο ήταν υποψήφιο μόνο για Καλύτερη Φωτογραφία και το δεύτερο παρά τις 6 υποψηφιότητές του τελικά κέρδισε μόνο το βραβείο για Καλύτερα Κοστούμια. Ελάχιστη σημασία έχουν αυτά βέβαια. Μπορεί ο Φάρος και οι Μικρές Κυρίες να σνομπαρίστηκαν στα Όσκαρ, αλλά το σημαντικό είναι πως η επιτυχία ταινιών σαν αυτές αποτελούν έναν λόγο να είμαστε αισιόδοξοι για το ίδιο το μέλλον του σινεμά. Συνολικά, η μεγάλη εικόνα του Hollywood δεν είναι και τόσο καλή τα τελευταία χρόνια. Το μεγαλύτερο μέρος της mainstream κινηματογραφικής παραγωγής σήμερα αποτελείται από γιγάντια franchises, επίδοξα blockbusters, νοσταλγικά reboots, αμέτρητους υπερήρωες και ξαναζεσταμμένες εκδοχές παλαιότερων συνταγών. Την ίδια ώρα, οι streaming πλατφόρμες περιμένουν στη γωνία να μαζέψουν τα κομμάτια του σινεμά που βρίσκεται σε κρίση. Έτσι, έχουμε έναν όλο και μεγαλύτερο στραγγαλισμό του σινεμά που βρίσκεται εκτός της πεπατημένης, πόσο μάλλον του ανεξάρτητου ή φεστιβαλικού. Η δυσκολία για πολλές ταινίες να βρουν αίθουσα όλο και μεγαλώνει, ενώ σ’ έναν βαθμό γίνεται διακύβευμα κι η ίδια η βιωσιμότητα των φιλμ που δεν αποτελούν πολιτισμικά events και δεν φέρνουν υπερ-κέρδη. Με άλλα λόγια, εντάξει με τις ταινίες της Marvel ή του Christopher Nolan, αλλά τι θα γίνει με το σινεμά μικρότερης κλίμακας; Υπάρχει πλέον χώρος γι’ αυτό στη μεγάλη οθόνη; Ταινίες σαν το The Lighthouse και το Little Women αποδεικνύουν ότι, ναι, υπάρχει. Μιλάμε για φιλμ που δεν έχουν το μπάτζετ ενός blockbuster (παρότι περιλαμβάνουν γνωστούς ηθοποιούς) αλλά έχουν πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες να αγαπηθούν από το κοινό σε σχέση με μια μεγαλεπήβολη αλλά τετριμμένη χολιγουντιανή παραγωγή. Πρόκειται για φετινές ταινίες που έχουν όραμα, ταυτότητα και χαρακτήρα, αποδεικνύοντας πως ο κόσμος εμπιστεύεται το καλό σινεμά όταν του δίνεται η ευκαιρία να το ανακαλύψει. Για να γίνει αυτό όμως χρειάζεται ένα σύστημα παραγωγής και διανομής που δίνει χώρο σε τέτοιες ταινίες. Όσον αφορά το Little Women, η Sony έδειξε εμπιστοσύνη σε μια δημιουργό του ανεξάρτητου σινεμά σαν την Greta Gerwig προκειμένου να ζωντανέψει το κλασικό μυθιστόρημα της Louisa May Alcott. Αντίστοιχα, η Universal ανέλαβε τη διεθνή διανομή του The Lighthouse φέρνοντας την ταινία του Robert Eggers σε ένα πολύ μεγαλύτερο κοινό απ’ όσο θα μπορούσε μέσω του ανεξάρτητου στούντιο της Α24. Για την ιστορία, κι οι δύο ταινίες είχαν για εταιρία παραγωγής την Regency Enterprises, ακόμα κι η Αμερική ένα μικρό χωριό είναι όσον αφορά το σινεμά. Βέβαια, για να δουλέψει όλο αυτό χρειάζεται να έχουμε καλές ιδέες και καλά σενάρια από ταλαντούχους ανθρώπους σαν την Gerwig και τον Eggers. Κι ακόμα περισσότερο, πρέπει οι εν λόγω άνθρωποι να καταφέρνουν να επικοινωνούν με το πνεύμα της εποχής τους όσο καλά το κάνουν αυτοί. Το Little Women συνεχίζει την παράδοση του σύγχρονου γυναικείου σινεμά στο οποίο ούτως ή άλλος ήταν αφοσιωμένη η Gerwig με προηγούμενα έργα της σαν το Frances Ha και το Lady Bird. Από την άλλη, ο Eggers (στο The Lighthouse αλλά και στο The Witch) αποτελεί έναν από τους βασικότερους εκπροσώπους του μοντέρνου κινηματογραφικού τρόμου που απομακρύνεται από τα στερεότυπα του είδους και επιλέγει έναν πιο φιλόδοξο δρόμο έκφρασης, όπως έχουν κάνει κι ο Jordan Peele (του Get Out και του Us) ή ο Ari Aster (του Hereditary και του Midsommar). Για να το πούμε και με άλλα λόγια, τέτοιες ταινίες σαν τις Μικρές Κυρίες και τον Φάρο είναι η ελπίδα μας για το σινεμά του μέλλοντος. Αν δεν τις έχετε δει, μην χάσετε άλλο χρόνο. Αν τις έχετε δει, ευκαιρία να τις ξαναδείτε για να τις εκτιμήσετε περισσότερο. Κι οι δυο τους είναι ήδη διαθέσιμες στο Vodafone TV. Το Vodafone TV προσφέρει πλούσιο και αποκλειστικό περιεχόμενο και αποτελεί μια μοναδική λύση ψυχαγωγίας για όλους – μικρούς και μεγάλους. Κάθε μήνα, ο πλούσιος on demand κατάλογος του Vodafone TV ανανεώνεται με μεγάλες πρεμιέρες αμέσως μετά το σινεμά, αποκλειστικές δωρεάν νέες σειρές και ταινίες, ανατρεπτικά ντοκιμαντέρ και πολλά ακόμα διαθέσιμα τη στιγμή που τα θες και από όποια συσκευή επιθυμείς (τηλεόραση – κινητό ή και tablet).
