9 Αυγούστου 2014, στο Φέργκιουσον του Μιζούρι. Δυο νεαρά μαύρα αγόρια που περπατούν στη μέση του δρόμου διασταυρώνονται με τον Ντάρεν Ουίλσον, 28 χρονών, λευκό και αστυνομικό, ο οποίος τους ζητάει να ανέβουν στο πεζοδρόμιο. Κάπου εκεί, η φάση στράβωσε πολύ άσχημα και πολύ γρήγορα. Η κατάληξη ήταν αυτή στη φώτο, δηλαδή το ένα απο τα δυο αγόρια, o Μάικλ Μπράουν, 18 χρονών, νεκρός με 6 σφαίρες απο το όπλο του αστυνομικού. Το Φέργκιουσον είναι μια μικρή πόλη στην οποία οι 7 στους 10 κατοίκους είναι μαύροι, άλλα η συντριπτική πλειοψηφία των αστυνομικών λευκοί. Μετά από ταραχές εβδομάδων, η τάξη επανήλθε και όλοι περίμεναν τη δίκη. Χτες οι ένορκοι αποφάσισαν οτι δεν θα ασκηθεί καμία δίωξη στον αστυνομικό και, όπως είναι λογικό, η τάξη ξανάφυγε όπως είχε έρθει. Το παραπάνω γράφημα που δημοσιεύει σήμερα η Washington Post, δείχνει ότι απο τις 162.00 υποθέσεις που παραπέμφθηκαν σε ορκωτά δικαστήρια στις ΗΠΑ το 2010, μόνο τις 11 φορές οι ένορκοι αποφάσισαν να μην ασκηθεί δίωξη, όπως τώρα – για την ακρίβεια, μια φορά ασκήθηκε δίωξη σε ένα τοστ με ζαμπόν. Με αφορμή το χαμό που γίνεται αυτή τη στιγμή στο Φέργκιουσον, θυμόμαστε άλλες 7 περιπτώσεις φυλετικών ταραχών(ε) που συγκλόνισαν την αμερικανική κοινή γνώμη και την οδήγησαν να ψηφίζει κατά βάση θρησκόληπτα, ακροδεξιά πρεζάκια του νόμου και της τάξης. ΣΙΝΣΙΝΑΤΙ 2001 https://www.youtube.com/watch?v=FGxYOOG9AwU 01.20 <3 Στις 7 Απριλίου 2001, αστυνομικοί του Σινσινάτι επιχείρησαν να συλλάβουν τον 19χρονο Τίμοθι Τόμας, εναντίον του οποίου εκκρεμούσαν 12 κλήσεις για τροχαίες παραβάσεις. Μετά απο δεκάλεπτο κυνήγι, πάνω στην αναμπουμπούλα ένας αστυνομικός τον πυροβόλησε στο στήθος καθώς θεώρησε οτι ο ύποπτος πήγε να βγάλει το όπλο του. Τελικά αποδείχτηκε οτι ο ύποπτος όντως έβαλε τα χέρια στο παντελόνι του, άλλα για να το σηκώσει προς τα πάνω, μιας και ήταν απο τα φαρδιά, τύπου “μπάγκι” και τον εμπόδιζε στο τρέξιμο. Οι ταραχές που ακολούθησαν κράτησαν 4 νύχτες και προκάλεσαν ζημιές περίπου 3,5 εκατομμυρίων δολαρίων. ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ 1992 https://www.youtube.com/watch?v=4OauOPTwbqk Στις 3 Μαρτίου 1992, ο Ρόντνεϊ Κινγκ οδηγούσε με δυο φίλους του σε αυτοκινητόδρομο του Λος Άντζελες. Καθώς δεν σταμάτησε σε σήμα της τροχαίας, οι αστυνομικοί τον καταδίωξαν και, όταν τον σταμάτησαν, τους συνέλαβαν όλους. Το σόου ξεκίνησε απο τη στιγμή που οι άλλοι δυο επιβάτες είχαν μεταφερθεί σε περιπολικό και ο Κινγκ βγήκε τελευταίος απο το αμάξι του. Οι αστυνομικοί ισχυρίστηκαν οτι ήταν μαστουρωμένος και φουλ επιθετικός απέναντι τους, όμως δυστυχώς γι’ αυτούς ένας κατοικος της περιοχής βιντεοσκόπησε το συμβάν και οι μετέπειτα αιματολογικές εξετάσεις του Κινγκ ήταν καθαρές. Στις 29 Απριλίου 1992, οι 4 αστυνομικοί που φαίνονται και στο βίντεο αθωώθηκαν και κάπου εκεί η φάση στράβωσε πολύ άσχημα και πολύ γρήγορα στο LA. Οι ταραχές κράτησαν χοντρικά δυο μέρες, όμως η καφρίλα έφτασε σε τέτοια επίπεδα που άφησαν πίσω 53 νεκρούς και 2000 τραυματίες. Οι υλικές ζημιές ήταν γύρω στο ένα δισ. δολάρια. ΦΥΛΑΚΕΣ ΑΤΤΙΚΑ 1971 Στις 9 Σεπτεμβρίου 1971, 1000 απο τους περίπου 2200 κρατούμενους των φυλακών Αττικα εξεγέρθηκαν, κρατώντας σαν ομήρους 42 υπαλλήλους των φυλακών. Οι φυλακισμένοι ζητούσαν πολιτικά δικαιώματα και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Μετά απο 4 μέρες διαπραγματεύσεων, ο τότε κυβερνήτης της Νέας Υόρκης, Νέλσον Ροκφέλερ, έδωσε εντολή να γίνει ντου απο παντού. Όπερ και εγένετο, με τελικό απολογισμό τουλάχιστον 43 νεκρούς, απο τους οποίους 10 ήταν σωφρονιστικοί υπάλληλοι. Ο Ροκφέλερ συνέχισε τη λαμπρή του καριέρα φτάνοντας μέχρι την Αντιπροεδρία των ΗΠΑ (1974-1977), πριν εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο απο καρδιακή προσβολή το 1979, τη στιγμή που ήταν καβάλα σε 25χρονη “βοηθό” του. ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΜΑΡΤΙΝ ΛΟΥΘΕΡ ΚΙΝΓΚ 1968 Τα επεισόδια μετά τη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ είναι μοναδικά, καθώς για πρώτη φορά επεκτάθηκαν σε εθνικό επίπεδο και δεν περιορίστηκαν σε επίπεδο πόλης/πολιτείας. Ουάσινγκτον, Βαλτιμόρη, Λούιβιλ, Κάνσας και Σικάγο, ήταν οι πόλεις που επλήγησαν περισσότερο. Ο ακριβής αριθμός των νεκρών και τραυματιών παραμένει άγνωστος, όπως και είναι αδύνατο να υπολογιστούν οι υλικές ζημιές. Το πιο άμεσο και χειροπιαστό αποτέλεσμα των ταραχών, ήταν η νίκη του Ρίτσαρντ Νίξον στις προεδρικές εκλογές του 1968, ο οποίος υποσχέθηκε “νόμο και τάξη” στο πόπολο. ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ 1968 3.03 <3 !!! Το συνέδριο των Δημοκρατικών του 1968, τυπικά δεν είναι μια φυλετική σύγκρουση, καθώς όπως φαίνεται και στο παραπάνω βίντεο, οι περισσότεροι εμπλεκόμενοι είναι λευκοί. Επίσης είναι μια απο τις λίγες φορές που η αστυνομία ξεκινάει και διεκπεραιώνει τη μανούρα με μεγάλο κέφι και μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου. Το 1968, ο εικονιζόμενος Ρίτσαρντ Τζέι Ντέιλι ήταν δήμαρχος-γκαουλάιτερ του Σικάγο και στελεχάρα του Δημοκρατικού κόμματος, το οποίο πιεζόταν πάρα πολύ απο τα αριστερά του από ένα ετερόκλητο κίνημα φοιτητών, χίπιδων και γενικά “παράξενων” νέων. Όταν τα φρικιά πήραν την απόφαση να μαζευτούν στο Σικάγο en masse, τις μέρες του συνεδρίου των Δημοκρατικών, ο δήμαρχος Ντέιλι πήρε και αυτός μια απόφαση: να γαμήσει τα φρικιά οσο πιο άσχημα γίνεται. Τα υπόλοιπα αποτελούν μέρος του μύθου της αστυνομίας των ΗΠΑ. ΝΙΟΥΑΡΚ 1967 Είναι ντάλα καλοκαίρι του ’67 και αστυνομικοί στο Νιούαρκ του Νιου Τζέρσι συλλαμβάνουν μαύρο ταξιτζή για αντικανονικό προσπέρασμα. Καθώς ο επαναστάτης ταρίφας μεταφερόταν προς το αστυνομικό τμήμα, βγήκε βρώμα στη γειτονιά οτι η αστυνομία τον δολοφόνησε. Στις φασαρίες που ακολούθησαν, η αστυνομία σκότωσε μερικούς διαδηλωτές και τη δεύτερη μέρα η κατάσταση φαινόταν πως ηρεμεί. Όμως η Εθνοφρουρά είχε κληθεί ήδη και η άφιξη της στην πόλη άναψε και πάλι τα αίματα. Οι ταραχές κράτησαν άλλες 4 μέρες και κόστισαν τη ζωή σε 26 ανθρώπους. ΓΟΥΟΤΣ (ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ) 1965 Οι ταραχές στα μαύρα προάστια του Λος Άντζελες το 1965, δεν ήταν μόνο απο τις χειρότερες στην ιστορία των ΗΠΑ, άλλα και το τέλος του “αθώου” κομματιού της δεκαετίας του ’60 και εισαγωγή στο πολύ βίαιο και παρανοϊκό, δεύτερο μισό της δεκαετίας. Η αφορμή για τα επεισόδια ήταν ασήμαντη – στις 11 Αυγούστου 1965, αστυνομικοί συνέλαβαν νεαρό μαύρο που οδηγούσε μεθυσμένος και τον μετέφεραν σε αστυνομικό τμήμα. Λίγο μετά εμφανίστηκε στο τμήμα και η μητέρα του, η οποία αρχικά μάλωσε τον γιο της, αλλά στη συνέχεια επιτέθηκε σε αστυνομικό. Καθώς τα νέα διαδόθηκαν, πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε έξω απο το αστυνομικό τμήμα και κάθε προσπάθεια των αστυνομικών να το διαλύσουν αντιμετωπιζόταν με πέτρες, τούβλα και ξύλα. Σταδιακά τα μπάχαλα γενικεύτηκαν τόσο, ώστε στο αποκορύφωμα τους, 30.000 περίπου διαδηλωτές αντιμετώπισαν 5.5οο περίπου αστυνομικούς και εθνοφρουρούς. 43 άνθρωποι σκοτώθηκαν, πάνω απο 1000 τραυματίστηκαν και περισσότερα απο 1000 κτίρια υπέστησαν ζημιές. Συμπέρασμα: οι φυλετικές ταραχές δεν είναι κάτι καινούριο στην ιστορία των ΗΠΑ. Απλά, η εκλογή του γοητευτικού Μισέλ Ομπάμα, στην προεδρία δημιούργησε ελπίδες οτι σοκολατένιοι λίμπεραλς θα κατουρούσανε διαφωτισμό πάνω στα φυλετικά προβλήματα της χώρας, εξαφανιζοντάς τα. Στην Αλαμπάμα ακόμα γελάνε.
