Εν αναμονή του πιο αδιάφορου ντέρμπυ μεταξύ των “αιωνίων”, 5 από τους συντάκτες μας αφηγούνται τις αναμνήσεις τους από ντέρμπυ που έμειναν στην ιστορία του ελληνικού πρωταθλήματος ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ – ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 2-4 (1998) Γράφει ο Muslim Turing H ιστορία: Η αγωνιστική περίοδος 1997-1998 έδειξε στο φίλαθλο ελληνικό κοινό το πώς η καλύτερη ομάδα σε άμυνα και επίθεση τερματίζει αξιοκρατικά δεύτερη. Το δίδυμο Γεωργιάδη-Βαζέχα λειτουργεί άψογα. Δύο μίνιμουμ παίχτες να κυνηγούν τον Βαζέχα σε όλο το παιχνίδι ώστε να βρίσκει χώρους ο Γεωργιάδης, 90 γκολ σε μια σεζόν. Το παθητικό μόλις στα 24. Για να καταλάβετε, και ο φετινός Παναθηναϊκός 27 γκολ έχει δεχθεί. Απλά αντί για 90, έχει βάλει λίγα λιγότερα, 28 δηλαδή, μια μικρή λεπτομέρεια. Η όλη late 90’s και early 00’s περίοδος αποτελείται από αδικοχαμένες χρονιές για τον καλύτερο Παναθηναϊκό, και κερδισμένα πρωταθλήματα από τον Ολυμπιακό. Στις 5 Δεκεμβρίου του 1998, βρίσκομαι στο ΟΑΚΑ για το εντός. Στο τιμόνι των ομάδων ο Βασίλης Δανιήλ για τον Παναθηναϊκό και ο Ντούσαν Μπάγεβιτς για τον Ολυμπιακό. Ο Βασίλης Δανιήλ είναι ένας άνθρωπος που πίστευε πως “το ποδόσφαιρο πλέον έχει γίνει τόσο γρήγορο, που το να ξέρει ο παίχτης να κάνει καλό κοντρόλ δεν είναι και τόσο σημαντικό, αφού όπου και να πάει η μπάλα όταν χτυπήσει πάνω του, θα τρέξει να την πιάσει”. Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς είναι ο Ντούσαν Μπάγεβιτς. Το παρόν παιχνίδι έμεινε γνωστό ως “η λόμπα του Καραπιάλη”. Πως αλλιώς. Ενδεκάδες: Παναθηναϊκός (Βασίλης Δανιήλ): Βάντσικ, Αποστολάκης (82′ Μάουρο), Αλεξόπουλος, Βόκολος, Ασάνοβιτς (76′ Κιάσσος), Λαγωνικάκης, Μπασινάς, Κωνσταντινίδης, Κόλα (78′ Σιπνιέφσκι), Βαζέχα, Λυμπερόπουλος Ολυμπιακός (Ντούσαν Μπάγεβιτς): Ελευθερόπουλος, Μαυρογενίδης, Γεωργάτος (84’ Λουτσιάνο), Καραταΐδης, Ανατολάκης, Τζόρτζεβιτς, Πουρσανίδης, Γιαννακόπουλος, Αλεξανδρής (69’ Αμανατίδης), Καραπιάλης, Γκόγκιτς Φύλλο αγώνα: Το παιχνίδι ξεκινάει με τον Παναθηναϊκό κυρίαρχο να οιστρηλατεί σε όλες τις γραμμές (πάντα ήθελα να το γράψω αυτό) και να προηγείται με γκολ του Κωνσταντινίδη στο 29’ (μετά από φοβερή κίνηση του Λυμπερόπουλου), για να διπλασιάσει τα τέρματα ο Βαζέχα τρία λεπτά μετά. Είναι εκείνη η στιγμή που ξέρεις πως το παιχνίδι θα λήξει με νικητή αυτόν που παίζει ουσιαστικά καλύτερη μπάλα. Ο Ολυμπιακός αρχίζει να παίρνει τα πάνω του, και λίγο μετά ο Καραπιάλης και ο Γεωργάτος παίρνουν αρκετά τη μπάλα, αποκτούν ένα κάποιο ρυθμό, και ο Αλεξόπουλος κερνάει ένα αυτογκόλ για την προσπάθεια. Οι Γκόγκιτς και Τζόρτζεβιτς πέφτουν γλυκά και σφυρίζονται γλυκύτερα, ενώ ο Καραπιάλης συνεχίζοντας το μεγάλο του παιχνίδι ισοφαρίζει –με επίσης καταπληκτική κίνηση- στο 52’. Εδώ είναι η στιγμή που κάτι εσώτερο αρχίζει να γεννιέται. Είμαι τοσοδά πιτσιρικάς και μόλις καταλαβαίνω πως αυτό το παιχνίδι δεν θα το κερδίσει η ομάδα μου. Ο Παναθηναϊκός προσπαθεί, αλλά δέκα λεπτά μετά αποβάλλεται άδικα ο Άγγελος Μπασινάς και ο Μπάγεβιτς βγάζει τον κουρασμένο Αλεξανδρή για να βάλει τον Αμανατίδη σε ένα φουλ του Άσσου. Ο Τζόρτζεβιτς πέφτει -με περίσσειο πάθος- το 71’, και από την στημένη φάση που ακολουθεί, ο ηγέτης Γεώργιος Ανατολάκης βάζει μπροστά τον Ολυμπιακό με 2-3. Η ιστορία γράφει για την μεγάλη ανατροπή του Ολυμπιακού. Εγώ βλέπω κάτι άλλο. Ο Λυμπερόπουλος παίζει κανονικό ξύλο με τον Καραπιάλη, ο Παναθηναϊκός προσπαθεί να ισοφαρίσει με παίχτη λιγότερο, φάουλ δεν σφυρίζονται, ο Ασάνοβιτς λυσσάει στις διαμαρτυρίες, ο Βαζέχα το ίδιο. Μέχρι το 90’, όπου έχουμε μια μεγάλη στιγμή, σήμα κατατεθέν του ελληνικού ποδοσφαίρου εν γένει. Μαγικό στιγμιότυπο ελληνικής λογικής πάνω στο άθλημα. Μια ελεγεία σε νεκρό ποδοσφαιρικό χρόνο. Παναθηναϊκός έξω από την περιοχή του Ολυμπιακού. Κωνσταντινίδης πάει πρώτος στη μπάλα, Πουρσανίδης τον σπρώχνει στο σώμα με σηκωμένα χέρια (έχει ξανασυμβεί στο μέλλον, πιάνει), με το φάουλ να είναι τόσο προφανές που οι παίχτες του Παναθηναϊκού σταματούν να κινούνται, ο Παπαδάκος όμως δεν σφυρίζει ούτε τώρα, οι παίχτες αντί να κυνηγήσουν την αντεπίθεση του Ολυμπιακού διαμαρτύρονται για το φάουλ (“μα θα το σφυρίξει, δεν παίζει!”, λέγαμε στις κερδίκες), ο Γκόγκιτς κάνει μια κούρσα τύπου Δώνη το ’96 στην Ολλανδία, πασάρει στον ελεύθερο Καραπιάλη, ο οποίος με ένα –ομολογουμένως- υποδειγματικό πλασέ νικάει τον Βάντσικ και ολοκληρώνει τον θρίαμβο της ομάδας του Πειραιά, την μεγάλη νίκη του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ. Πόσο όμορφο! Η λεπτομέρεια: Ασφυκτικά γεμάτο γήπεδο, μια ατμόσφαιρα που εκλείπει πλέον καθώς δεν επιτρέπεται πια η ανταλλαγή οπαδών. Ένα ΟΑΚΑ γεμάτο οπαδούς του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, χωρισμένους στρατηγικά. Όχι όπως στο 2-2 (του Ολισαντέμπε) που είχα φάει όλη τη βροχή που έριξε ποτέ στο Λονδίνο σε ένα βράδυ. Μπηχτή για τους μπάτσοι αυτό. Η πραγματική λεπτομέρεια όμως είναι η αισχρή φανέλα του Παναθηναϊκού εκείνη τη σεζόν με την άσπρη χοντρή κάθετη ρίγα στη μέση. Ούτε στο νέο εξώφυλλο του David Bowie τόση ξεκάρφωτη λευκή προσθήκη. Το Highlight: Η μεγάλη ανατροπή του Ολυμπιακού. Η λόμπα του Καραπιάλη. Τι άλλο; Παναθηναϊκός 2 – 4 Ολυμπιακός. Και που να ξέραμε ακόμα ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ – ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-4 (2001) Γράφει ο JR H ιστορία: Σεζόν 2000-2001. Ο Παναθηναϊκός είναι έξω από όλους τους στόχους και το μόνο που μένει να διεκδικήσει είναι το κύπελλο. Έχει προηγηθεί το 1-1 στην έδρα του Ολυμπιακού με τον Λυμπερόπουλο να πανηγυρίζει δείχνοντας τη φανέλα στους οπαδούς. Η σειρά των προημιτελικών γίνεται παρουσία οπαδών και των 2 ομάδων. Στο χορτάρι έχουμε την τιμή να δούμε παράλληλα Βαζέχα και Ζιοβάνι. Εντεκάδες: ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ (Αποστολάκης): Νικοπολίδης, Κουτσουρές, (26′ Σόουζα), Γκούμας, Βόκολος, Φύσσας, Σεϊταρίδης (74′ Γκαλέτο), Μπασινάς, Καραγκούνης, Βλάοβιτς, Βαζέχα (64′ Σίγκουρντσον), Λυμπερόπουλος ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (Λεμονής): Ελευθερόπουλος, Μαυρογενίδης, Ανατολάκης, Κωστούλας, Ζε Ελίας, Γιαννακόπουλος (46′ Πατσατζόγλου), Λουτσιάνο (75′ Πουρσανίδης), Νινιάδης, Γεωργάτος, Ζιοβάνι, Αλεξανδρής (82′ Αλβες). Φύλλο αγώνα: Ο Ολυμπιακός θα προηγηθεί γρήγορα με 0-2 με τα γκολ του Αλεξανδρή και του Λουτσιάνο (απίστευτη βολίδα από εκτέλεση φάουλ). Ο ΠαναθηναΪκός θα προσπαθήσει να ξαναμπεί στο ματς μειώνοντας σε 1-2 με τον Λυμπερόπουλο, αλλά το γκολ του Γεωργάτου για το 1-3 δίνει τέλος στην υπόθεση πρόκριση και σύνθημα για ξέφρενους πανηγυρισμούς. Τη γιορτή ολοκληρώνει ο Ζιοβάνι που κάνει το 1-4 στο 90’ με ωραίο τελείωμα σε τετ-α-τετ με τον Νικοπολίδη. Η λεπτομέρεια: Η μεγαλύτερη νίκη του Ολυμπιακού εκτός έδρας τα τελευταία χρόνια. Ο αγώνας που κάθε Ολυμπιακός θυμάται. Το κύπελλο τελικά καταλήγει στον ΠΑΟΚ του Μπάγεβιτς, ο οποίος παίρνει εκδίκηση για τον διωγμό του από τον Ολυμπιακό. Highlight: Ο πανηγυρισμός του Γεωργάτου που αφού κάνει νόημα να σωπάσει το γήπεδο, καλεί όλη την ομάδα να κάνουν κάζο στον Λυμπερόπουλο και δείχνουν όλοι τις φανέλες τους στο κοινό. ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ – ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 3-2 (2003) Γράφει ο Felix H ιστορία: Μετά την αδικοχαμένη σεζόν του μεγάλου Κυράστα το 1999-2000 ο Παναθηναϊκός με ακέραια την τότε (καλή) ομάδα για πρώτη φορά πηγαίνει γερά για πρωτάθλημα, από κοντά με τον αιώνιο. Η χρονιά θα κριθεί τελικά στα ξεφτιλίκια της Ριζούπολης αλλά όταν γίνεται το ντέρμπι για το οποίο μιλάμε είναι όλα ρευστά. Γήπεδο το κατάλληλο: η Λεωφόρος. Εντεκάδες: ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ (Σέρχιο Μαρκαριάν): Νικοπολίδης, Χένρικσεν, Σεϊταρίδης, Κυργιάκος, Φύσσας (75’ Κωνσταντίνου), Μικάελσεν (66’ Κόλκα), Μπασινάς, Καραγκούνης, Κωνσταντινίδης (γνωστός και ως σβούρας), Λυμπερόπουλος (82’ Γκούμας), Ολισαντέμπε. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (Σρέτσκο Κάτανετς): Ελευθερόπουλος (45’ Κατεργιαννάκης), Πατσατζόγλου, Βενετίδης, Μαυρογενίδης, Αντζας, Κωστούλας (35’ Αμανατίδης), Ανατολάκης, Γιαννακόπουλος, Τζόρτζεβιτς, Ζε Ελίας (81’ Χούτος), Ζιοβάνι. Φύλλο αγώνα: Αίμα και άμμος. 3 γκολ και 2 αυτογκόλ όλα ο Παναθηναϊκός. Mε ανατροπές μάλιστα: To σκορ άνοιξε ο Χένρικσεν στο λάθος τέρμα, ισοφάρισε ο Ολισαντέμπε, νέο προβάδισμα στον ΟΣΦΠ έδωσε ο Κυριάκος, ξαναϊσοφάρισε ο Μπασινάς, και τη λύτρωση και το τελικό 3-2 έκανε φοβερά ο Κόλκα στο 77΄. Σε αυτό το ματς προσφέραμε όλες τις συγκινήσεις μόνοι μας. Η λεπτομέρεια: Ήμουν μέσα, 15 χρονών. Τελευταίο ματς στο ποδόσφαιρο που έχει υπάρξει ανταλλαγή οπαδών σε ντέρμπι αιωνίων αν θυμάμαι καλά. Ολυμπιακοί στη θύρα 13, επεισόδια, φωτοβολίδες, πανικός για να φύγουν με το μετρό μετά: ότι αγαπάμε στο ποδόσφαιρο. Highlight: O φραπές ακριβείας που έστειλε η εξέδρα στη μάπα του Μαυρογενίδη φυσικά. Επόμενη Σελίδα ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ 2-0 (1999) Γράφει ο Breed H ιστορία: Τελικός Κυπέλλου στο ΟΑΚΑ. Ο Παναθηναϊκός έχει αντικαταστήσει το Βασίλη Δανιήλ με το Χότα Χότα Ρότσα και φτάνει στον τρίτο συνεχόμενο τελικό του. Οι δύο προηγούμενοι είχαν γίνει στο Καραϊσκάκη, στον ένα τον κερδίζει το πέναλτυ του Ατματζίδη, στον άλλο η κεφαλιά του Ναλιτζή. Ενδεχομένως και το μαλλί του Καμίτση. Ο Ολυμπιακός έχει απόλυτο αφεντικό τον Πρίγκηπα/Βάτραχο, έχει πάρει εύκολα το Πρωτάθλημα, έχει φτάσει λίγο πριν τον ημιτελικό του Champions League και εγώ με μεγάλη προσπάθεια προσπαθώ να μην εμπλακώ στη συζήτηση σχετικά με τον αέρα, τον Ελευθερόπουλο, τον Κόντε και τη βιασμένη ψυχούλα μου. Εντεκάδες: ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ (Χουάν Ραμόν Ρότσα): Νικοπολίδης, Βόκολος, Μπασινάς, Γκούμας, Kαραγκούνης, Λαγωνικάκης (66′ Κιάσσος), Μίκλαντ, Aσάνοβιτς (71΄ Αλεξούδης), Κωνσταντινίδης, Λυμπερόπουλος (81′ Κόλα), Βαζέχα ΟΛΥΜΠIΑΚΟΣ (Ντούσαν Μπάγεβιτς): Ελευθερόπουλος, Αμανατίδης, Ανατολάκης, Καραταΐδης (c), Γεωργάτος, Μαυρογενίδης, Πουρσανίδης, Τζόρτζεβιτς, Καραπιάλης (82′ Άντζας), Γκόγκιτς (86′ Nινιάδης), Αλεξανδρής (72′ Οφορίκουε) Φύλλο αγώνα: Αυτό που οι δημοσιογράφοι λένε κλειστό και αναγνωριστικό παιχνίδι και οι τηλεθεατές βαρετό, στο 32′ αποκτά ένα κάποιο νόημα. Ο Αμανατίδης αποφασίζει να παίξει τίκι-τάκα πριν τον Γκουαρντιόλα, κοντινή πάσα στον Πουρσανίδη, εκείνος ακόμα πιο κοντή στον Αμανατίδη, έρχεται ο Καραγκούνης, παίρνει την κόντρα και ταυτόχρονα την απόφαση να πέσει και να ζητήσει φάουλ. Ο διαιτητής Δούρος με το παληκαρίσιο μουστάκι του (ναι, εκείνος που χρόνια μετά δεν είδε τον Κυργιάκο αλλά μόνο τον Τζιοβάννι και δεν έβγαινε στο τηλέφωνο) δίνει το φάουλ, δίνει και τη δεύτερη κίτρινη στον Αμανατίδη και ο Ολυμπιακός μένει με 10 για τουλάχιστον μια ώρα αγώνα ακόμα. Το κόκκινο κομμάτι του γηπέδου βράζει, ο Ντούσαν ξύνει το πηγούνι του, οι 21 ποδοσφαιριστές που συνέχιζαν στα γρασίδια δεν ψήνονται να τρέξουν ιδιαίτερα και το ημίχρονο λήγει 0-0 και εδώ που τα λέμε, κάθε άλλο αποτέλεσμα θα ήταν μάλλον άδικο για τα μάτια μας. Στο δεύτερο όμως τα πράγματα αλλάζουν, ο Ολυμπιακός είναι καλύτερος και στο 54′ ύστερα από ωραίο τάκλιν του Ανατολάκη βγαίνει στην αντεπίθεση με τον Γκόγκιτς ο οποίος είμαι σίγουρος ότι σοκάρεται όταν βλέπει πόσο εύκολα περνάει τους διάφορους Μίκλαντς και Γκουμομπασινάδες που για κάποιο λόγο έχουν ξεχάσει ότι παίζουν τελικό και πάνε χαλαρά πάνω του, δίνει δεξιά στο Μαυρογενίδη, εκείνος πλασάρει πάνω στο Νικοπολίδη και σοκ νούμερο δύο, κανένας δεν πιέζει ιδιαίτερα το Μαυρογενίδη ο οποίος βάζει γκολ απλά και μόνο επειδή έχει κεφάλι. Μια ουσιαστική αγωνιστική πράσινη αντίδραση δεν έρχεται ποτέ και στις καθυστερήσεις ο Νινιάδης μπερδεύει την Τασκένδη στην οποία γεννήθηκε με το Ρίο, χορεύει έξω από την περιοχή και δίνει έτοιμο γκολ στον αιώνιο έφηβο Οφορίκουε. Ο Καραγκούνης γονατιστός ζητάει οφφσάιντ (δεν ήταν), ο αξύριστος Μπάγεβιτς αγκαλιάζει το Μελέτη Περσία και το Χρήστο Δάρα, λήξη, ο Στεφανόπουλος δίνει το Κύπελλο, ο Καραταϊδης σηκώνει το Κύπελλο, χαρές πανηγύρια, ηλεκτρικός, σουβλάκια, σπίτι. Η λεπτομέρεια: Ο μπροστινός μου λάμπει από τη χρυσή καδένα στο λαιμό, καπνίζει Marlboro, κερνάει Marlboro και στο ημίχρονο πιάνουμε συζήτηση για τον προπονητή μας. Μου λέει ότι δε στηρίζει Ντούσαν, συμφωνώ. Μου λέει ότι γελάει με τις μεταγραφές του, παρατηρώ ότι φοράει φανέλα Κόφι Αμπονσά και γελάω. Highlight: Η πάσα του Νινιάδη που καθιστά άκυρη μια ολόκληρη άμυνα και έγκυρο ένα ολόκληρο Κύπελλο. https://www.youtube.com/watch?v=6pgTE6VHRGA ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ 2-1 (2011) Γράφει ο Dr. Pepper Η ιστορία: Είναι η χρονιά μετά την κατάκτηση του double . Ο πολυμετοχικός Παναθηναϊκός είχε προσαρτήσει στο ρόστερ του παίχτες παγκοσμίου κλάσης όπως ο Luis Garcia και ο Sydney “Famous” Govou. Η χρόνια όμως δεν είχε ξεκινήσει και με τους καλύτερους οιωνούς. Αποκλεισμός από το Champions League και -10 από την κορυφή του πρωταθλήματος θα φέρουν στο τιμόνι του συλλόγου τον σοφό και πράο Ζ.Φερέιρα. Η αλλάγη προπονήτη φαίνεται πως δίνει ώθηση στην ομάδα και με ένα σερί νικών πριν το μεγάλο ντέρμπυ η διαφόρα από τον πρωτοπόρο Ολύμπιακο είναι στους 5 βαθμόυς. Η ψυχολόγια είναι ανεβασμένη και μια νίκη απέναντι στον αιώνιο θα αναπτερώσει τις ελπίδες για την κατάκτηση του δεύτερου συνεχόμενου τίτλου. Η ημερά είναι 19 Φεβρουαρίου 2011 και το Καραϊσκάκη φλέγεται. Εντεκάδες: ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (Ερνέστο Βαλβέρδε): Πάρντο, Ραούλ Μπράβο, Α. Παπαδόπουλος, Μέλμπεργκ, Τοροσίδης, Ιμπαγάσα, Μοδέστο, Ριέρα(90′ Πάντελιτς), Μιραλάς(78′ Ζαϊρί), Φουστέρ(61′ Ντουντού), Τζεμπούρ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ (Ζεσουάλδο Φερέιρα): Τζόρβας, Σπυρόπουλος, Σαριέγκι, Καντέ, Βύντρα, Ζιλμπέρτο, Καραγκούνης(80′ Σιμάο), Κατσουράνης, Λέτο, Νίνης(67′ Γκοβού), Σισέ Φύλλο αγώνα: 2 – 1, η επίσημη εκδόχη. Ο Ολυμπιακός προηγήθηκε στο ’16 σε μια φάση που δείχνει τη κλάση του κυρίου Βαλβέρδε και μέχρι το ημίχρονο δε φαινόταν να αλλάζει κάτι. Με την επανάληψη όμως ο Παναθηναϊκός ανέλαβε τα ηνία και στο ’58 από εκτέλεση φάουλ του Λέτο, ο Πάρντο μιμήθηκε την έξοδο του Καρνέζη στον αγώνα με την ΑΕΚ και εγένετο 1-1. Κι ύστερα ήρθαν οι μέλισσες. Ένα πέναλτυ που δε δόθηκε ποτέ, ένα γκολ που δε μέτρησε ποτέ κι ένα γκολ οφσάιντ στο καπάκι, έτσι για να δούμε ποιος κάνει κουμάντο. Η λεπτομέρεια: Τον αγώνα τον έιδαμε σε σπίτι. Πιωμένοι γαύροι και βάζελοι μετά από ένα καλό τσιμπούσι. Οι κραυγές που ακούστηκαν στο γκολ του Κατσουράνη θα μου μείνουν για πάντα. Όπως και οι κραυγές με την ακύρωση του. Highlight: “Yeah, you screwed me fat boy” – Djibril Cisse 2005-2006: Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός 3-2 (2006) Γράφει η Σούπερ Σάγιαν Η ιστορία: Η 16η αγωνιστική του πρωταθλήματος έλαβε χώρα το Γεναρη του 2006 στο Γεώργιος Καραισκάκης. Το ντέρμπι των αιωνίων ήταν μια μάχη γοήτρου, λόγω της βαθμολογίκης διαφοράς. Ο Ολυμπιακός προπορευόταν του Παναθηναϊκού και με νίκη ουσιαστικά εξασφάλιζε τον τίτλο. Ο αγώνας είχε την πρέπουσα ένταση, διάφορα σκλήρα μαρκαρίσματα, καθώς και τις καθιερωμένες αμφισβητούμενες φάσεις εκατέρωθεν. Εντεκάδες: Ολυμπιακός (Τροντ Σόλιντ): Νικοπολίδης, Πάντος, Ανατολάκης, Σούρερ, Μπουλούτ, Γεωργάτος, Στολτίδης, Ριβάλντο, Τζόρτζεβιτς, Οκκάς, Κωνσταντίνου. Παναθηναϊκός (Αλμπέρτο Μαλεζάνι): Γκαλίνοβιτς, Βύντρα, Μπίσκαν, Μόρις, Δάρλας, Τζιόλης, Γκονζάλες, Κονσεϊσάο, Γκέκας, Σέριτς, Παπαδόπουλος. Φύλλο αγώνα: Μοιρασμένο παίχνιδι με τον Παναθηναϊκό να μπαίνει δυνατότερα στον αγώνα και να έχει κάποιες ευκαιρίες με τον Παπαδόπουλο, οι οποίες ισοφαρίζονται γρήγορα από τον Οκκά. Η πιέση του Παναθηναϊκού ευδοκιμεί και ο Παπαδόπουλος ανατρέπεται απο τον Νικοπολίδη, με ένα πέναλτι, που σηκώνει θυέλλα αντιδράσεων. Γκονζάλες και 0-1! Στη συνέχεια, έχουμε ένα τετ α τετ του Σέριτς, μια κεφαλιά του Κωνσταντίνου και φτάνουμε στο 38′, όπου αρχίζουν και φουντώνουν οι συζητήσεις περι διαιτησίας. Ο Ανατολάκης κάνει το γέμισμα στην περιοχή του Παναθηναϊκού, ο Κωνσταντίνου δίνει πίσω για τον Ριβάλντο, που με πλασέ απο το ύψος της μεγάλης περιοχής στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα του Γκαλίνοβιτς. Ο Κωνσταντίνου κατηγορείται ότι χρησιμοποιεί το χέρι για να πασάρει και τότε οι ατάκες του στιλ: “H παράγκα ζεί” και “Ο Καλόπουλος ρέφαρε το λάθος του πέναλτι” δίνουν και παίρνουν. Το ημίχρονο λήγει με κάποιες κοκορομαχίες κι απο τις δυο πλευρές. Το δεύτερο μισό ξεκινάει με πολλά νεύρα και κάποιες αλλαγές. Τίποτα το αξιοσημείωτο έως ότου φτάνουμε στο 57′. Ο Γεωργάτος έξω από τη μεγάλη περιοχή δίνει τη μπάλα στον Ριβάλντο, που βρίσκεται μες στην περιοχή του Παναθηναϊκού. Αυτός κάνει το σουτ και στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα του Γκαλίνοβιτς για δεύτερη φορά στον αγώνα. Ο απόηχος του γκολ φέρνει φάσεις εκατέρωθεν και αλλαγή του Κονσεισάο στο 70′, που ουσιαστικά τελειώνει τον Βραζιλιάνο από τον Παναθηναϊκό. Σα να μην έφταναν τα παράπονα για την απόδοση του Φλάβιο κι ο Ανατολάκης στο 72′ με φάουλ από το χώρο του κέντρου βγάζει για τον Κωνσταντίνου. Αυτός πιάνει την κεφαλιά, η μπάλα φτάνει στον Μόρις, ο οποίος κάνει το λάθος γύρισμα και δίνει την ευκαιρία στον Κύπριο φορ να σκοράρει. Μες στην αναμπουμπούλα και τους πανηγυρισμούς, ο Λεοντίου βρίσκει την ευκαιρία να τροφοδοτήσει τον Γκέκα με μακρινή μπαλιά. Αυτός αποφεύγει τον Νικοπολίδη και με ωραίο πλασέ στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα της εστίας του Ολυμπιακού. Το παιχνίδι τελειώνει με νεύρα, κάρτες και κάποιες αλλαγές, που αποσκοπούν πιο πολύ σε ροκάνισμα του χρόνου, παρά σε τακτική. Highlight: Η περιγραφή του αγώνα γίνεται από τον Ιταλό Χατζηγεώργιου, Ανδρέα Παλομπαρίνι Στον πάγκο του Παναθηναϊκού κάθεται ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι, λίγες εβδομάδες μετά το ξέσμασμα κατά των δημοσιογράφων. Στην αντίπερα όχθη, ο Τρόντ Σόλιντ εξασφαλίζει τον πρώτο του ελληνικό τίτλο, μετά από το νέο αποκλεισμό του Ολυμπιάκου απ΄την Ευρώπη Η αφιέρωση του γκολ του Κωνσταντίνου είχε αποδέκτη τον Έρβιν Λέμενς, το οποίο φαίνεται και στην παρακάμερα του αγώνα Ευχαριστώ πολύ τον Άλεξ για τη βοήθειά του.
