Άλλο ένα πολύτιμο κομμάτι geek σοφίας από το gkoultouroblog. Το 2001 οι νέοι επαναστάτες της Marvel, Quesada και Jemas λάνσαραν τα Ultimate X-Men και Ultimate Spider-man ως την απόλυτη φρέσκια ματιά στους χαρακτήρες τους. Κανένα continuity, όλοι οι χαρακτήρες έφηβοι όπως όταν πρωτοεμφανίστηκαν το ‘63, με λευκό ιστορικό και κανένας δημιουργικός περιορισμός με βάση το τι ξέρουμε για αυτούς και τι ήρθε πριν. Όλα ξανά από το μηδέν για τη νέα γενιά αναγνωστών. Και έγινε ΣΑΛΟΣ. Ειδικά οι μεταλλαγμένοι της σχολής του Xavier επωφελήθηκαν περισσότερο στην αρχή. Πάνε οι λεγεώνες παλιών μελών και μαθητών, οι μπερδεμένες χωροχρονικές συνιστώσες, οι άπειρες μετενσαρκώσεις της Jean, οι κλώνοι, τα παιδιά και οι γάμοι του Cyclops. Απλά μια ομάδα μεταλλαγμένων έφηβων μαθητών που βγαίνουν στο πεδίο της μάχης για τα δικαιώματα τους. 10 χρόνια μετά, βέβαια, οι άπειροι writers που πέρασαν από τον τίτλο και οι διαφορετικές προσεγγίσεις και προσθήκες του καθενός είχαν φέρει φθορά στον τίτλο που υπέφερε πλέον από τα ίδια προβλήματα στα οποία ήταν κάποτε η απάντηση. Και ήταν όλοι τους όντως ταλαντούχοι, από τον ιδρυτή Mark Millar, τον Bendis, τονBrian K Vaughan, τον Robert Kirkman… Κάπου όμως, έφτασε στοαμήν. Ευτυχώς, ήρθε την κατάλληλη στιγμή το (αισχρό κατά τ’άλλα) event του “Ultimatum”. Ο Magneto τρελαίνεται και πλυμμηρίζει τη Νέα Υόρκη, πάρα πολλοί ήρωες και μεταλλαγμένοι μαθητές σκοτώνονται στη μάχη, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Magneto, του Xavier, του Wolverine. Ναι, του Wolverine. Να ένα ατού του Ultimate Universe που δεν χάνεται με τα χρόνια. Μπορείς να κάνεις Ο,ΤΙ γουστάρεις και να μην υπολογίζεις το εφέ σε 60 άλλους τίτλους που μοιράζονται το ίδιο αφηγηματικό σύμπαν. Μετά τα γεγονότα του Ultimatum οι μεταλλαγμένοι βρίσκονται φυλακισμένοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Στο run του Nick Spencer από ένα νέο #1 τεύχος, παλεύουν για την ελευθερία τους και καταφέρνουν και την κερδίζουν. Και όχι μόνο αυτό. Ο νέος συγγραφέας Brian Wood έρχεται στη μέση του run για να συμμαζέψει διάφορες τσαπατσουλιές του κατά τ’άλλα υπερταλαντούχου Spencer (Morning Glories, θα τα πούμε στη δεκάδα της χρονιάς). Οι X-Men έχουν κερδίσει τον πόλεμο εναντίον της κυβέρνησης, με την απρόσμενη ηγεσία της μιας μεταλλαγμένης που κατάφερε να ενώσει και να τους εμψυχώσει: την Kitty Pryde, τη νέα Αρχηγό του Μεταλλαγμένου Γένους (ακούτε τον απόηχο χιλιάδων geek μυαλών που εκρύγνηνται). Το επαθλό “παρηγοριάς” για την ελευθερία τους από την κυβέρνηση είναι… το δικό τους μεταλλαγμένο “κρατίδιο”: ένα κομμάτι άγονης γης μέσα στη μέση της ερήμου των ΗΠΑ. Εκεί μετακομίζουν οι 20 εναπομείναντες μεταλλαγμένοι και το βαφτίζουν… Ουτοπία. Ειρωνικά βέβαια στην αρχή, με δηλητηριασμένο έδαφος, νερό, ξεραΐλα… Στην πορεία όμως το κρατίδιο καταφέρνει να μεταμορφωθεί σε έναν αληθινό παράδεισο, καθώς οι έφηβοι χρησιμοποιούν τις δυνάμεις τους για να αλλάξουν τη γη, να τη βλαστήσουν και να δημιουργήσουν έναν νοήμονα σπόρο ο οποίος δύναται να λύσει το πρόβλημα της παγκόσμιας πείνας. Η κίνηση της Kitty Pryde να δωρίσει αυτό το δώρο στην έξω ανθρωπότητα ξεκινάει το δεύτερο γύρο πολεμικών κινήσεων της Αμερικής, αυτή τη φορά για την προστασία των καπιταλιστικών συμφερόντων. Ο σπόρος εξελίσεται σε μια ζωντανή ζούγκλα, η δική του προσέγγιση στο Krakoa, που γίνεται σπίτι τους. Μέσα στα 2 χρόνια του run του, ο Brian Wood πήρε στοιχεία από γνωστά ιστορικά storylines που δεν είχαν καταφέρει πάντα να φτουρίσουν (όπως η μεταλλαγμένη Ουτοπία, η θεραπεία των μεταλλαγμένων, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τo Divided We Fall, το ζωντανό νησί του Krakoa) και κατάφερε να τα προσεγγίσει με φρέσκια ματιά και να τα κάνει να δουλέψουν εδώ, χωρίς μεγάλα ονόματα, χωρίς φανφάρες, μόνο με τη δύναμη των χαρακτήρων του. Αυτό είναι το χάρισμα του Brian Wood. Ξέρει να γράφει εφήβους και να προσεγγίζει πολιτικά θέματα με αιχμηρή και ανατρεπτική ματιά. Οι 20 αυτοί έφηβοι των νέων X-Men δεν είναι ομάδα, είναι έθνος. Και απαρτίζονται από ελάχιστους αναγνωρίσιμους χαρακτήρες (Storm, Kitty, Psylocke, Rogue) και διάφορα άλλοτε δευτερότριτα ονόματα (από τη Mach-2 ως τον Zero και τον Micromax) που εδώ βρίσκουν νέα ζωή. Είναι ονειροπόλοι, αντιδραστικοί, επαναστάτες, αλλά και αφελείς. Εδώ, χωρίς περιορισμούς editorial μπορούσε να εκφράσει ελεύθερα όλες τις σκέψεις του πάνω στο αιώνια μεταλλασσόμενο analogy των μεταλλαγμένων στη σύγχρονη εποχή. Η Kitty Pryde ως Αρχηγός των Μεταλλαγμένων (δεν χορταίνω να το λέω) έχει μεγαλώσει περισσότερο σαν χαρακτήρας. Έγινε αυτό που έπρεπε να γίνει για να σώσει τη φυλή της. Αντιμετώπισε στρατηγούς, ρατσιστές και ακόμα και τον ίδιο τον Πρόεδρο της Αμερικής έναν προς έναν για να εδραιώσει τα δικαιώματα των μεταλλαγμένων επιζόντων. Και τώρα στην Ουτοπία έχει να αντιμετωπίσει όχι μόνο τις έξω απειλές αλλά και την εσωτερική “αντιπολίτευση” των πιο αναρχικών μεταλλαγμένων εφήβων (με την ηγεσία της “Magneto σε έφηβη πανκ” Mach-2) αλλά και τη θρησκόληπτη δύναμη του αντίπαλοι μεταλλαγμένου παραδείσου της Jean Grey, που πλασάρεται ως η Μέκκα των μεταλλαγμένων. Μέσα στο 2013 πήρε επιτέλους έναν σκιτσογράφο αντάξιο των ιστορίων του, τον Mahmum Asrar (Supergirl) και μαζί ολοκλήρωσαν αυτό το μεγαλειώδες όραμα των X-Men ως αληθινοί έφηβοι επαναστάτες που καταφέρνουν να αποκοπούν από την εδραιωμένη τάξη και να δημιουργήσουν και υπερασπιστούν το δικό τους ουτοπικό κράτος. Highlight ολόκληρης της περασμένης χρονιάς (τελευταίες σελίδες στα δεξιά), η συγκλονιστική σκηνή ανάμεσα στην Kitty Pryde και τον αρχηγό του αμερικάνικου στρατού. Όταν αυτός τη “συμβουλεύει” για το καλό της, να είναι χαρούμενη με όσα της έχουν επιτρέψει και να πάψει να “προκαλεί” την ανοχή των ανθρώπων, αυτή απαντάει με έναν μονόλογο υπόδειγμα για όλες τις μειονότητες που έχουν ακούσει κάποια παρόμοια επιχειρήματα, παλιότερα ή και πάρα πολύ πρόσφατα. To run του Brian Wood ξεκίνησε δειλά με το τεύχος #13 και ολοκληρώθηκε φέτος με το τεύχος #33. Έχουν συλλεχθεί σε 3 τόμους με την ονομασία “Ultimate Comics X-Men by Brian Wood”. Ακολουθήστε το γκουλτουρομπλόγκ στο facebook!
