Ένα πολύτιμο κομμάτι geek σοφίας από το gkoultouroblog. Ξεκινάμε τη λίστα, ταπεινά, με το “IT” comic όλων των μεγάλων λιστών της χρονιάς. Το COPRA, αυτό το homemade comic, αυτοέκδοση του δημιουργού Michel Fiffe, που κατάφερε με σατανικό word of mouth και χέρι-χέρι να πείσει όλους τους μεγάλους comics journalists πως αποτελεί τη μεγάλη αποκάλυψη της χρονιάς. Είναι τόσο καλό; Καλά, ούτε κατά διάνοια, έχει όμως ένα σημαντικό ατού: είναι η δύναμη του τι συμβολίζει. Απ’την αρχή. Ο Fiffe είναι μεγάλο geekboy. ΤΕΡΑΣΤΙΟ. Και φαίνεται να έχει μια συγκεκριμένη εμμονή με το ιστορικό Suicide Squad του John Ostrander. Μια από τις πιο κλασσικές σειρές της DC, μάζεψε μια ομάδα από B- και C-list απατεωνίσκους διάφορων τίτλων και τους έβαλε στην ίδια κυβερνητική ομάδα. Έμφαση στο B και C. Αυτό που έκανε την πρώτη διαφορά ήταν πόσο διαολεμένα αναλώσιμοι ήταν όλοι αυτοί οι χαρακτήρες. Παραπεταμένοι villains που δέχονται αποστολές αυτοκτονίας για να γλυτώσουν χρόνια από την ποινή τους. Χαρακτήρες που δεν ενδιαφέρουν κανένα και γίνονται έστω για λίγο, μέχρι να τους ξεπαστρέψει ο συγγραφέας, πρωταγωνιστές και… ήρωες; Από τις εποχές του Ostrander το concept έχει… υποφέρει λίγο στα χέρια της DC. Μετά από ένα υπέροχο ίσως-revival ως Secret Six από τη Gail Simone, ο τίτλος υπέφερε στο “New52” της DC, με τον τίτλο του Suicide Squad να αλλάζει ανα 4 τεύχη χέρια και κατεύθυνση (ακόμα και μετά από ένα ιδιοφυές 4τευχο run από τον Ales Kot). Τι σχέση έχει αυτό με τον Michel Fiffe; Μα ο Fiffe, είπαμε, είναι μεγάλος fan. Και γι’αυτό αποφάσισε να γράψει και να σχεδιάσει τον τίτλο του Suicide Squad όπως αυτός γουστάρει. Το COPRA είναι ουσιαστικά το… fanfiction; Fan-comic του; Έχει όλους τους πρωταγωνιστές, με διαφορετικά ονόματα, πολύ ή ελάχιστα αλλαγμένους. Ο Dr Light είναι ίδιος και απαράλλακτος ως Dr Lite. Ο Deadshot είναι ολόιδιος, όπως και ο Captain Boomerang. Ο Count Vertigo, η αδίστακτη (και εδώ ακόμα κλασσικά υπέρβαρη και απειλητική) Amanda Waller, όλοι είναι εδώ, ακόμα και παντελώς άσχετοι χαρακτήρες όπως ο Dr Strange και η Clea. Απλά, όχι με αυτό το όνομα αλλά αρκετά κοντά ώστε να απορείς γιατί δεν τον έχουν σκάσει στις μηνύσεις η DC με την Marvel. Επίσης όμως, και αρκετά καλό (και σίγουρα ΜΙΛΙΑ ανώτερο από οτιδήποτε κάνει αυτή τη στιγμή με τους χαρακτήρες η DC) ώστε να απορείς και γιατί δεν τον έχουν ήδη προσλάβει για να το ξανακυκλοφορήσει με το δικό τους banner. Αλλά μετά θυμάσαι πως ένα τέτοιο στυλ, “indie” ή alternative ή underground, με αντισυμβατικό σχεδιασμό χαρακτήρων (που συχνά δεν υπακούουν καν τους νόμους της κοινής ακόμα και για comics πραγματικότητας, φεύγοντας σε Picasso-ικούς ή γεωμετρικούς σουρεαλισμούς), με σκίτσο και χρώμα στο χέρι, με ωμή βία πέρα από κάθε κώδικα censorship, με… με… με απόλυτη δημιουργική ελευθερία την οποία θα έτρεμε κάθε publisher. Η τόλμη του Frank Miller στις διαστάσεις και την ανατομία παντρεμένη με μια ευαισθησία που θυμίζει Farel Dalrymple και “αυτή τη γενιά” indy comics creators. Αυτά είναι τα superhero comics σου απολύτως ελεύθερα να πειραματιστούν σε νέες διαστάσεις και να σε συναρπάσσουν χωρίς ημίμετρα, με αγνό, fanboy ενθουσιασμό και ατιθάσευτη ακόμα διάνοια. Πως να μην ξετρελαθούν όλοι; Το COPRA έτρεξε σε 12 τευχάκια τα οποία μπορείτε να το βρείτε μόνο μέσω online παραγγελίας στο κατάστημα του Michel Fiffe στο Etsy. Ακολουθήστε το γκουλτουρομπλόγκ στο facebook!
