Συνελήφθη χτες στη Θεσσαλονίκη ο γνωστός παλαιοημερολογίτης και ακροδεξιός κληρικός πατέρας Κλεομένης. Η σύλληψη έγινε σε εκδήλωση για τα εγκαίνια έκθεσης φωτογραφίας στη Ρωμαϊκή αγορά, λίγο πριν φτάσει εκεί ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Το σκεπτικό της αστυνομίας ήταν να μην προκαλέσει επεισόδια ο γνωστός ταραξίας καλόγερος. https://www.youtube.com/watch?v=mxxov6k5xQ4 Κατά την προσαγωγή του ο Κλεομένης (ο οποίος έγινε σταρ με τις επιθέσεις του σε ΑΤΜ, πριν αποκαλυφθούν οι ανοιχτά ακροδεξιές και αντισημιτικές αντιλήψεις του) φυσικά αποκάλεσε τους αστυνομικούς φασίστες. Αυτό έχει ένα ενδιαφέρον δεδομένου του ότι πριν λίγο καιρό παραβρέθηκε σε εκδήλωση της Χρυσής Αυγής στον Αλμυρό Βόλου. [break height=50] [break height=50] Πέρα από τις διαμαρτυρίες του ίδιου του Κλεομένη, έχει ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον το ότι μόλις τώρα ενδιαφέρθηκε η αστυνομία να συλλάβει τον Κλεομένη, ο οποίος έχει πίσω του ένα συγκεκριμένο παρελθόν. Ακόμα κι αν κάποιος γελάει με τις κλωτσιές στα ΑΤΜ του Εωσφόρου, υπενθυμίζουμε ότι αυτό τον Ιούλιο κατέγραψε τον εαυτό του να βεβηλώνει ένα μνημείο για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων στη Λάρισα, όπου σχολίασε μάλιστα ότι «ούτε 600.000 δεν καθάρισε ο Χίτλερ». [break height=50] [break height=50] Σαν να μην έφταναν αυτά, το ίδιο καλοκαίρι ο καλόγερος κατέστρεψε με σφυρί ένα γλυπτό (το οποίο έχει την ονομασία «Κρίση») του καλλιτέχνη Τάσου Νυφαδόπουλου, που βρίσκεται τοποθετημένο στη λεωφόρο Βουλιαγμένης στην Αργυρούπολη. “Ευλόγησε” επίσης με την παρουσία του την πορεία του εθνικιστικού συνδέσμου “Ιερός Λόχος¨”, το οποίο έχει σημασία γιατί δείχνει τι είδους άνθρωποι παίρνουν στα σοβαρά τον επικίνδυνο παρανοϊκό, ο οποίος δεν είναι ένα άκακο καρτούν. [break height=50] [break height=50] [break height=50] Να σημειωθεί ότι ο Κλεομένης δεν ανήκει στην επίσημη Εκκλησία αλλά φαίνεται να πρόσκειται στους σεσημασμένους ακροδεξιούς της Μονής Εσφιγμένου, οι οποίοι είναι έτσι κι αλλιώς ιδεολογικοί ομοϊδεάτες του και τον υπερασπίζονται. Ελπίζουμε κάποιος να ασχοληθεί και με τη βεβήλωση του μνημείου. Ο Κλεομένης ξεκίνησε ως άλλο ένα ανέκδοτο με το οποίο μπορεί κανείς να γελάσει όπως με τους υπόλοιπους υπεργραφικούς τραγόπαπες και μοναχούς με τις μεσαιωνικές αντιλήψεις χωρίς να τους παίρνει στα σοβαρά. Χωρίς φυσικά να παραγνωρίζεται ότι οι αντιλήψεις του δεν είναι πολύ διαφορετικές από αυτό που συνήθως συναντάται στο σύνολο του κλήρου. Από τη στιγμή όμως που ο συγκεκριμένος «καλόγερος» χρησιμοποιεί τη δημοσιότητα συνειδητά για να προωθεί τις “ιδέες” του, το ανέκδοτο σταματάει να είναι αστείο.
