Τέλη Αυγούστου πιάσαμε πλάκα πλάκα και οι ποδοσφαιρικές ομάδες τρέχουν και δεν φτάνουν να μπαλώσουν κενά της τελευταίας στιγμής, κενά που αφήνουν παραχωρήσεις της τελευταίας στιγμής ή ολιγωρίες ενός καλοκαιριού. Το μεταγραφικό καλοκαίρι ξεκίνησε νωθρά φέτος, αλλά κάπως έστρωσε στην πορεία και το δράμα κορυφώνεται με την παρέλαση μπόλικων ονομάτων, κάτι επειδή ο Γαύρος τσέπωσε 20+ μύρια από το Ρέτσο, κάτι επειδή ο Παναθηναϊκός τσέπωσε κάτι λίγα για το Ζέκα. Και το πιο παράξενο; Ό,τι γράφεται αυτές τις μέρες δείχνει να ψιλοστέκει. Μέχρι και η ΑΕΚ, που είχε την ποιότητα για το αντίθετο, κατάφερε να κλείσει τον Αραούχο. Παράξενο αν σκεφτεί κανείς πώς ξεκινήσαμε: Ως γνήσιοι φορείς έκφρασης του nostalgia (σοσιαλιστικού ή μη), οφείλουμε να σας ταξιδέψουμε, λοιπόν, πίσω σε εποχές που το καλοκαίρι είχε ντάλα ήλιο και κάθε οπαδός ονειρευόταν την ενσωμάτωση ενός τουλάχιστον σημαντικού ξένου διεθνούς στη βουνίσια αποστολή της ομάδας του για να καταλήξει σε αυγουστιάτικους κουβάδες. Θυμηθείτε τους καλύτερους από αυτούς που βίωσαν οπαδοί των αιωνίων, πίσω στις εποχές του ατέρμονου θέρους. ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ ΚΟΚΚΙΝΑ Ζε Ρομπέρτο Το όνειρο: Καλοκαιράκι του 2006, Μουντιάλ Γερμανίας και ο Ζε έχει μόλις αποχωρήσει από Μπάγερν. Ο (φορμαρισμένος) Ρίμπο δεν καλείται ούτε στην προεπιλογή της Σελεσάο προς απογοήτευση και οργή χιλιάδων γαύρων, έρχεται, όμως, το σεναριάκι του Ζε Ρομπέρτο να καλύψει το κενό αυτό. Εγχώρια και ξένα media δίνουν τη μεταγραφή κλεισμένη, ο ερυθρόλευκος κόσμος εκσπερματίζει με τις καλές εμφανίσεις του Βραζιλιάνου διεθνούς και περιμένει ανακοινώσεις. Ο κουβάς: Κόντρα στη λογική που ήθελε το Ζε να συνεχίζει Ευρώπη μετά από ένα καλό τουρνουά, ο Βραζιλιάνος επαναπατρίζεται στη Σάντος, βάζοντας τέλος στις ερυθρόλευκες παχιές. Το όνομά του θα ξανακουστεί την επόμενη σεζόν, αλλά αυτή τη φορά πιο δύσκολο, καθότι “τον θέλει και η Μίλαν” (επανήλθε στη Μπάγερν), για να παίξει άλλη μαι φορά δυο σεζόν μετά στα ελληνικά ταμπλόιντς, με την ίδια επιτυχία όπως στις προηγούμενες. Βαθμός “το χάψαμε”: 10 [break height=40] Μάριο Ζαρντέλ Το όνειρο: Καλοκαίρι του 2001, κραταιές εποχές Σωκράτη και στο λιμάνι ετοιμάζονται να γκρεμίσουν τα πάντα με τις κινήσεις για Ζαρντέλ, για έναν παίκτη που είχε πρόσφατο ένα χρυσό παπουτσάκι με Πόρτο το 1999 και για τον οποίον ψήνονταν ποικίλοι στην Ευρώπη. Ο Σωκράτης προσφέρει 7 δις δραχμές στη Γαλατά και 3 δις για το συμβόλαιο του παίκτη και η ενεργοποίηση της γκράντε βόμβας φαντάζει πιο πολύ από εφικτή. Μπας και γιατρευτούν και οι πληγές για το χαμό του Μιχαλάκη από τον Παναθηναϊκό. Ο κουβάς: Στην υπόθεση χώνονται χοντρά και άλλοι και αυτή αρχίζει να μεταστρέφεται από σίγουρη σε δύσκολη, με το Βραζιλιάνο να υπογράφει στη Σπόρτινγκ Λισαβώνας (με την οποία παίρνει κι άλλο ένα χρυσό παπούτσι). Ο Ολυμπιακός αποφασίζει, όμως, ότι δε θα τα παρατήσει για να γιατρέψει την πληγή που άφησε ο Κωνσταντίνου και φέρνει στο Λιμάνι τον άνθρωπο που πόνεσε τον αιώνιο αντίπαλο με τη φανέλα του Πανιωνίου, Ζίζι Ρόμπερτς. Βαθμός “το χάψαμε”: 8 [break height=40] Ίβιτσα Ντραγκουτίνοβιτς Το όνειρο: Οι νίλες που έτρωγε σταθερά στα early 00s ο Γαύρος στο κέντρο της άμυνας είχαν δημιουργήσει μια σταθερά ισχυρή επιθυμία για έναν ηγέτη που θα στρώσει τη φάση, μπας και σταματήσει η ομάδα να χάνει διπλά και μεγάλα αποτελέσματα στην Ευρώπη από ηλίθια γκολ. Ο υψηλόσωμος αριστεροπόδαρος Σέρβος της Σταντάρ Λιέγης φάνταζε ιδανικός να αναλάβει αυτό το ρόλο: σταθερός και, κυρίως, Σέρβος, φάνταζε στα 28 του (το καλοκαίρι του 2005) ιδανική λύση κι ας μη γέμιζε και πολύ το μάτι σαν όνομα. Ο κουβάς: Κάτι χάλασε εκείνο το καλοκαίρι και η φάση δεν προχώρησε, με τον Ίβιτσα να καταλήγει στη Σεβίλλη. Κάτι χάλασε και το επόμενο και το συνοικέσιο πήγε για βρούβες. Κάτι χάλασε και το μεθεπόμενο και το παραμεθεπόμενο και ο Ολυμπιακός αναζήτησε αλλού την τύχη του. Χωρίς να τα πάει άσχημα, παρά την καθυστέρηση, καθότι ο Όλαφ Μέλμπεργκ (τέσσερα χρόνια μετά) ακόμα μνημονεύεται ως ο πιο καυλέουρας μπακ που πέρασε ποτέ από το Φάληρο. Χωρίς, επίσης, αυτό να σημαίνει πως ο Ντράγκο θα απογοήτευε. Κάθε εμπόδιο για καλό, όμως. Βαθμός “το χάψαμε”: 7 [break height=40] Κιμ Κάλστρομ Το όνειρο: Ο Σουηδός αψηλός παληκαράς με το δυνατό σουτ ήταν μέλος της χρυσής ομάδας της Λυόν (Ντιαρά, Μαλουντά, Ζουνίνιο και Κάριου) που κυνήγαγε κάθε χρόνο το μπαμ αλά Πόρτο στην Ευρώπη. Το καλοκαίρι του 2009 η φίλα προσκείμενη στον Ολυμπιακό μανατζερική κοινότητα αυνανίζεται ακατάπαυστα στο μπαλκόνι της με την προοπτική της μεταγραφής του Κιμ Κάλστρομ, μιας μεταγραφής που συνδύαζε ουσία και όνομα για τα δεδομένα της εποχής. Ο ίδιος, μάλιστα, δηλώνει έτοιμος να βρεθεί στο πλάι του Μέλμπεργκ και η λίμπιντο της εξακολουθούσε να ανεβαίνει επικίνδυνα στην κοινότητα. Ο κουβάς: Τελευταίες μέρες του Κόκκαλη στην ηγεσία του Θρύλου και τα παράπονα για καβουράκια έχουν αρχίσει να αυξάνονται. Κουβά με Γιόζι Άλτιντορ, κουβά με Μαρκ Γκονζάλεζ και, κάπως έτσι, ο Σουηδός ανωμαλλιάς δεν καταφέρνει να φορέσει τη φανέλα των ονείρων του Ροντρίγκο Αρτσούμπι, αφήνοντας τα κενά του γαύρου να καλυφθούν με τον ελεύθερο και κουρασμένο Έντσο Μαρέσκα. Βαθμός “το χάψαμε”: 6 [break height=40] Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο Το όνειρο: Χασομέρια του καλοκαιριού του 2012, οι συζητήσεις αναλίσκονται στο “ποιο ελεύθερο ταγάρι θα φορτωθούμε φέτος”, αφού σιγά σιγά σκάει φθινόπωρο, και, ξαφνικά, το κλίμα στις ερυθρόλευκες τάξεις αντιστρέφεται με τα σενάρια για το Μεγαλέξανδρο. Ο Ντελ Πιέρο έχει αποχωρήσει από Γιούβε και ψάχνει κάπου να κολλήσει τα τελευταία ένσημα. Το όνομά του αναστατώνει για τα καλά, τα φώτοσοπ με την ερυθρόλευκη φανέλα του δίνουν και παίρνουν, ενώ σκάνε και βρώμες πως έχουν ήδη τυπωθεί κανονικές στη μπουτίκ. Ο κουβάς: Κάποιες εσφαλμένες διαρροές και, κυρίως, το πολύ πενιχρό μεταγραφικό καλοκαίρι για το Θρύλο (Γκρέκο, Ντιακιτέ, Τάτος κλπ.) γιγαντώνει το σενάριο στο φαντασιακό των γαύρων, με την υπόθεση να λύνει άδοξα (αλλά αρκετά ρεαλιστικά), με τις υπογραφές να πέφτουν για τον Ιταλό τιτάνα στην Αυστραλία και το Σίδνεϊ. Η διοίκηση παραδέχεται ότι είχε γίνει βολιδοσκόπηση, αναγνωρίζοντας ότι το ζήτημα γιγαντώθηκε δυσανάλογα και, έτσι, η τελευταία βόμβα μεγατόνων τέτοιας έκτασης στα εγχώρια μεταγραφικά δεν ενεργοποιείται ποτέ. Βαθμός “το χάψαμε”: 2 [break height=40] ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ ΠΡΑΣΙΝΑ Νταβόρ Σούκερ Το όνειρο: Δεν έχουμε αλλάξει καν μιλένιουμ και ο Παναθηναϊκός είναι κοντά στο να γκρεμίσει κάθε γήπεδο, φούρνο, οικοδομή στο λεκανοπέδιο, φέρνοντας τον Κροάτη επιθετικό της Ρεάλ (μετά από μέτρια σεζόν το ’98-’99) Νταβόρ Σούκερ, την αιχμή του δόρατος της τεράστιας Κροατίας του Μουντιάλ του ’98. Η φιλία του με τον Ασάνοβιτς που έπαιζε εκείνη την περίοδο στους Πράσινους και οι πολλές επαφές με το Βαρδινογιάννη (“έχουμε μιλήσει τόσες φορές που τον θεωρώ φίλο μου πλέον” έλεγε ο Σούκερ) κάνουν τους φίλους του Τριφυλλιού να λερώνουν κάθε βράδυ τα εσώρουχά τους από τις πολλές ονειρώξεις. Και όχι άδικα. Ο κουβάς: Κάτι το “γιορ τζαστ του γκουντ του μπι τρου” σενάριο, κάτι ότι δεν ήταν μόνο ο Παναθηναϊκός που τον ορεγόταν, ο Νταβόρ υπογράφει στην Άρσεναλ και στέλνει τους φίλους του Παναθηανϊκού στα λεξοτανίλ και τα υπογλώσσια, στη μεγαλύτερη ίσως μεταγραφική ξενέρα που έπαιξε ποτέ σε αυτόν τον τόπο, ξενέρα που με πίκρα μνημονεύεται ακόμα και σήμερα. Βαθμός “το χάψαμε”: 10 [break height=40] Χαβιέ Σαβιόλα Το όνειρο: Ο Κούνελος το καλοκαίρι του 2006 φαινόταν πως θα τελείωνε από τη Μπαρτσελόνα, μετά από 5 χρόνια (τα 2 δανεικός δεξιά-αριστερά) μέτριας δικαίωσης όσων πίστεψαν στο ταλέντο του κοντοπίθαρου Αργεντίνου άσου, και ο Βαρδινογιάννης φαίνεται έτοιμος να τον φέρει Παιανία. Για 1,5 μήνα ο Σαβιόλα φιγουράρει σε εξώφυλλα πράσινων εφημερίδων και ο Παναθηναϊκός κόσμος το έχει πιστέψει για τα καλά. Ο κουβάς: Φευ. Ο Κούνελος βαδίζει προς Σεβίλλη μεριά για ένα ακόμα αγροτικό και ο κόσμος ξενερώνει (λιγότερο απ’ ό,τι με Σούκερ). Οι ελπίδες αναπτερώνονται το καλοκαίρι του 2009, όταν πια ο Χαβιέ ολοκληρώνει ένα ακόμα πιο μέτριο πέρασμα από Ρεάλ, και ο τεντάς Χενκ Τεν Κάτε (παλιός του γνώριμος από Μπλαουγκράνα) δείχνει έτοιμος να ξανασυνεργαστεί με τον Αργεντίνο. Κουβά άλλη μια φορά, καθώς καταλήγει στη Μπενφίκα. Και μετά Ολυμπιακό. Όπου δεν αποδίδει τα επιθυμητά προς τέρψιν όσων πρόβαραν τη φανέλα του στα πράσινα. Βαθμός “το χάψαμε”: 6 [break height=40] Γουιλιάμ Γκαλάς Το όνειρο: Εποχή πολυμετοχικότητας στον Παναθηναϊκό, πεσκέσι ο πρώτος τίτλος μετά από χρόνια και το καλοκαίρι του 2010 φαντάζει ιδανικό για πολλά μπαμ μπουμ. Ένας διεθνής Γάλλος έχει ήδη κλέψει τις καρδιές των πρασίνων (Σισέ), γιατί όχι ένας ακόμα; Ο Γουιλιάμ Γκαλάς είναι για να φεύγει από Άρσεναλ και ο Πατέρας δείχνει διατεθειμένος να χώσει βαθιά το χέρι στην τσέπη για να φτιάξει και ο Παναθηναϊκός μια γερή άμυνα μετά από χρόνια αβεβαιότητας. Τα λεφτά δείχνουν να μην είναι πρόβλημα και οι πιθανότητες φαντάζουν υπέρ του ΠΑΟ. Ο κουβάς: Ο 33χρονος Γάλλος δέχεται πρόταση και από την Τότεναμ και πράττει το προφανές, μένοντας στο κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη για άλλα τρία χρόνια. Πάντως, δεν απέφυγε να πονέσει από ανθρώπους που θα μπορούσαν να τον έχουν πληγώσει κι εδώ (Αθανασιάδης, ΠΑΟΚ, Τσακαλώτος, 1-2). Το αν θα ταν καλύτερα για αυτόν το ξέρει μόνο ο ίδιος. Για τον Παναθηναϊκό των Άντονσον, Μπιάρσμιρ, Μπουμσόνγκ κλπ. πάντως δεν ήταν καλύτερα. Βαθμός “το χάψαμε”: 6 [break height=40] Κάρλος Μαρτσένα Το όνειρο: Άλλο ένα όνειρο πολυμετοχικής νυκτός εν προκειμένω, με το διεθνή Ισπανό σέντρα μπακ να αποτελεί το διακαή πόθο του τεντά για το πληγωμένο κέντρο της άμυνας του ΠΑΟ. Έμπειρος, διεθνής, ψάχνει κάπου να έχει σταθερή παρουσία για να εξασφαλίσει την συμμετοχή του στο επερχόμενο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής, η Βαλένθια ψήνεται να τον παραχωρήσει, η νέα ηγεσία ψήνεται να τα σκάσει, γιατί όχι; Ο κουβάς: Γιατί, μάλλον, η Ελλάδα δεν είναι κατάλληλος προορισμός για να εξασφαλίσει διεθνής Ισπανός την παρουσία του σε ένα Μουντιάλ. Μένει Βαλένθια και επανέρχεται στα σενάρια το επόμενο καλοκαίρι. Παρέα με Γκαλάς, με Κλόντρουπ, με ποικίλους άλλους στα πρωτοσέλιδα. Αποτέλεσμα; Το ίδιο. Μπιάρσμιρ, Καντέ, Μπουμσόνγκ και τα τοιαύτα. Βαθμός “το χάψαμε”: 4 [break height=40] Χούλιο Κρουζ Το όνειρο: Πρώτες μέρες Αντωνίου τεχνικού διευθυντή, άλλο ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο της πολυμετοχικότητας. Ο Αργεντίνος γηραιός στράικερ έχει μείνει ελεύθερος από Ίντερ μετά από φουλ έξτρα καλές χρονιές και βαδίζει προς Παιανία στα 35 του, φιλοδοξώντας να γίνει κάτι αντίστοιχο του Κοβάσεβιτς για το γαύρο. Προφορική συμφωνία υπάρχει, ο Χούλιο ψήνεται. Τι καλύτερο; Ο κουβάς: Σκάει ο ατζέντης Αθήνα, ζητάει τα μαλλιοκέφαλά του και η φάση χαλάει στα μπαμ. Κουβάς αλλά γλυκύτατος, αν αναλογιστεί κανείς πως ο Πατέρας στρέφεται στη λύση του Τζιμπρίλ Σισέ με τα γνωστά αποτελέσματα. Βαθμός “το χάψαμε”: 8 [break height=40] ΡΟΥΧΑ ΜΑΖΙ ΠΟΥ ΠΛΥΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΜΕΙΝΑΝΕ ΚΟΥΒΑ Φαμπρίτσιο Κολοτσίνι [break height=40] Μίλαν Γιοβάνοβιτς [break height=40] Πάμπλο Αϊμάρ [break height=40] Αντρές Ντ’ Αλεσάντρο [break height=40] Ιβάν Κλάσνιτς
