“I was a slut. There will always be a part of me that is dirty and sloppy, but I like that, just like all the other parts of myself. I can forgive. Can you say the same for yourself fucker? Can you forgive? Are you capable of that?” – Tiffany Ύστερα από οκτώ μήνες σε ψυχιατρική κλινική, κατά τους οποίους διαγνώστηκε με διπολική διαταραχή, απολύθηκε από τη δουλειά του και τον παράτησε η γυναίκα του, ο Pat Junior (Bradley Cooper) προσπαθεί να ξαναφτιάξει τη ζωή του με τη βοήθεια των γονιών του, Pat (Robert DeNiro) και Dolores (η Jacki Weaver του συγκλονιστικού “Animal Kingdom”). Στο δρόμο του θα βρεθεί η νυμφομανής χήρα Tiffani (Jennifer Lawrence), η πορεία των Philadelphia Eagles στο NFL, ένας διαγωνισμός χορού και μια σακούλα σκουπιδιών. Μια ιστορία συναισθηματική, ενοχλητική, αστεία και ρομαντική. Αλλά εδώ μην περιμένεις να δεις ένα “Noting Hill” ή ένα “When Harry Met Sally”, καθώς ο David O. Russell σκηνοθετεί, και διασκευάζει σεναριακά το ομώνυμο βιβλίο του Matthew Quick, με τεράστιο σεβασμό στα άτομα που αντιμετωπίζουν ψυχικές ασθένειες, καθώς ο γιος του πάσχει από διπολική διαταραχή και ψυχαναγκαστική συμπεριφορά. Στο δύσκολο θέμα του αντιτάσσει μια αιχμηρή, κωμική προσέγγιση, η οποία καταφέρνει να δουλέψει επειδή είναι άκρως ανθρώπινη. Οικογενειακές σχέσεις και παθολογική αγάπη για το ποδόσφαιρο περνάνε ενδελεχώς μπροστά από την κάμερα του, ενώ είναι ιδιοφυώς ακριβής η χρήση του soundtrack με το εξαιρετικό πρωτότυπο score από τον μάστορα Danny Elfman και την τρομερή επιλογή τραγουδιών – εδώ θα ακούσεις από Led Zeppelin και Stevie Wonder μέχρι alt-J και Eagles Of Death Metal. Ο Cooper πανάξια βρίσκεται στην πεντάδα των υποψηφιοτήτων για το Oscar Α’ Ανδρικού Ρόλου. Πότε οργισμένος και πότε φοβισμένος αποτυπώνει με τρόπο θαυμαστό την διπολική προσωπικότητα του Pat με τις εναλλαγές του στη διάθεση, την αποστασιοποίηση του από την πραγματικότητα και την αδυναμία του να μάθει από τα λάθη του παρελθόντος. Δώσε βάση στη σκηνή που φλιπάρει ψάχνοντας το βίντεο του γάμου του (ασυναγώνιστη επιλογή το “What Is And What Should Never Be” των Led Zeppelin). H Lawrence κουβαλάει κι εδώ αυτή την εκφραστικότητα του βλέμματος, που την κάνει ακαταμάχητη, και μέσω αυτής βλέπουμε την τσακισμένη της αυτοπεποίθηση, που την κάνει ταυτόχρονα ευάλωτη και νευρωτική. Η χημεία μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών είναι καταπληκτική, παρά τα 16 χρόνια που τους χωρίζουν, δίνοντας μας σκηνές απολαυστικές. Οι DeNiro, ο οποίος ξαναθυμάται τον ένδοξο ερμηνευτικό παρελθόν του, και Cooper (τους είχαμε ξαναδεί μαζί στο “Limitless”) δίνουν τις πιο έντονα φορτισμένες σκηνές του έργου, όπως την παραδοχή του πατέρα για τα λάθη που έκανε όταν ανέτρεφε τον γιο του και την ενθάρρυνση του προς αυτόν να αδράξει τη στιγμή. Σε μικρά απολαυστικά περάσματα ο Chris Tucker και ο σταρ του Bollywood Anupam Kher. Για μια από τις, εντελώς απρόσμενα, καλύτερες ταινίες της χρονιάς τίποτα λιγότερο από… 3.5/5 Πάρε και το trailer της ταινίας: Από τοsoundtrack της ταινίας οιEagles Of Death Metal με το“Now I’m A Fool”: http://www.youtube.com/watch?v=CBCOAGDiW-E
