To Final 8 του κυπέλλου υποτίθεται πως είναι ένα τουρνουά που υπάρχει για κάνει το θεσμό περισσότερο συναρπαστικό και ανταγωνιστικό. Σαν σκέψη αυτό δεν είναι λάθος, όμως όταν υπάρχει μια ομάδα με τόσο μεγάλη διαφορά από τις υπόλοιπες δεν έχει και πολύ νόημα. Ο Ολυμπιακός είναι φωτιά και λαύρα αυτό το διάστημα. Εκτός από καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα, είναι και ίσως η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη. Η πιο φορμαρισμένη σίγουρα. Αυτό σε συνδυασμό με την παρατεταμένη ανυπαρξία του Παναθηναϊκού και την μόνιμη ανυπαρξία των υπόλοιπων, έκανε το Final 8 να μοιάζει με φιλικό τουρνουά προετοιμασίας. Οι ερυθρόλευκοι δεν έχουν αντίπαλο εντός συνόρων. Στο δρόμο τους για το τρόπαιο πέτυχαν μπροστά τους Άρη, Παναθηναϊκό και Περιστέρι και δεν είχε καν πλάκα. Η ανωτερότητά τους ήταν τέτοια που εκτός από τους φίλους της ομάδας, η υπόλοιπη Ελλάδα έχει ήδη ξεχάσει το Final 8. Αυτό είναι φυσικά καλό για τον Ολυμπιακό, αλλά κακό για το υπόλοιπο ελληνικό μπάσκετ που σε επίπεδο ανταγωνισμού βρίσκεται στα τάρταρα. Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται άμεσα να συνέλθει και να γίνει ξανά το αντίπαλο δέος, αλλά και η ΑΕΚ να επανέλθει στα προ κόβιντ δεδομένα της και στη φιλότιμη προσπάθεια που έκανε να γίνει τρίτος πόλος του ελληνικού μπάσκετ. Μέχρι τότε ο Ολυμπιακός θα συνεχίζει τον περίπατο.
