Ήταν Δεκέμβριος του 2012 και ο Φερνάντο Κλέβις δεν ήθελε να έρθει το τέλος του κόσμου πριν προλάβει να τον γυρίσει. Χωρίς λεφτά, χωρίς πλάνο και χωρίς κανέναν στο πλάι του, σταματάει μια νταλίκα που έφευγε από Λισαβόνα και ζητάει του οδηγού να τον πάρει μαζί του, όπου κι αν πηγαίνει. Όταν εκείνος δέχεται, παίρνει μπρος μια θεαματική περιπλάνηση διάρκειας ενός έτους, κατά την οποία ο αφάνας σκέιτερ περνάει από δεκατέσσερις χώρες της Ευρώπης και ζει με οτοστόπ, κεράσματα από άγνωστους και, πολύ συχνά, ύπνο στην ύπαιθρο. Πριν λίγες εβδομάδες ο Φερνάντο γύρισε σπίτι – και από εκεί αφηγείται στο Luben όσα είδαν τα μάτια του. Luben: Πριν ένα χρόνο αποφασίζεις να κάνεις το γύρο της Ευρώπης χωρίς λεφτά. Γιατί; Φερνάντο Κ: Ήμουν βοηθός σε ένα οδοντιατρείο στη Λισαβόνα και σε μια άδειά μου έφυγα για ταξίδι με το Interrail. Στην επιστροφή ήμουν ταπί και χωρίς άλλες ημέρες στο Interrail Pass μου. Αυτό το ταξίδι γυρισμού χωρίς λεφτά ήταν η πρώτη μου εμπειρία με το οτοστόπ. Από τότε άρχισα να σκέφτομαι να κάνω ένα μεγαλύτερο ταξίδι στην Ευρώπη χωρίς λεφτά, μόνο με οτοστόπ. Μαζί με αυτήν την ιδέα μου ήρθε και η σκέψη ότι μπορεί να πεθάνω αύριο και δεν ήθελα η μόνη μου εμπειρία να είναι η απλή ιδέα ενός ταξιδιού, ήθελα περισσότερα… ήθελα να ζήσω. Και γιατί ξεκίνησες στις αρχές του χειμώνα; Ξεκίνησα το ταξίδι στις 5 Δεκεμβρίου του 2012. Το γεγονός ότι ήμουν άνεργος ήταν πολύ σημαντικό για την απόφαση μου. Δεν ήθελα να περιμένω άλλο για να ξεκινήσω τον δρόμο μου και εφόσον κανόνιζα να κάνω ένα ταξίδι ενός περίπου χρόνου χωρίς λεφτά, μου φάνηκε η ιδανική στιγμή. Τώρα γιατί να ξεκινήσω χειμώνα; Μάλλον επειδή κανείς άλλος δεν θα το προτιμούσε! Τι προετοιμασία χρειάστηκε για το ταξίδι; Εκτός από το πνεύμα μου; Μία τσάντα 60 λίτρων, ρούχα, παπούτσια και το sleeping bag μου. Δεκατέσσερις χώρες. Πολύς δρόμος και πολλά οτοστόπ. Θυμάσαι το πιο επικίνδυνο περιστατικό με οδηγό που σε πήρε; Ένας φίλος μου, ο Άντρε “Def” Κόστα, είχε έρθει να ταξιδέψει μαζί μου κατά την διάρκεια των διακοπών του από το Πανεπιστήμιο. Ένας τύπος γύρω στα σαράντα μας πήρε με το αμάξι του και μετά από κάποια χιλιόμετρα μας ρώτησε αν είμαστε ζευγάρι. Του απαντήσαμε ότι ήμασταν φίλοι και ότι απλώς ταξιδεύαμε μαζί. Εντωμεταξύ οδηγούσε σε έναν χωματόδρομο λέγοντας πράγματα τα οποία δεν έβγαζαν νόημα και κοίταζε συνέχεια από το καθρεφτάκι του οδηγού και φαίνονταν ότι ήθελε να μας κάνει κακό. Ξαφνικά αρχίζει να λέει πως έχει κάνει φαντάρος στο Αφγανιστάν και πως μεταξύ άλλων είχε δει έναν Αφγανό να ανατινάζεται μπροστά στα πόδια του. Ο φίλος μου είχε φρικάρει ενώ εγώ προσπαθούσα να παραμείνω ψύχραιμος. Μετά από κάποια ώρα σταμάτησε το αμάξι αλλά μας είπε ότι δεν φτάσαμε εκεί που ήθελε να μας πάει οπότε συνέχισε να οδηγάει. Την δεύτερη φορά που σταμάτησε το αμάξι του είπα ότι είμαστε ΟΚ και θα το πάρουμε με τα πόδια από εδώ και πέρα. Βγήκαμε από το αμάξι και φύγαμε. Κοιταχτήκαμε στα μάτια και νιώσαμε ανακούφιση. Αν εξαιρέσεις αυτό το επεισόδιο δεν μπορώ να πω ότι έζησα άλλες επικίνδυνες καταστάσεις. Πως τα κατάφερνες με το θέμα φαγητό ενώ δεν είχες λεφτά; Ζητούσα από τους ανθρώπους που γνώριζα, ενώ κάποιες στιγμές αναγκαζόμουν να πάρω από τα σκουπίδια. Αλλά για μένα όλα αυτά ήταν ΟΚ. Το γνώριζα από τότε που ξεκίνησα το ταξίδι ότι κάποια στιγμή θα χρειαζόταν να το κάνω. Όταν ξεκινούσα από μία πόλη για να πάω σε μία άλλη έπαιρνα φαγητό μαζί μου αλλά όταν τελείωνε ζητούσα από περαστικούς. Όταν γινόταν αυτό κάποιοι από αυτούς με έπαιρναν με το αμάξι τους και με φιλοξενούσαν και μου προσέφεραν ζεστό μπάνιο, φαγητό και ένα βολικό κρεβάτι για ύπνο. Υπήρχαν και φορές που ζητούσα οδηγίες για το πώς θα φύγω από το κέντρο της πόλης η πώς να βγω σε αυτοκινητόδρομο- εθνική και με ρωτούσαν πού πήγαινα. Συνήθως αυτές οι συζητήσεις κατέληγαν για μπύρες. Έχεις αναγκαστεί να κοιμηθείς στον δρόμο; Κατά τη διάρκεια του χειμώνα δεν είχα την ατυχία να κοιμηθώ στον δρόμο. Αλλά την άνοιξη και το καλοκαίρι το προτιμούσα να κοιμάμαι στην ύπαιθρο, πάντα σε περιοχές εκτός πόλεων. Γερμανία, στο καρναβάλι της Κολωνίας Λιντς, Αυστρία Στο δρόμο από Κοπεγχάγη για Άμστερνταμ “Το ταξίδι μου δεν ήταν ποτέ βασισμένο στην ιδέα του να επισκεφτώ συγκεκριμένες πόλεις ή χώρες, αλλά να γνωρίσω ανθρώπους” To παλιό σου skate; Tι έγινε; Αναγκάστηκα να το πουλήσω στη Βαρκελώνη για να αγοράσω φαγητό. Σίγουρα δεν ήταν ευχάριστο το να χρειαστεί να πουλήσω τη σανίδα μου για 20 ευρώ, ειδικά τη στιγμή που ήμουν στην παγκόσμια πρωτεύουσα του skate, αλλά έπρεπε να το κάνω. Όταν γύρισα όμως στη Βιέννη κέρδισα μία πολύ καλύτερη από τον φίλο μου τον Κρις. Έφτασες ποτέ στο σημείο να τα παρατήσεις και να γυρίσεις στο κρεβάτι σου. Ναι, φυσικά. Πιστεύω θα ήταν 3 με 4 φορές. Αλλά όταν σκεφτόμουν να τα παρατήσω, προσπαθούσα να εστιάσω το μυαλό μου και το πνεύμα μου εκτός του κέντρου του προβλήματος. Μετά από αυτό το ταξίδι και τις εμπειρίες που σου έδωσε, ποιο είναι το επόμενο βήμα; Όσον αφορά μελλοντικά ταξίδια έχω ήδη προγραμματίσει το γύρο της Πορτογαλίας από την πρώτη μέρα της Άνοιξης. Θα ξεκινήσω από το βορρά και θα καταλήξω νότο με ποδήλατο. Μέσα σε μία πρόταση προσπάθησε να πείσεις αυτόν που διαβάζει την συγκεκριμένη συνέντευξη να σηκωθεί και να κάνει το ίδιο ταξίδι με σένα. Υπάρχει ολόκληρος κόσμος εκεί έξω και σε περιμένει. Γιατί να περιμένεις τώρα ενώ μπορεί να πεθάνεις αύριο; Facebook: Around Europe
