Τα νέα έσκασαν σαν βόμβα στους καλλιτεχνικούς κύκλους της χώρας: Έκθεση Εικαστικών Ελλήνων Αστυνομικών στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος! Τελικά ο ΣΥΡΙΖΑς μπορεί να άργησε λίγο, αλλά για ακόμη μια φορά δεν απογοήτευσε. Πολλά και διάφορα φιλελέ γατάκια, δεν πίστευαν ότι το κόμμα του ανθρώπου, που καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές κάθεται στα πόδια του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο και νιαουρίζει σαν να τον λένε Ιβάνκα, θα κατάφερνε να εξανθρωπίσει την αστυνομία – φάτε ένστολη τέχνη τώρα άπιστοι Θωμάδες! Η αλήθεια είναι βέβαια, πως όταν ακούει κανείς την λέξη «αστυνομικός», πολύ-πολύ δύσκολα θα την συνδυάσει με την λέξη «τέχνη». Όμως, η αστυνομία είναι ένας οργανισμός που απασχολεί σχεδόν 70.000 νοματαίους (και νοματίνες;) οπότε στατιστικά και μόνο, είναι αδύνατον στους 70.000 να μην υπάρχουν άνθρωποι με καλλιτεχνικές ανησυχίες. Ναι φίλες και φίλοι, το πάθος για την τέχνη μπορεί να εκδηλωθεί οπουδήποτε, οποτεδήποτε και σε οποιονδήποτε. Το πάθος για την τέχνη δεν μπορεί να φυλακιστεί ούτε σε μίζερα γραφεία που μυρίζουν υγρασία και χιλιάδες μουχλιασμένα έγγραφα, ούτε σε καταστήματα γνωστής αλυσίδας ταχυφαγείων την οποία λατρεύουν οι αστυνομικοί, ούτε καν σε τουμπανιασμένα από τις κρεατίνες σώματα ματατζήδων. Υπάρχουν κενά φίλες και φίλοι, που δεν καλύπτονται, όσες σφραγίδες και αν βαρέσεις, όσους φρέντο με ντονατς κι αν εκτελέσεις, όσες κρότου-λάμψης κι αν αμολήσεις σε πορείες… Ξεκίνημα με τα στανταράκια Για τα εγκαίνια της έκθεσης εικαστικών αστυνομικών στο Ίδρυμα Νιάρχος, σκέφτηκα ότι καλό θα ήταν να μην δώσω στόχο. Μπορεί να μην είμαι ο Βασίλης Παλαιοκώστας, αλλά και πάλι αισθανόμουν παράξενα σε μια αίθουσα γεμάτη αποκλειστικά και μόνο με αστυνομικούς, πολύ παράξενα τουλάχιστον για να βγάλω κάμερα και να αρχίσω να φωτογραφίζω αυτούς και τα έργα τους. Κάτι πολύ παράξενο με τους αστυνομικούς, ειδικά από μια ηλικία και μετά, είναι το πόσο φαίνεται στις μούρες τους η δουλειά που κάνουν. Αυτό που κάποιοι ονομάζουν «φάτσα μπάτσου», είναι απόλυτα υπαρκτό και ταυτόχρονα πολύ δύσκολο να περιγραφεί. Αν δεν με πιστεύετε, δοκιμάστε μια βόλτα στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής σας (αν ο Βασίλης Παλαιοκώστας διαβάζει, καλό θα ήταν να αγνοήσει αυτή την προτροπή). Πολύ δύσκολα θα δείτε κάποιον 40+ χρονών εκεί μέσα που να μην έχει την αρχετυπική φάτσα του μπάτσου. Πίσω στο θέμα μας, την έκθεση εικαστικών αστυνομικών. Θέλοντας να περάσω απαρατήρητος λοιπόν, φόρεσα τσαντάκι μέσης τύπου μπανάνα, γυαλιά ηλίου τύπου αρνέτα, ενώ πρέπει να πω ότι σκέφτηκα να μπω μέσα μασουλώντας ένα ντόνατ, αλλά μου φάνηκε κάπως υπερβολικό. Με το που μπήκα στην αίθουσα, ένας πενηντάρης με κλασική φάτσα μπάτσου με κόζαρε καλά-καλά. «Ω γαμώτο, με κατάλαβαν», σκέφτηκα, όμως όπως αποδείχτηκε λίγες στιγμές αργότερα, απλά κοίταζε ακριβώς πίσω μου, έχοντας με το αετίσιο μάτι του λοκάρει τον αρχηγό της αστυνομίας που κατέφθανε εκείνη την ώρα. Η παρουσία του αρχηγού δημιούργησε σούσουρο, το οποίο εκμεταλλεύτηκα προκειμένου να φωτογραφίσω με το κινητό μου τα έργα που μου φάνηκαν πιο ενδιαφέροντα και να αποχωρήσω γρήγορα. Χωρίς επιπλέον χρονοτριβή, ώρα για αστυνομική τέχνη Γυφτοσκοπιανοί ο μπαμπάς σας Από την επίπεδη Γη στη Σελήνη Το παλιό παλτό του Δάντη 4 Πέρσες Λαγουδάκια που ναι τα μηχανάκια Μην φοβάστε την εμμηνόπαυση Μην φοβάστε την εμμηνόπαυση 2 Αριστερά μια Καρυάτιδα που είναι θλιμμένη Δεξιά μια που είναι χαρούμενη και ανάμεσα τους ένας γύρος κοτόπουλο out of focus Νομίζω δεν θέλω να ξέρω τι είναι αυτό το καφέ πράγμα ανάμεσα στα πόδια του μοντέλου αλλά μάλλον έφαγε κάτι άσχημο Πλατεία Συντάγματος 15-6-2011
