Το 1990, λίγο μετά την αποφυλάκισή του, ο Nelson Mandela είχε δώσει συνέντευξη στον Ted Koppel του ABC News, με πλήθος ενθουσιώδους κοινού να έχει μαζευτεί στο στούντιο γα να ακούσει το Νοτιοαφρικανό ηγέτη. Η συζήτηση φτάνει στο ζήτημα του αγώνα ενάντια στο Απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική και ένα think tank δημοσιογραφίας ρωτάει το Μαντέλα γιατί έχει σαν συμμάχους στον αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα ανθρώπους σαν το Γιασέρ Αραφάτ, το Μουαμάρ Καντάφι και το Φιντέλ Κάστρο, όλους στρατηγικούς εχθρούς των ΗΠΑ, για ξεχωριστό λόγο ο καθένας: Those of us who share your struggle for human rights against apartheid have been somewhat disappointed by the models of human rights that you have held up since being released from jail. You’ve met over the past six months three times with Yasser Arafat, whom you have praised. You have told Gaddafi that you share the view and applaud him on his record of human rights in his drive for freedom and peace around the world; and you have praised Fidel Castro as a leader of human rights and said that Cuba was one of the countries that’s head and shoulders above all other countries in human rights, in spite of the fact that documents of the United Nations and elsewhere show that Cuba’s one of the worst. I was just wondering, are these your models of leaders of human rights, and if so would you want a Gaddafi or an Arafat or a Castro to be a future president of South Africa? https://www.youtube.com/watch?v=RwwxcVTjt3Q Για να λάβει την εξής απάντηση από το Νέλσον Μαντέλα, απάντηση που επέφερε επευφημίες και χειροκροτήματα στο ακροατήριο: Ένα από τα λάθη που κάνουν κάποιοι από τους πολιτικούς αναλυτές είναι ότι οι δικοί τους εχθροί πρέπει να λογίζονται και δικοί μας εχθροί. Εκεί πέφτει το πρώτο χειροκρότημα. Και συνεχίζει: Ο Γιασέρ Αραφάτ, ο Συνταγματάρχης Καντάφι και ο Φιντέλ Κάστρο υποστηρίζουν τον αγώνα μας “με τα μπούνια” (to the hilt). Δεν υπάρχει λόγος για τον οποίο θα έπρεπε να διστάζουμε να χαιρετίζουμε την αφοσίωσή τους στον αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως τους ζητάται στη Νότιο Αφρική. Δεν υποστηρίζουν (τον αγώνα) μόνο στα λόγια. Διαθέτουν πόρους για τη νίκη του αγώνα. Αυτή είναι η τοποθέτησή μου. Και τάβλα τα παληκάρια στο πλατό. Για την ιστορία, η Κούβα του Κάστρο, εκτός από υλική βοήθεια είχε παράσχει και ιατρικό δυναμικό στη χώρα, δυναμικό που εξακολούθησε να δουλεύει εκεί και μετά την ανάδειξη του Μαντέλα στην εξουσία.
