Ο Νίκος Γκάλης μάλλον θα θυμάται για πάντα το βράδυ της Παρασκευής 8 Σεπτεμβρίου 2017, μιας και ήταν η βραδιά που μπήκε το περίφημο Hall of Fame, δηλαδή μπήκε και επισήμως στο πάνθεον των κορυφαίων αθλητών του μπάσκετ. Ο άνθωπος που έκανε τους Έλληνες να μάθουν να αγαπούν το μπάσκετ εξ’ ίσου με το ποδόσφαιρο κατέφθασε με λιμουζίνα στο επιβλητικό μέγαρο όπου στεγάζεται το Naismith Memorial Basketball Hall of Fame στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ. Φορώντας ένα κάτασπρο σακάκι με μαύρο παπιγιόν που τον έκανε να ξεχωρίζει σαν τη μύγα μεσ’ το γάλα, ο Γκάλης περπάτησε στο κόκκινο χαλί όπου και έβγαλε τις πρώτες του φωτογραφίες κρατώντας το βραβείο. Με την έναρξη της τελετής, ανέβηκε όγδοος στο βήμα και αφού είχε προβληθεί ένα tribute video με σκηνές από την αγωνιστική καριέρα του σε ΗΠΑ και Ελλάδα, με τη φανέλα του Άρη και της Εθνικής, ενώ «φιλοξενήθηκαν» εγκωμιαστικά σχόλια από Τόνι Κούκοτς, Βλάντε Ντίβατς και Ντετλερ Σρεμπφ. 2017 @HoopHall Enshrinee, Nick Galis! #17HoopClass pic.twitter.com/QUgsBhHJmS — NBA (@NBA) September 9, 2017 Στο βήμα φυσικά τον συνόδευσε ο μεγάλος του αντίπαλος στα ευρωπαϊκά παρκέ τη δεκαετία του 80΄, αλλά και στενός του φίλος, Μπομπ ΜακΑντού. Ο Νίκος Γκάλης μίλησε περίπου τέσσερα λεπτά από το βήμα, όπου με φανερή συγκίνηση στον ίδιο (αλλά και στο κοινό) εξήγησε για ποιό λόγο έμενε σε όλη του την καριέρα στην Ελλάδα, παρ’ ό,τι από μικρός ονειρευτόαν να παίξει στο NBA. “Θα ήθελα να πω ότι αποτελεί μεγάλη μου τιμή να γίνομαι μέλος του Hall of Fame. Ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα κι εδώ δίπλα μου είναι ο Μπομπ ΜακΑντού ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες που έχω αντιμετωπίσει στην καριέρα μου. Μας συνδέουν σπουδαίες μονομαχίες με τον Μπομπ. Ευχαριστώ τους φίλους μου που με ακολούθησαν εδώ, είναι σαν αδέρφια για μένα. Παλιοί συμπαίκτες μου στο Σίτον Χολ. Τότε, στο Σίτον Χολ δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα έφτανα εδώ. Το όνειρό μου ήταν να παίξω στο ΝΒΑ, επιλέχθηκα από τους Σέλτικς μαζί με τον τρομερό Λάρι Μπερντ. Είχα προτάσεις από αρκετές ομάδες από την Ελλάδα. Μέχρι τότε δεν ήξερα ότι υπήρχε μπάσκετ στην Ελλάδα. Ο Άουερμπαχ ήθελε να μείνω, αλλά πήρα μια απόφαση για την οποία δεν θα μετανιώσω ποτέ στη ζωή μου. Πήγα στην Ελλάδα και το 1987 η Ελλάδα κατέκτησε το ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Όλο το έθνος βγήκε στους δρόμους, το μπάσκετ έγινε εθνικό άθλημα και η Ελλάδα είναι από τις κορυφαίες ομάδες στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Τότε σε κάθε αυλή σπιτιού, σε κάθε αυλή σχολείου τοποθετήθηκε μια μπασκέτα. Είμαι ευγνώμων γι’ αυτό που ζω σήμερα. Το θέμα δεν είναι η κατάκτηση τίτλων αλλά και άλλο πιο σημαντικό που θα σας αποκαλύψω σήμερα. Μια μέρα περπατούσα στη γειτονιά μου στη Θεσσαλονίκη και με σταμάτησε ένας κύριος. Νόμιζα ότι ήθελε μια αναμνηστική φωτογραφία ή ένα αυτόγραφο. Με φώναξε “Νίκο, Νίκο”, έτσι με φωνάζουν. Μου είπε “θέλω να σ’ ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου γιατί έσωσες τον γιο μου, του έκανες το μεγαλύτερο δώρο”. Μετά μου εξήγησε ότι ο γιος του ήταν εθισμένος στα ναρκωτικά αλλά το ξεπέρασε, βρήκε το νόημα της ζωής κι έγινε αθλητής μπάσκετ. Θέλω να ευχαριστήσω τους προπονητές μου και τους συμπαίκτες μου στο Σίτον Χολ, τον σύλλογό μου τον Άρη Θεσσαλονίκης που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην καριέρα μου, τη γυναίκα μου και την κόρη μου Στέλλα”. χειροκρότημα της βραδιάς. Ακόμη και ο Κομισάριος του ΝΒΑ, Adam Silver, “μαγεύτηκε” από τον Έλληνα που πάντα μας έκανε, πάντα μας κάνει και πάντα θα μας κάνει περήφανους. Πηγή: Gazzetta, tanea.gr
