Πολλοί λένε ότι δεν πρέπει να κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του (σιγά το δύσκολο), αλλά κανείς δε λέει ότι δεν μπορείς να κρίνεις μια παράσταση από τις διαφημιστικές φωτογραφίες της. Καθώς ξεκινά αυτές τις μέρες η χειμερινή σεζόν στα θέατρα, μαζέψαμε κάποιες από τις σχετικές promo φωτογραφίες που έφτασαν στο μέιλ μας και προσπαθούμε να καταλάβουμε τί θα δει ο θεατής στην καθε παράσταση: “Πρότυπος Οίκος Ανοχής” Που θα πας αν επιθυμείς ερωτική συνεύρεση με μια γυναίκα ντυμένη γιγαντιαίο κοτόπουλο ή με έναν άντρα που φοράει πάντα πουκάμισα ασορτί με την ταπετσαρία; Στον πρότυπο οίκο ανοχής του Χάρη Ρώμα φυσικά! Θα αναρωτιέστε βέβαια τί μας ετοίμασε αυτός ο σύγχρονος Θέσπις με τα χίλια πρόσωπα, αυτός ο χαμαιλέοντας του ελληνικού θεάτρου, με την παλέτα διαφορετικών και ποικίλων χαρακτήρων και ρόλων που έχει ενσαρκώσει με μεγάλη επιτυχία στη μικρή οθόνη. Ε, δεν ξέρουμε γιατί δεν έχουμε δει την παράσταση, αλλά κάτι μας λέει ότι παίζει κάποιου είδους δυσκοίλιο συντηρητικό που μπλέκει σε πολύ “προχωρημένες” καταστάσεις. “Ο Αγαπητικός Της Βοσκοπούλας” Μια σύγχρονη οπτική στο βουκολικό δράμα, όπου η δράση, προφανώς, διαδραματίζεται σε κάποιου είδους Χώρα του Κακού Photoshop όπου η φύση έχει αντικατασταθεί από κακοφτιαγμένα background για sites της δεκαετίας του 90′ (geocities μας λείπετε πολύ). Και καλά όλα αυτά, η βοσκοπούλα με τιάρα πάει να αρμέξει κατσίκες; “Τα απέχοντα μυριάδες μυριάδων έτη φωτός… άστρα” – Ιωνά, βλέπω το τέλος να’ ρχεται! – Ο προβολέας είναι! Μαλάκα Βαγγέλη, χαμήλωσε τα φώτα, μας τύφλωσες! Μια σύγχρονη εκδοχή του έργου που πρωτοανέβασαν ο Κόρκος και ο Μπίρλας αλλά με πιο επικό όνομα. Η υπόθεση, πάνω κάτω, είναι το δράμα της ύπαρξης και του θανάτου. “Annie” Ένα κορίτσι πάσχει από μια σπάνια ασθένεια, η οποία της προκαλεί την παραίσθηση ότι είναι ο Άη Βασίλης, καθώς και έντονα κινητικά προβλήματα, με αποτέλεσμα να πρέπει να την κουβαλάνε δύο όπου κι αν πάει και να την παρακολουθεί η Βίκυ Καγιά ντυμένη ψυχίατρος. Στο ρόλο του Χόντορ, ο Παύλος Χαϊκάλης, ο οποίος επειδή, πέρα από την Άννυ, σηκώνει και τα βάρη των ελλήνων ψηφοφόρων, υποβοηθείται κι από την Άννα Παναγιωτοπούλου, την οποία προφανώς ο casting director μπέρδεψε με την Άννα Παναγιωταρέα, που θα ήταν πολύ πιο ταιριαστή στο συγκεκριμένο καστ. “Δε θα με τρελάνεις εσύ εμένα” Τα νοήματα πολλά και τα επίπεδα περισσότερα σ’ αυτό το θεατρικό inception. Ο άντρας στην αριστερή εικόνα ήταν πανευτυχής με την ξανθιά γυμνή γκόμενα. Αντίθετα με την παχουλή κυρία έχασε τα λογικά του και το δωμάτιό του. Ο φίλος του από την άλλη, με τη λεπτή μελαχρινή δεν τα πήγαινε καθόλου καλά, ενώ η χυμώδης κοκκινομάλα του είναι παντελώς αδιάφορη. Τελικά αποδεικνύεται ότι τίποτα από αυτά δεν είναι αληθινό, ήταν όλα στο μυαλό του βασικού ήρωα, του οποίου το ταξίδι στην κόλαση του αρρωστημένου του μυαλού παρακολουθούμε στην παράσταση. “Σμύρνη μου αγαπημένη” Υπάρχουν πολλά αστεία να κάνει κανείς για τις ερμηνευτικές ικανότητες της Μιμής Ντενίση, αλλά δυστυχώς ο Λαζόπουλος το’ χει καταστρέψει αυτό για όλους μας. Το “Σμύρνη μου αγαπημένη” είναι ένα βασισμένο σε ένα σενάριο της Μαρίας Ρεπούση και μιλάει για αυτή τη μανία των σμυρνιωτών να συνωστίζονται χωρίς λόγο και με κάθε ευκαιρία. Εδώ 14 άτομα πήγαν και στριμώχτηκαν σε μια τόση δα σκαλίτσα. Ευτυχώς όλοι οι σημαντικοί (Βουτσάς, Ντενίση, Σάκης ο υδραυλικός) είναι μπροστά, οπότε αν τύχει κάτι, τουλάχιστον θα σωθούν αυτοί. “Toc Toc” Αυτή η παράσταση πρέπει να είναι ΠΟΛΥ αστεία. Και μόνο που βλέπεις την αφίσα γελάς. Η άλλη κρατάει ομπρέλα. ΜΑ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΒΡΕΧΕΙ! Πού τα σκέφτονται αναρωτιέμαι. Κι οι δύο νοσοκόμες, ψάχνουν η μία την άλλη αλλά κοιτάνε προς τη λάθος κατεύθυνση. Την πατήσατε κοριτσάρες μου! Έτσι είναι η κωμωδία! Να μη συζητήσω για τον τύπο με το ποδήλατο. Το κούρεμά του είναι ικανό να προκαλέσει σπασμούς γέλιου ακόμα και στον πιο σοβαρό. Αυτά είναι κωμικός χρυσός παιδιά! Κι η κυριούλα με το λευκό ταγεράκι ακόμα ψάχνει ποιος την αμόλησε. Τα χωρατά με κλανιές ποτέ δεν παλιώνουν. Αλλά το καλύτερο είναι ο Βαλαβανίδης με το περουκίνι που’χει βάλει το δέρμα της κάσας ανάποδα. Ένα μικρό κρυμμένο διαμαντάκι για τους ντράμερ λάτρεις του διακριτικού χιούμορ. Ο Αριστοφάνης μας κοιτάει από ψηλά και γελά με περηφάνια. “Αβελάρδος και Ελοϊζα” Ένας ψυχαναγκαστικός που πιστεύει ότι το πάτωμα είναι λάβα, βρίσκει το ταίρι του σε μια γυναίκα που πιστεύει ότι όποιος πατάει κάτω είναι φλώρος. Η συντηρητική μάνα, προσεύχεται στην Παναγιά την ευρωπαϊκή ένωση, να γίνει καλά ο γιος της και να μπει στο δρόμο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
