Βρισκόμαστε στις αρχές Ιουλίου, οπότε γνωρίζετε πολύ καλά τι σημαίνει αυτό. Ακριβώς. Σημαίνει ότι καθώς πλησιάζουμε στις πολυπόθητες (φέτος περισσότερο από κάθε άλλη φορά) καλοκαιρινές διακοπές, ερχόμαστε αντιμέτωποι με το κατεξοχήν δίλημμα: τι βιβλία να πάρουμε μαζί μας στην παραλία; Προφανώς, επειδή καλοκαίρι είναι αφού, η χαλαρότητα κι η ντάγκλα της περιόδου ενδείκνυνται για πράγματα που διαβάζονται νεράκι: noir, fantasy και πάνω απ’ όλα sci-fi. Για καλή σας τύχη, η λογοτεχνική επιστημονική φαντασία δεν απογοητεύει ποτέ όσον αφορά την πληθώρα των αναγνωστικών επιλογών, και φέτος οι Εκδόσεις Anubis έχουν μια ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα πρόταση. Οι Κλέφτες του Ήλιου, η συγκλονιστική συνέχεια του best-seller μυθιστορήματος Παγωμένος Κόσμος, είναι το δεύτερο μέρος της δημοφιλούς τριλογίας επιστημονικής φαντασίας του A.G. Riddle με τίτλο The Long Winter. Το τρίτο βιβλίο, το The Lost Colony, θα κυκλοφορήσει επίσης στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Anubis, ολοκληρώνοντας μια τριλογία που έχει κερδίσει το αναγνωστικό κοινό με την απολαυστική της πλοκή, γεμάτη δράση και σασπένς, μια σειρά βιβλίων που διαβάζεται απνευστί. Και καθώς το βιβλίο είναι διαθέσιμο για λίγες μέρες ακόμη για προπαραγγελία μέσα από το anubis.gr (με έκπτωση 20%) πριν κυκλοφορήσει την ερχόμενη εβδομάδα στα βιβλιοπωλεία, έχουμε τη χαρά να σας παρουσιάσουμε σε αποκλειστική προδημοσίευση δύο ζουμερά αποσπάσματα από τους Κλέφτες του Ήλιου. Απολαύστε: ΤΖΕΪΜΣ Τα γάντια του γιατρού είναι γεμάτα αίμα. Το πάτωμα είναι γεμάτο αίμα. Η Έμα σφίγγει το χέρι μου τόσο δυνατά, που αισθάνομαι ότι θα μου το ξεριζώσει. Βγάζει μια κραυγή και ένα ρίγος με διαπερνάει, σαν να με χτυπάει μια ριπή παγωμένου ανέμου. «Δεν μπορείτε να της δώσετε κάτι;» ρωτάω το γιατρό με ένα μορφασμό αγωνίας. «Είναι πολύ αργά γι’ αυτό.» Και σε εκείνη: «Μια τελευταία ώθηση, Έμα.» Η Έμα σφίγγει τα δόντια και σπρώχνει ξανά. «Αυτό είναι» της λέει ενθαρρυντικά, με τα χέρια απλωμένα. Γιατί δε δέχτηκε να της κάνουν επισκληρίδιο αναισθησία; Η αγωνία μου είναι τέτοια, ώστε σκέφτομαι ότι αν ο γιατρός πρότεινε να κάνει την ένεση σε εμένα, θα το δεχόμουν χωρίς δεύτερη κουβέντα. Έχω πτυχίο ιατρικής. Δεν ολοκλήρωσα ποτέ την πρακτική μου ούτε εργάστηκα σαν γιατρός γιατί ήξερα ότι η αληθινή μου κλίση ήταν η ρομποτική και η τεχνητή νοημοσύνη. Παρ’ όλα αυτά, ένα είναι σίγουρο: δεν είμαι αρκετά σκληρός ώστε να γινόμουν μαιευτήρας. Κάτι τέτοιες στιγμές χρειάζονται ατσάλινα νεύρα. Η Έμα σπρώχνει ξανά και ένα δυνατό κλάμα αντηχεί στην αίθουσα. Είναι ο πιο όμορφος ήχος που έχω ακούσει ποτέ μου. Ο γιατρός κρατάει το μωρό ψηλά και το δείχνει στην Έμα. Τα μάτια της πλημμυρίζουν από δάκρυα, το στήθος της φουσκώνει. Πέφτει πίσω στο κρεβάτι εξαντλημένη. Όσο καιρό την ξέρω, δεν την έχω ξαναδεί ποτέ τόσο ευτυχισμένη. Ούτε κι εγώ έχω ξανανιώσει ποτέ μου τόσο ευτυχισμένος. «Συγχαρητήρια» λέει ο γιατρός. «Είναι κορίτσι.» Δίνει το μωρό στην ομάδα που περιμένει να του κάνει μια σειρά από εξετάσεις. Γέρνω και αγκαλιάζω την Έμα. Της δίνω ένα φιλί στο μάγουλο. «Σ’ αγαπάω.» «Κι εγώ σ’ αγαπάω» ψιθυρίζει. Μια νοσοκόμα ακουμπάει το μωρό στο στήθος της και η γυναίκα μου το αγκαλιάζει στοργικά. Βλέπω την ανακούφιση να ζωγραφίζεται στο πρόσωπο της Έμα. Ένιωθε τρόμο στο ενδεχόμενο το βρέφος να είχε γενετικές ανωμαλίες μετά από την έκθεση της ίδιας στην κοσμική ακτινοβολία όσο καιρό ήταν στο διάστημα. Στην αρχή ανησυχούσα κι εγώ, όμως οι γιατροί μάς διαβεβαίωσαν ότι το μωρό ήταν μια χαρά – για διάφορους λόγους. Πρώτον, τα πιο εξελιγμένα σκάφη που είχε κατασκευάσει η NASA είχαν πολύ καλύτερη θωράκιση ενάντια στην ακτινοβολία από εκείνα των προηγούμενων δεκαετιών. Δεύτερον, η κόρη μας είχε συλληφθεί αρκετούς μήνες αφότου είχαμε επιστρέψει από τη μάχη στη Δήμητρα. Τόσο η Έμα όσο και εγώ, όπως και το υπόλοιπο πλήρωμα, περάσαμε από βιολογική καραντίνα μόλις προσγειωθήκαμε. Η διαδικασία περιλάμβανε αγωγή για τη βελτίωση της οστικής πυκνότητας και θεραπεία καθαρισμού ακτινοβολίας. Μόλις μάθαμε ότι η Έμα ήταν έγκυος, η Ιζούμι και οι υπόλοιποι γιατροί τής έκαναν όλες τις δυνατές εξετάσεις και στη συνέχεια μας έδειξαν τα αποτελέσματα. Όμως η Έμα εξακολουθούσε να ανησυχεί. Και οι δύο μας ανησυχούσαμε, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι που πρόκειται να γίνουν για πρώτη φορά γονείς. Απ’ ό,τι φαίνεται, οι γιατροί είχαν δίκιο. Η κόρη μας είναι υγιής. Και πανέμορφη. Αποφασίσαμε να της δώσουμε το όνομα της μητέρας της Έμα: Άλισον. «Καλώς ήρθες στον κόσμο, Άλι» ψιθυρίζει η Έμα. ΕΜΑ Καθώς η ενέργεια του Ήλιου λιγοστεύει, στην αποθήκη που έχει μετατραπεί σε οικισμό επιβάλλονται αυστηροί περιορισμοί τόσο στη θέρμανση όσο και στην τροφή. Ο χρόνος εξακολουθεί να τρέχει. Το διάστημα που θα μπορούμε ακόμα να ζήσουμε πάνω στον πλανήτη αυτόν μικραίνει μέρα με τη μέρα. Παρόλο που δουλεύουμε αδιάκοπα, ο Τζέιμς κι εγώ προσπαθούμε να βρίσκουμε χρόνο για την οικογένειά μας. Δύο φορές την εβδομάδα τρώμε μαζί με τον αδελφό του τον Άλεξ και την αδελφή μου τη Μάντισον και τις οικογένειές τους. Ο Σαμ και η Άλι λατρεύουν να κάνουν παρέα με τα ξαδέλφια τους. Τα παιδιά συνήθως δεν τσακώνονται πολύ. Το παιχνίδι στους θαλάμους της αποθήκης αυτής είναι αυτό που θεωρούν φυσιολογικό. Ξέρω πως διαισθάνονται ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τα προστατεύσουμε από την αλήθεια της δύσκολης κατάστασής μας. Η ουσία είναι ότι πρέπει να φύγουμε από τη Γη σύντομα. Πόσο σύντομα; Αυτό είναι κάτι που δεν το ξέρει κανείς. Έχουμε τρόφιμα για άλλους πέντε μήνες, περιμένουμε όμως άλλη μία μαζική εισροή κατοίκων. Οι πρώτοι επιζώντες από την Ατλάντα θα φτάσουν σύντομα και δεν ξέρουμε πόσα τρόφιμα θα φέρουν μαζί τους. Η επιβίωσή μας τώρα εξαρτάται από το πόσα στόματα θα πρέπει να ταΐσουμε. Και σε αυτά θα προστεθεί πολύ σύντομα άλλο ένα. Γι’ αυτό είναι που ανησυχώ πιο πολύ. Κάθομαι στον καναπέ στο διαμέρισμά μας με την Άλι από τη μία μεριά και τον Σαμ από την άλλη. Έχουμε περιορισμό στην κατανάλωση ρεύματος, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούμε να χρησιμοποιούμε τα τάμπλετ. Ευτυχώς, μία από τις ομάδες περισυλλογής βρήκε μια παλιά σειρά παιδικών βιβλίων στα συντρίμμια ενός ενδιαιτήματος. Κάποιος αγαπούσε την ιστορία αυτήν τόσο πολύ, ώστε την πήρε μαζί του στην ξέφρενη κούρσα για τις τελευταίες κατοικήσιμες ζώνες. «Τι γράφει;» ρωτάει η Άλι. «Είναι για ένα αγόρι που ανακαλύπτει ότι είναι μάγος και φεύγει για να πάει σε ένα πολύ ξεχωριστό σχολείο.» * * * Το επόμενο πρωί, στη συνάντηση της ηγετικής ομάδας στο θάλαμο επιχειρήσεων, ο Ρίτσαρντ Τσάντλερ στέκεται στη μία άκρη του τραπεζιού. «Οι πολίτες ψήφισαν.» «Σε παρακαλώ, πες μου ότι ψήφισαν να φύγεις μακριά» μουρμουρίζει ο Γκριγκόρι. Ο Τσάντλερ ξεφυσάει, αλλά δεν του δίνει σημασία. «Η νέα μας πατρίδα έχει όνομα» λέει με πομπώδες ύφος, σαν να δίνει ένα διάταγμα. «Η πρώτη ονομασία που προτάθηκε ήταν “Καλοκαίρι”. Είναι αυτό που όλοι μας ελπίζουμε να μας περιμένει στο τέλος του ταξιδιού αυτού, στο τέλος του Μακρύ Χειμώνα. Η δεύτερη πρόταση ήταν “Σουμερία”, μια αναφορά στον αρχαίο οικισμό της Μεσοποταμίας που πιθανότατα υπήρξε ο πρώτος ανθρώπινος πολιτισμός της Γης. Αρχικά, η επιτροπή σκέφτηκε να δώσει αυτό το όνομα στην καινούρια μας πατρίδα, μια και θα είναι ένας τόπος στον οποίο ο πολιτισμός θα ξεκινήσει γι’ άλλη μια φορά, κάτω από το φως ενός νέου Ήλιου. Ένα ατελείωτο καλοκαίρι, που θα χαρίζει ζωή σε μια κοινωνία χωρίς τέλος.» Ο Τσάντλερ κάνει μια δραματική παύση. «Αυτά όμως είναι ονόματα από το παρελθόν μας. Ο προορισμός μας είναι το μέλλον. Χρειαζόμαστε ένα καινούριο όνομα. Ένα όνομα που να συμβολίζει μια νέα αυγή για την ανθρωπότητα. Την ανατολή ενός καινούριου ήλιου. Γι’ αυτό και καταλήξαμε στην ονομασία “Ηώς”, που είναι το όνομα της θεάς της αυγής των Τιτάνων. Στις μυθολογίες όλων των πολιτισμών, από τους πρωτο-Ινδοευρωπαίους ως τους Ρωμαίους, η Ηώς περιγράφεται ως η δύναμη εκείνη που ανοίγει τις πύλες του Ουρανού για να λάμψει ο Ήλιος. Αυτό ακριβώς είναι ο κόσμος εκείνος για το λαό μας. Και γι’ αυτό θα του δώσουμε το όνομα Ηώς.»
