Λίγες μέρες έχουν περάσει από το ομοφοβικό ρεσιτάλ Γιακουμάτου, που προκάλεσε την αντίδραση ακόμα και του ίδιου του του Προέδρου, και πολύς κόσμος αναρωτιέται πώς εκφέρονται ακόμα τέτοιοι λόγοι εν έτει 2017 και δη από επιστήμονες (παθολόγος γαρ ο σπηλαιάνθρωπος Γεράσιμος). Αγαπητοί φίλοι, εδώ μοιράζονται ακόμα σε φοιτητές συγγράμματα που κινούνται περί ομοφυλοφιλίας στο ίδιο μήκος κύματος, κακώς απορείτε: Πρόκειται για το σύγγραμμα Ιατροδικαστικής (μας έχει απασχολήσει ξανά για την creepy εισαγωγή του) που μοιράζεται σε Ιατρικές Σχολές της χώρας (σίγουρα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη) και εμπεριέχει ένα ενδιαφέρον εδάφιο για την ομοφυλοφιλία, στο οποίο δεν μπορείς να καταλάβεις αν ο Γιακουμάτος διάβαζε το σύγγραμμα ή το σύγγραμμα Γιακουμάτο. Εδώ ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα προσέγγισης της ομοφυλοφιλίας ως πάθησης και όχι σαν αντικείμενο μελέτης του υποβάθρου της ως υπαρκτής και μη παθολογικής ανθρώπινης συμπεριφοράς: Για την αιτιολογία της ομοφυλοφιλίας έχουν κατά καιρούς διατυπωθεί διάφορες απόψεις. Έτσι, έχει υποστηριχθεί η ιδιοσυγκρασιακή και η κληρονομική προδιάθεση, ενδοκρινικές διαταραχές, παθήσεις των γεννητικών οργάνων, κλπ. Σε κάθε όμως περίπτωση, το πρωταρχικό ερώτημα είναι αν πρόκειται για άτομο ψυχοδιανοητικά φυσιολογικό ή για ψυχοπαθές, οπότε η ομοφυλόφιλη εκδήλωση (ίσως και με άλλη σεξουαλική ανωμαλία), μπορεί να αποτελεί μια όψη μόνο της διαταραγμένης προσωπικότητας. Για να πάμε σε γιακουματικό κρεσέντο στη συνέχεια: Στην πρώτη περίπτωση, το διανοητικά σταθερό άτομο, με ευπρεπή κατά τα άλλα συμπεριφορά, έχει δυσχέρειες μόνο στο να ελέγχει το γενετήσιο ένστικτο. Από τη δεύτερη, όμως, την κατηγορία των ψυχοπαθών, προέρχονται, τις πιο πολλές φορές, οι κίναιδοι, οι “καθ’ έξιν επί χρήμασι εκδιδόμενοι”, οι αρσενοκοίτες που χαρακτηρίζονται από θρασύτητα, προκλητικότητα, έλλειψη αισθήματος ευθύνης, αυτοί που εξεγείρουν το δημόσιο αίσθημα. Σε μια εποχή που αναπτύσσονται θεωρίες που διατυπώνουν την άποψη πως η ομοφυλοφιλία είναι κάτι φυσιολογικό στα πλαίσια της βιοποικιλότητας, είναι τουλάχιστον άστοχο να ξεμένουν τέτοιες διατυπώσεις σε ακαδημαϊκά διανεμόμενα συγγράμματα. Όχι τίποτε άλλο, δηλαδή, μη συνεχίσουμε να παράγουμε περισσότερους Γιακουμάτους απ’ όσους μπορούμε να αντέξουμε.
